lets act

26 Απρίλη 2019 στο μικρό μου σπίτι στα Λιβάδια

Σήμερα θα μιλήσουμε για την αρνητική σκέψη και τον εσωτερικό μας μονόλογο ή διάλογο γιατί κάποτε ρωτούμε και απαντούμε κιόλας για όλα αυτά που μας βασανίζουν. Στην ουσία δεν είναι πολλά αυτά που μας βασανίζουν, ο κάθε ένας μας έχει περίπου τρία με πέντε πράγματα που τον βασανίζουν ή τον ρίχνουν και που διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο, όμως σε αριθμό είναι πάνω κάτω ο ίδιος. Και ασχέτως από το τι συμβαίνει στη ζωή μας, ασχέτως πόσα επιτυχάνουμε επί καθημερινής βάσεως εκείνα τα τρία με πέντε πράγματα μας αφαιρούν τη χαρά. Σκέψου μια ζυγαριά όπου από τη μια βρίσκονται οι επιτυχίες μας από την άλλη αυτά που μας βασανίζουν και η ζυγαριά γέρνει πάντα προς την πλευρά του αρνητικού εξαιτίας αυτών.

Το θέμα δεν είναι να μην υπάρχουν αρνητικά, πάντα θα υπάρχουν αρνητικά, είναι η φύση της ζωής τέτοια, είναι και η ίδια η φύση του ανθρώπου να θέλει πάντα κάτι περισσότερο ή να είναι ανικανοποίητος. Ίσως αυτό στο τέλος της ημέρας να είναι και η κινητήριος δύναμη που τον βγάζει από την αδράνεια και τον κινητοποιεί για αλλαγές. Αν είναι αρκετή δύναμη και αν κινητοποιηθεί σε αλλαγές. Γιατί δεν γίνεται πάντα αυτό. Τις περισσότερες φορές αυτό που γίνεται είναι να εγκλωβίζεσαι στη δίνη της αρνητικής σκέψης, η οποία γίνεται ένας αδιέξοδος κύκλος και ενώ ξέρεις τι δε σου αρέσει και τι σου φταίει δεν προχωράς ποτέ στο επόμενο στάδιο, αυτό της αλλαγής.

Οκ ! Για σήμερα ο στόχος είναι αυτός. Ας αναγνωρίσουμε λοιπόν το πόσο στείρο και άσκοπο είναι να κάνεις κάθε φοράς την ίδια αρνητική σκέψη, όποια και αν είναι αυτή, όταν δεν θα προχωρήσεις σε διορθωτικά μέτρα. Πόση ενέργεια σπαταλάς να σκέφτεσαι το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά, να χαλάς τη διάθεση σου, τη μέρα σου, την διάθεση των γύρω σου, να αυτοσαμποτάρεις τον χρόνο που σου δίνεται σε αυτό το περιορισμένο χρονικό διάστημα που ονομάζεται ζωή και να τον μειώνεις κάνοντας κάτι στείρο όπως το να σκέφτεσαι για χιλιοστή φορά την ίδια αρνητική σκέψη.

Και για να σε κάνω να αντιληφθείς τον παραλογισμό θα προχωρήσω σε έναν παραλληλισμό. Έστω ότι η ζωή μας είναι μια επιχείρηση και οι σκέψεις μας είναι η επιτροπή που συνεδριάζει κάθε μέρα και παίρνει αποφάσεις για το πως θα δουλέψει αυτή η επιχείρηση η οποία έχει δύο σκοπούς, πρώτος την επιβίωση της (φαί νερό κατοικία κλπ) και μετά το κέρδος (ευτυχία ). Αυτή η επιτροπή λοιπόν συνεδριάζει, ζυγίζει καταστάσεις, βλέπει και μετρά δεδομένα και βγάζει αποφάσεις. Επίσης βλέπει τα εσωτερικά προβλήματα και προβαίνει σε διορθωτικά μέτρα. Έτσι θα έπρεπε να γίνεται τουλάχιστον. Η επιτροπή λοιπόν συνεδριάζει και εντοπίζει ότι έχει το κτίριο δεν είναι σε πολύ καλή κατάσταση και αυτό δημιουργεί τρομερό πρόβλημα, (πρόβλημα βάρους) ή ότι δύο μέλη της δεν αφήνουν τα υπόλοιπα να δουλέψουν όπως πρέπει (προβλήματα εθισμού) ή οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα, οικονομικό, αυτοπεποίθησης, και οτιδήποτε άλλο βασανίζει τον μέσο άνθρωπο.

Το θέμα είναι ότι ότι το πρόβλημα, το οποιοδήποτε πρόβλημα έχει τη λύση του. Η μια λύση είναι να προβείς σε διορθωτικά μέτρα, βρίσκεις άλλη δουλεια, βρίσκεις δεύτερη δουλειά, κάνεις δίαιτα, αρχίζεις γυμναστική, ή περπάτημα, εντάσσεσαι σε ομάδες για να κοινωνικοποιηθείς . Την επόμενη φορά που θα συνεδριάσει η επιτροπή σου μυαλό σου θα αποφασίσεις καταρχάς αν θα πάρεις ή όχι διορθωτικά μέτρα. Αν αποφασίσεις να πάρεις διορθωτικά μέτρα να καθορίσεις τους στόχους σου και το χρονοδιάγραμμα σου και την επόμενη φορά που θα συνδριάσει η επιτροπή να έρθεις πίσω με αποτελέσματα βάση αυτών που αποφάσισες.

Εάν πάλι δε θέλεις να πάρεις διορθωτικά μέτρα γιατί βαριέσαι να κάνεις οτιδήποτε για να αλλάξεις αυτό που δε σου αρέσει, να είσαι συνειδητοποιημένος για την απόφαση σου, να την αποδεχτείς, να αποδεχτείς ότι θα ζήσεις με αυτό που δε σου αρέσει γιατί δεν κάνεις τον κόπο ή δεν έχεις τον τρόπο να το αλλάξεις και προχωράς, χωρίς να σπαταλήσεις χρόνο αναμασώντας το ίδιο θέμα στην επόμενη συνεδρία. Ζεις με αυτό ή απαλλάσσεσαι από αυτό, αλλά δεν το αφήνεις να σε κυριαρχεί !