πριν το ταξίδι

 Δύο μέρες πριν το ταξίδι

Κάθομαι γράφω και προσπαθώ να είμαι συγκρατημένη γιατί πολύ εύκολα πλέον ξεσπώ σε κλάματα. Ήμουν που ήμουν που πάντα ευαίσθητη, όσον περνούν τα χρόνια, γίνομαι μια κινητή βρύση που ξεκινά να τρέχει με την πρώτη ευκαιρία. Και να δεις πώς κάποιοι δεν με ξέρουν και βλέπουν μια γυναίκα αυστηρή, απότομη και "άτεγκτη" όπως με είπε αποκάλεσε κάποτε κάποιος. Δεν έμαθα πώς να αποφεύγω ευγενικά εκείνους που με ενοχλούν, εκτός από το να τους συντρίβω με αλήθειες που πονάνε για την διεστραμμένη φύση τους και να κόβω για πάντα την πρόσβαση τους σε εμένα και κατ’ επέκταση στα παιδιά μου και την οικογένεια μου.

Πριν προχωρήσουμε όμως να σου ξεκαθαρίσω κάτι. Κάποτε μου είπε κάποιος, ήταν μάλιστα το πρώτο μήνυμα που μου έστειλε. Α, είσαι συγγραφέας, άρα είσαι θαρραλέα, κάπως έτσι. Τι εννοείς; του έγραψα. Εννοώ, είσαι συγγραφέας, και αυτό θέλει κουράγιο γιατί θα (εκτεθείς) εννοώντας θα εκθέσεις προσωπικές πληροφορίες για τον βίο σου. Και έκατσα και το σκέφτηκα και λέω ναι, έχει δίκαιο, αυτό γίνεται, γιατί ένας συγγραφέας εκτίθεται, γράφει για την ζωή του, για τα συναισθήματα του, για τα βιώματα του κλπ.

Ισχύει ναι αλλά το θέμα είναι γιατί αποφασίζει να το κάνει, που ίσως για τον κάθε ένα είναι διαφορετικός ο λόγος. Για μένα η γραφή ήταν και είναι η οδός προς την αυτογνωσία, πρώτον. Δεύτερο, πήρα την απόφαση, την οδό αυτή να την μοιραστώ με τους συνταξιδιώτες μου που ζουν τώρα στην ίδια εποχή μαζί μου και μοιράζονται είτε έμπρακτα είτε από την οθόνη είτε μέσα από τα βιβλία μου αυτό το ταξίδι. Τρίτον, αφήνω αυτά τα γραπτά ως παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές, όπως άφησαν τα κτερίσματα οι αρχαίοι στους τάφους τους και τα βρίσκουμε τώρα εμείς. Κάποιοι στο μέλλον θα διαβάζουν πώς ήταν η ζωή, στον 21ο αιώνα, σε ένα μικρό μεσογειακό νησί, μιας γυναίκας, μάνας, συγγραφέα, και ότι άλλο αποτελεί εμένα. Τη ζωή μου μόνο εγώ μπορώ να την ζήσω αλλά και μόνο εγώ μπορώ να την περιγράψω. Και ο τέταρτος λόγος είναι γιατί καταγράφοντας αυτό το ταξίδι το θυμάμαι και εγώ καλύτερα και αποθανατίζονται, μέσα στις σελίδες και τις λέξεις όλοι και όλα όσα έζησα.

Κατάφερα, έφτασα στον στόχο μου, μετά από δέκα και πλέον χρόνια δουλειάς, διάβασμα βιβλίων και ακούγοντας ώρες και ώρες εκπομπών στο youtube με διαλογισμό και αυτό το εργαλείο που ονομάζεται γραφή, τα κατάφερα λοιπόν να είμαι αυτή.

Κάποια μέρα θα συνειδητοποιήσεις ότι είσαι

ο χειροτέχνης και όχι το χειροτέχνημα,

ο ονειρευτής και όχι το όνειρο,

ο δημιουργός και όχι το δημιούργημα,

ότι όλα είναι στην υπηρεσία σου.

Τότε δεν θα μπορείς πια να εξαρτάσαι!...

Αλλά ξεφύγαμε πάλι. Το θέμα ήταν το ταξίδι και οι δυο μέρες πριν. Αυτό που ζω είναι λίγο σουρεαλιστικό θα έλεγα αφού αυτό που θα ζήσουμε τώρα ήταν κάτι που κανένας μας ποτέ δεν περίμενε, δεν σχεδίασε και μας ήρθε έτσι σαν Θείο δώρο και μάννα εξ ουρανού. Πάμε για την παρουσίαση του βιβλίου και είναι η πρώτη παρουσίαση εκτός του μικρού μας νησιού και αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό γεγονός αλλά εκείνο που έχω στο μυαλό μου είναι κάτι άλλο. Ό,τι το σύμπαν συνομώτησε και πάλι, έτσι ώστε να γραφτεί το βιβλίο, έτσι ώστε να πάω στην παρουσίαση στην Αθήνα, έτσι ώστε να σε ρωτήσω αν θες να έρθεις μαζί μου, και εσύ να πεις ναι, και να κάνουμε αυτό το ταξίδι μαζί, τόσα χρόνια μετά, και τούτο είναι πιο σημαντικό από όλα τα βιβλία του κόσμου μαζί. Οι άλλοι σκέφτονται τη διασημότητα τους και την ώρα που θα υπογράφουν τα βιβλία όταν θα έρχονται οι φαν τους και εγώ σκέφτομαι την ώρα που θα μπούμε στο αεροπλάνο να σου βάλω στο κινητό τη σκηνή από το Χρυσό Παιδί με τον Έντι Μέρφι που ταξιδεύει στο Θιβέτ να πάρει το μαχαίρι που θα σώσει το παιδί, να στο δείξω να γελάσουμε. Σκέφτομαι να βρω ένα σινεμά εκεί κοντά στην Ομόνοια που θα μένουμε να πάμε την Παρασκευή το βράδυ να δούμε μια παράσταση, ξανά, όπως τότε . Σκέφτομαι ό,τι θα έρθει και η εγγονή σου, ναι, θα πάρει τα Κτελ, θα κάνει έξι ώρες δρόμος να έρθει από την Θεσσαλονίκη να είναι με την μάνα της και τον παππού της, γιατί η οικογένεια μας δεν κοιτάζει αποστάσεις. Ευτυχώς που θα έρθει να με βάψει τζείνη τη νύχτα της παρουσίασης γιατί εμένα τούτα δεν μου περνούν τζια μόνη μου θα φκάλω κανένα μάτι. Θα έρθει να φέρει άρωμα που την κυρία την οδό Γούναρη που μας κάμνει απομίμηση το Escada summer με οκτώ ευρώ τζιαι φκάλλουμε το φόο μας. Σκέφτομαι το άλλο μου παιδί, που βρίσκεται στην άλλη άκρη της γης και ζει την δική της περιπέτεια. Σκέφτομαι πώς περνούν οι μέρες και τα χρόνια και κάποτε η ζωή μας κερνάει απώλειες αλλά μετά άμα τις αντέξουμε μας κερνά και κάτι δώρα που έρχονται από το πουθενά. Σκέφτομαι με πόση μαεστρία μας δίνει η ζωή ακόμα μια παράταση. Σκέφτομαι με πόση αγάπη σε περιμένουν όλοι εκείνοι που σε περιμένουν στην Αθήνα, να σε υποδεχτούν και να αγκαλιάσουν και να σε καλωσορίσουν και πάλι σαν ο υπέροχος άνθρωπος που είσαι. Σκέφτουμαι να με ξεχάσω να πάρω διπολικό φορτιστή τα χάπια της πίεσης τζιαι νουροφέν έξτρα, τη χτενιά.

Τίποτε δεν είμαστε παπά, ούτε συγγραφείς, ούτε διάσημοι, ούτε έχουμε καμιά ιδιαιτερότητα. Το μόνο που μας νοιάζει είναι η αγάπη σας, η αγάπη τους..

Μου έστειλε μια συνέντευξη ο εκδότης να του την απαντήσω και να του την στείλω πίσω

Γιατί έγινες συγγραφέας ;

Γιατί είχαμε πολύ αγάπη μέσα μας. Οι άνθρωποι νομίζουν ό,τι αυτό που έχουν μέσα τους είναι πόνος, τραύμα, μοναξιά και γι’ αυτό γράφουν. Τίποτα από αυτά δεν είναι, αγάπη είναι όλα μας τα συναισθήματα. Αγάπη που άμα δεν έχουμε που να την δώσουμε, την πνίγουν οι τέσσερις τοίχοι και την μαυρίζουν και της αλλάζουν μορφή. Άμα δεν έχουμε λοιπόν κοντά μας αρκετούς να τους την δώσουμε, αντί να την αφήνουμε να πνίγεται και να μαυρίζει την κάνουμε λέξεις, ροζ, γαλάζιες και πολύχρωμες και την αφήνουμε να πετάξει και να πάει να μπει στις καρδιές όσων έχουν έλλειμμα.

Σ αγαπώ πολύ μην το ξεχνάς

Κι αν βρω τρόπο να στο πω κι αν μη βρω εσύ να το θυμάσαι

Μαρίνα Σαβεριάδου

Τα ημερολόγια

22/05/2024

Όλες οι αντιδράσεις:

14Christina Agapiou, Constantina Constantinou και 12 ακόμη