ΑΝΟΙΞΗ

ΑΝΟΙΞΗ

Θα θελα μια μέρα, σαν μικρό παιδάκι, 

να σε πάρω απ’ το χέρι και να περπατήσουμε για λίγο

Ναι, Βιαστικέ άνθρωπε, σ’ εσένα μιλώ,

Να σε πάρω απ’ το χέρι για μια βόλτα μικρή, μονάχα εσύ και εγώ

Να σταματήσουμε για λίγο το τρέξιμο, να κατέβουμε απ’ το αυτοκίνητο

Και να βρεθούμε σε ένα καταπράσινο δάσος

Τι; Που βρέθηκε το δάσος εδώ;

Εδώ βρισκόταν από πάντα, εσύ δεν μπορούσες να το δεις

Σ΄αυτό το δάσος που είναι πάντα άνοιξη κι’ ολάνθιστη η φύση

Δέντρα, λουλούδια και ψυχές φοράνε τα καλά τους

Αδιάκοπα πολύχρωμα πουλιά, κελαηδάν τον έρωτα τους

Και ξεδιψάνε σ’ένα κρυστάλλινο ρυάκι, που ασταμάτητα κυλά

Μπορείς απ’ αυτό και εσύ να πιεις,

μα στο κρυστάλλινο νερό σαν σκύψεις μην ξαφνιαστείς

Σαν δεις εκεί να καθρεφτίζεται όχι ο παλιός εαυτό σου, μα ένα μικρό παιδί

Αυτό που έσπευσες ν’αφήσεις πίσω,  κι όμως αυτό επίμονα κρυμμένο ακολουθούσε

Το βήμα χαλάρωσε, αργά περπάτησε , ανάπνευσε τις χίλιες αιθέριες μυρουδιές

Άγγιξε τις πολύχρωμες αθάνατες πεταλούδες

Άσε ένα με τη φύση το πνεύμα σου να γίνει, όπως τόσους αιώνες πριν

Τότε που ο άνθρωπος δεν μετρούσε τη σκιά του ήλιου, τότε που όλα ήταν σήμερα

Θα θελα μια μέρα, σαν μικρό παιδάκι,

να με πάρεις απ’ το χέρι και να περπατήσουμε για λίγο

ναι, Βιαστικέ άνθρωπε, σ’ εσένα μιλάω

Βγες απ το γραφείο, σβήσε τον υπολογιστή, παράτα τα όλα ..ΖΉΣΕ

Κλείσε πια τον εγκέφαλο και άνοιξε την καρδιά σου

Όσο η Άνοιξη είναι εδώ …..