δεν μπορείς να πεις

δεν μπορείς να πεις, το να βαράς ήσυχα ήσυχα τη μαλακία σου, αντί να γαμάς τις ζωές των άλλων, να τους  αφήνεις προσεχτικά στην ησυχία τους, σου προσδίδει και αυτό μια αγιότητα
γίνεσαι αυτό που λέμε μαλάκας με φωτοστέφανο

συν**ουσια**ζόμενοι

Και κατάφερα και σου μίλησα...παραμέρισα το θυμό και σου μίλησα, γιατί πρώτη εγώ ξέρω ότι δεν είναι στ' αλήθεια θυμός, είναι μάλλον ένα παράπονο και το παράπονο στρέφεται πάντα εντός μας..
Ένα παράπονο όχι γιατί δεν με αγάπησε ούτε εκείνος, γιατί πώς μπορεί κάποιος να αγαπήσει αν δεν του τύχει ; Και το ξέρεις ότι εκείνος βλέπει και αναγνωρίζει ότι η γυναίκα που στέκει απέναντι του είναι ένας άνθρωπος που θα μπορούσε εύκολα να αγαπήσει, έχει όλα εκείνα που τον ελκύουν, που τον ενθουσιάζουν, παρόλα αυτά η αγάπη εντός του δεν γεννιέται, γιατί η αγάπη εντός μας ουδέποτε γεννήθηκε κατά παραγγελία.  Ένα όργανο που περιμένεις να ακούσεις τον ήχο του, αλλά είναι άηχο.

Έτσι και εγώ καταλάγιασα το θυμό μου και στωικά και σιωπηλά μέτρησα στο δεξί μου χέρι τις αλήθειες του πρώταιρου μου βίου . "Είσαι πανέμορφη" είπε ο ένας, "πρώτη φορά γνώρισα τόσο έξυπνη γυναίκα" είπε ο άλλος και ο Ένας, εκείνος που το ένιωσε και είπε "σ αγαπώ, σε λατρεύω, είσαι η γυναίκα της ζωής μου", ήταν ήδη νεκρός, έκανε μεταβολή και προχώρησε στον Άδη.

Και όλοι είχαν το δίκαιο τους και όλοι έλεγαν αλήθεια και όλοι έδωσαν στο μέτρο τους, γιατί κανένας δεν αγαπά τελικά τον απέναντι του, αγαπά τον καθρέφτη του και δύσκολα κάποιος αγαπά  όταν δεν αντέχει να τον κοιτάει η αλήθεια στα μάτια.

Γι' αυτό  σου μίλησα και αυτά σου εξηγώ και γι' αυτό μιλώ στους ανθρώπους ακόμα και όταν δεν με αγαπούν ακόμα και αν δεν με επιλέγουν, ακόμα και αν θα σταθούν δίπλα μου για λίγο και μετά προχωρήσουν λίγο παρακάτω. Είμαι ενήλικας, ώριμη, συνειδητοποιημένη, γεμάτη μεγαλοψυχία για τα ανθρώπινα πάθη και λάθη και πάντα καταλαβαίνω εκείνα που ίσως οι ίδιοι αδυνατούν. Η απόρριψη, όμως, όσο και αν την κατανοείς, όσο και να την δικαιολογείς, όσο και αν έχεις εκπαιδεύσει τον εαυτό σου να μην μέμφεται κανέναν, η απόρριψη, δεν παύει να πονάει.
Ήθελες κάποιος να θέλει και σένα.

Μου θυμίζει τούτη η διαδικασία τα παιδάκια που στέκουν στα ορφανοτροφεία και έρχονται οι γονείς και τα βάζουν να σταθούν στη σειρά και εκείνο και εκείνο το ένα που πάντα το προσπερνάνε. (Το παιδί είναι όμορφο αλλά έχει ήδη μεγαλώσει αρκετά και θα χει ολοκληρωμένο χαραχτήρα. Δε θα είναι πλαστεσίνη να το πλάσουν αυτοί όπως θέλουν. Το παιδί έχει ήδη ζήσει πολλά χρόνια στα ορφανοτροφεία, ας πάρουμε ένα άλλο, να του δώσουμε μια πραγματική ευκαιρία. )

Μου θυμίζει κάτι ρούχα που τα φοράνε στην κούκλα και την στήνουν στη βιτρίνα και περνάνε οι κυρίες και το βλέπουν, τους αρέσει, το βγάζουν από την κούκλα, το δοκιμάζουν, αλλά δεν ξέρει κανείς γιατί, αν είναι εκείνο το ασημένιο κουμπί στον κολάρο ή το ύφασμα του πολύ βαρύ, ή πολύ σκούρο το μπλε, είναι όμορφο,  αλλά  όχι τόσο όμορφο όσο να το πάρουν,  το δοκιμάζουν αλλά πάντα το βγάζουν και μετά λένε όχι όχι, είναι καλό αλλά όχι για μένα.

Αυτό, γυναίκα , είσαι καλή, όμορφη, έξυπνη, ταλαντούχα αλλά όχι για μένα.

Αν μια γυναίκα ήταν αλαζονική θα έλεγε ότι ίσως δεν την ήθελε κάποιος γιατί ήταν πολλή του, πολύ έξυπνη, πολύ όμορφη, πολύ ικανή, τόσο που δεν θα τον είχε ποτέ ανάγκη
Ίσως να προσπαθούσε να το παίξει ανώτερη και να κάτσει να κάνει εικασίας ότι εκείνος δεν ήταν έτοιμος, ήταν φοβισμένος, ίσως τα μαύρα μέσα του να μην αφήνουν χώρο στο λευκό της αγάπης.
Αν πάλι ήταν προσγειωμένη ή κυνική θα έλεγε ότι όλα αυτά είναι κοινωνικά φαινόμενα και οι άνθρωποι πια το βρίσκουν αδύνατο ή άσκοπο να ενώνονται με έναν και μόνο άνθρωπο.

Είναι όμως ένας απλός άνθρωπος που μπορεί να καταγράφει γεγονότα χωρίς να εκδίδει ετυμηγορία

Αν κατέγραφε λοιπόν την πραγματικότητα γύρω της και το πώς πάει η διαδικασία θα έλεγε:

Κόβεις τον εαυτό σου κομμάτια, σε άλλον δίνεις το σώμα σου, σε άλλον τη φιλία σου, με άλλον μοιράζεσαι τα προβλήματα σου. Σε άλλον δίνεις ένα κομμάτι τη ψυχή σου, σε άλλον επιτρέπεις να σκουπίσει το δάκρυ σου, εξετάζεις προσεχτικά τι θέλει και τι μπορεί να δώσεις εσύ.

Μια δίκαιη και αναίμαχτη συναλλαγή.  Προσεχτικά κεντημένη με αραιές βελονιές, ούτως ώστε όταν κάποιος αποφασίσει να  φύγει, να μη σου ξεριζώσει τα υπόλοιπα κομμάτια, να μένει ο κορμός ανέπαφος. Έτσι ώστε να έχεις τη δυνατότητα να αναπλάθεσαι από την αρχή.

Έτσι δε δίνεσαι ολόκληρος ποτέ και σε κανέναν.  Όμως όταν δε δίνεσαι ολόκληρος πληρώνεις και το τίμημα να μη σου δοθεί και κάποιος άλλος ολόκληρος γιατί χρειάζονται όλα τα κομμάτια σου για να ενωθούν με όλα τα κομμάτια του. Όμως εσύ κατατεμαχίζεσαι, και παίρνεις ξεκρέμμαστες στιγμές, την ανάσα τους ενός, τα γλυκόλογα του άλλου, τα ξεσπάσματα θαυμασμού ενός, τα δάκρυα του άλλου, μετατρέπεις εαυτόν σε μια όαση που έρχεται ο κάθε κουρασμένος να ξεκουραστεί  για λίγο. Υποβιβάζεις εαυτόν σε ένα σανατόριο ή ουρητήριο που χρησιμοποιεί για να ξαλαφρώσει.

Και εκείνοι όλοι μόνοι και εσύ μόνη, και εσύ σκορπισμένη και εκείνος μισός, ο άλλη καταρρακωμένη και ο άλλος διαλυμένος και κανείς κανενός γιατί ο άνθρωπος μόνο ολόκληρος με ολόκληρο ενώνεται..

Την ώρα που φεύγει ο θυμός έρχεται πάλι εκείνο το παράπονο,  σου αφαιρεί χρόνια, σε κάνει πάλι παιδί και σε στήνει στη σειρά, ντυμένο με τα καλά σου ρούχα, καλοχτενισμένο, να περιμένεις..

Και ναι εύκολα φεύγει ο θυμός, γιατί κανένα μικρό παιδί δεν μπορεί να μείνει θυμωμένο για πολύ, γιατί είναι μεγάλη και επιτακτική η ανάγκη για αγάπη, τόσος ο πόνος που μοιάζει με ικεσία.

Άκου, ξέρω πολύ καλά πώς πάει αυτός ο κύκλος . Η αγάπη είναι πιο βαθιά από τον πόνο, ποτέ δεν θύμωσα με αυτούς που πόναγαν περισσότερο από εμένα, να σε αγαπάω μόνο μπορώ, όσο να γιατρευτείς, όσο να σταθείς, όσο να πετάξεις ..

'Οχι δεν παίζω τη μεγαλόψυχη ούτε σου δίνω μαθήματα ανθρωπιάς, είμαι ψεύτρα και υποκρίτρια και δολοπλόκα και αισχρή ακριβώς όπως και εσύ και λέω στους ανθρώπους ακριβώς αυτά που θέλουν να ακούσουν, αν μου πουν και εκείνοι ακριβώς αυτά που θέλω να ακούσω και εγώ και αυτό θέλει μεγάλη τέχνη, να είσαι τόσο αληθινός που κανείς να μην υποψιάζεται ότι είσαι τόσο αρχίδι και να είσαι τόσο αληθινός που να έχεις τα αρχίδια να είσαι έτσι ακριβώς όπως εκείνοι φοβούνται να είναι, να λες αυτά που δεν θέλουν να ακούσουν, να τους κοιτάς στα μάτια μέχρι να χαμηλώσουν το βλέμμα
με ρωτούσε παλιά η συνείδηση μου αν ο άνθρωπος είναι πιστός, ο άνθρωπος είναι πιστός μόνο στην ανάγκη του.. γι αυτό μαλάκα να το λες.

"θέλω να αγαπήσω και να αγαπηθώ, ολόκληρος και να μην μείνει κανένα κομμάτι μου να αιωρείται"

μέχρι τότε ... ημίμετρα, και προσποιήσεις και υποκρισίες του κερατά και προσχήματα και μισόλογα

..σήμερα είχα ανάγκη να σου μιλήσω, να θυμηθώ το τελευταίο σχήμα που γέμιζε το κενό

βλέπεις το κενό παίρνει πάντα το σχήμα του τελευταίου που το γέμιζε, για την αναλαμπή στα μάτια σου, για εκείνη την απειροελάχιστη στιγμή..γι αυτό κατάφερα και σου μίλησα και δεν έχω κάτι να σου συγχωρέσω γιατί δεν ήταν στο χέρι σου γιατί κανένας ποτέ δεν επέλεξε ποιον και για πόσο θα αγαπήσει, γιατί κάτω από το παγωμένο προγραμματισμένο ρομπότ είναι αυτός που φωνάζει όπως κάποτε φώναζες

"θέλω να αγαπήσω και να αγαπηθώ, ολόκληρος και να μην μείνει κανένα κομμάτι μου να αιωρείται"

Και εγώ σου φώναζα "θέλω να σε αγαπήσω" αλλά στη συνουσία ουδέποτε συγκατατέθηκε η ουσία !

.

Money, happiness and eternal life - Greed (director's cut) | DW Documentary

ΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΟΥΘΚΙΑ

Τα προσφυγούθκια"

Σκνιφές πατανίες που τον ερυθρό σταυρό
Κουτοτσάρτελλα
Ρούχα δανεικά 
Γονείς με ψυχολογικά
"Μάμμα, γιατί κλαίεις;"

Παπούτσια δώρο για τα άπορα
πάντα ένα νούμερο πιο μεγάλα για να τα φορούμε τζιαι του χρόνου
Συσσίτιο ρυζόγαλο στο πρώτο διάλειμμα
τυρί τζαι κουλούρι στο δεύτερο
"μάμμα δεν τα θέλω τα παπούτσια, δε θέλω να με λυπούνται"

Κάρτες προσφυγικές
Οι ατάκες των πουποδά για τους ππουστοπρόσφυγες που ήρταν τζαι έχουν ωφελήματα
Οι Σκαλιώτες να λαλούν τες βαρωσιώτισσες πουτάνες
Οι Βαρωσιώτες να καπαρτίζουν πως αφήκαν τα ξενοδοχεία τζαι ήρταν στην Σκάλα να δείξουν στους μάντηες πολιτισμό
"μάμμα, ήταν ωραίο το Βαρώσι;"

Το γυφτιλλίκι των συνοικισμών
Τα βερεσέθκια στον μπακάλη
Τα γκαράζ με τους τσίγκους
οι γουμάες
"μάμμα, τι θα φάμε σήμερα;"
ψουμί με βότυρο τζιαι ζάχαρη

Ο πουλλιτζιής ρέσσει τζιαι πουλά τζιαι τριφύλλι
Οι παντρεμένοι ρέσσουν τζαι γαμουν
Οι κουμαρτζίες στα εθνικόφρωνα σωματεία
Τα φκιόρα μέσα στα κουθκιά του λαθκιού

Οι που ποδά παίζουν τάβλι στο σύλλογο της ΠΕΟ
Ο Εθνάρχης γοράζει
Οι που ποτζεί παίζουν κουμάρκα στη ΣΕΚ
ο Γρίβας μοιράζει
πάντα εμείς είμαστεν οι σωστοι
τζιαι για ούλλα φταίν οι άλλοι

Η όρνιθα η σφαμένη
Η γειτόνισσα που ξιτιμάζει τα κοπελλούθκια
χτηνά του όρους
τον άντρα της βαστά τον τζιαι καπαρτίζει
τζιαι κλείει τα μμάθκια
όταν ο άντρας της πειράζει το μωρό της πελλής
τζιαι ότι τζιαι να πεις κανένας δε θα πιστέψει
"μάμμα πονώ"

η πόρτα η σπασμένη
το μωρό κατουρημένο
πίσω που τα παράθυρο χωσμένο
εν ώρα του να έρτει
"μάμμα φοούμαι"

Ο μεθυσμένος στρέφεται έσσω
Η γυναίκα που παουριζει γιατί τες τρώει
Ο απέναντι που παίζει πελλό
"ήντα εν να τσακκωνούμαστε με το γείτο;"
τζιαι ούλλοι λαλούσιν κρύψε
"μάμμα, γιατί εν κάμνει κανένας τίποτε;"

Η αλκοολική μας εξουσία
Ο παπάς μου που κλαίει το χωρκό του
οι πολιτικές μου πεποιθήσεις
Η κκελέ μας αγύριστη τζιαι η οκκά εν τετρακόσια
"Mάμμα, εγώ ποιος είμαι; "

ΜΣ

Εξ αποστάσεως και εκ του ασφαλούς

Χτες δημοσίευσα ένα παλαιότερο κείμενο γι αυτούς που διαβάζουν, ψάχνουν το νόημα κλπ Θα γράψω και σήμερα λίγα πράγματα για να αποσαφηνίσω καλύτερα το νόημα αυτών που ήθελα να πω χτες και ίσως να είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που έχω να πω.

Πέρασα και εγώ και συνεχίζω να περνώ τον δρόμο αυτό.  Διάβασα τα τελευταία χρόνια και συνεχίζω κατά καιρούς να διαβάζω πολλά βιβλία και πολλούς συγγραφείς που έγραψαν κατά καιρούς βιβλία «αυτογνωσίας» κλπ.  Διάβασα Τόλλε, Γουέιν Ντίερ, Μπουκάι, και πολλούς άλλους που δεν θυμάμαι τώρα να αναφέρω.  Αυτό που έχω να πω είναι ότι όλα τα βιβλία και όχι μόνο τα βιβλία αλλά και σεμινάρια που ίσως παρακολουθούν κατά καιρούς οι άνθρωποι, αρκετά από τα οποία έχουν αρκετή σοφία μέσα τους, θα βοηθήσουν, αλλά δε θα λύσουν. Κανενός τα προβλήματα δεν λύνονται με τα βιβλία ούτε με τα σεμινάρια. Επίσης πολλές φορές βοηθούν πρόσκαιρα, ίσως βάζεις μέσα στο νου σου αυτά που διάβασες για λίγες μέρες, ίσως βδομάδες, αλλά αργά η γρήγορα θα επανέλθεις στον παλιό σου τρόπο σκέψης.  Επίσης πιθανόν μέσα στα βιβλία ή στα σεμινάρια λάθη, όλα αυτά που έχει κάποιος να πει, δεν είναι η απόλυτη αλήθεια, όλα είναι θέσεις, απόψεις, και φυσικά για τον ίδιο τον συγγραφέα μια πολύ καλή πηγή εισοδήματος. Γι αυτό μην τα εκλαμβάνεται όλα ως βάσιμα, μάθετε να κρίνετε, τι ισχύει και τι όχι, τι σας βοηθά και τι όχι κλπ.

Και τώρα θα φτάσω σε κάτι σημαντικό, που αφορά όσους έχουν διαβάσει βιβλία σαν το secret και άλλες new age φιλοσοφίες, συμπεριλαμβανόμενων και αρκετών φίλων μου.  Είναι δικαίωμα του καθενός να πιστεύει σε ότι θέλει και να κλείνει τα μάτια και να οραματίζεται ότι θέλει, είτε αυτό είναι ένα ακριβό αυτοκίνητο, είτε είναι μια σπιταρόνα είτε οτιδήποτε άλλο και να πιστεύει ότι θα το προσελκύσει με τον Α ή Β τρόπο. Είναι δικαίωμα σας να πιστεύετε σε ενέργειες, στα τσάκρα, στο δεύτερο ή οποιοδήποτε άλλο μάτι, να έχετε την Ά ή Β εμπειρία κλπ. Αυτό που έγραψα χτες και ξεκαθαρίζω σήμερα είναι το εξής. Το τι κάνει ο καθένας με το δικό του μονοπάτι αυτογνωσίας είναι δική του υπόθεση.

 Όταν όμως μιλάμε για ανθρώπινες σχέσεις και έχεις απέναντι σου π.χ.  έναν φίλο σου που έχει πρόβλημα π.χ. είναι μόνος του,  και εσύ, ο φίλος του, που πιστεύεις σε αυτό που πιστεύεις, του απαντάς, ξέρεις, είναι επειδή το «έλκεις» ή το «εκπέμπεις» ο άλλος τι πρέπει να νιώσει ; Δηλαδή με λίγα λόγια του λέεις εσύ ο ίδιος φταίεις. Το ίδιο ισχύει και όταν κάποιος αρρωστήσει σε οποιοδήποτε στάδιο της ζωής του και του λένε οι new age φίλοι του, α είναι μάθημα από προηγούμενη ζωή, κάτι έχεις να ξεπληρώσεις, κλπ Καλά λέω της φίλης μου ο τάδε γιατί αρρώστησε, νέο παιδί ; Ξέρει εκείνος, μου απαντά.

Καλά ρε φίλε πάτε καλά ;

Δηλαδή εν τον κανεί τον άλλο είτε η μοναξιά του είτε η αρρώστια του έρχεσαι εσύ, ο οποιοσδήποτε, επειδή διάβασες το Α ή Β βιβλίο, ή πήγες στο Α ή Β σεμινάριο και υιοθέτησες την Α ή Β ιδεολογία-φιλοσοφία, να κηρύττεις στον άλλο ότι η πηγή των προβλημάτων του είναι ποιος; Ο ίδιος; Γιατί τι έκαμεν;

Αυτά τα δόγματα και αυτήν την στάση την απορρίπτω και ναι δική σας απόφαση να τα πιστεύετε αλλά σας παρακαλώ, σας θερμοπαρακαλώ κρατάτε το στόμα κλειστό και τις απόψεις σας για τον εαυτό σας.  Και τώρα θα απευθυνθώ σε εκείνους που είναι άρρωστοι ή έτυχε να είναι μόνοι τους στη ζωή ή να περάσουν ένα κωλοδιαζύγιο και τώρα παλεύουν με μια νέα κατάσταση μόνοι τους. Για την ασθένεια σου δεν φταίεις σε τίποτε όπως δεν φταίει κανένας σε τίποτε, ούτε τα παιδάκια που πεθαίνουν, ούτε τα βρέφη ούτε κανένας.  Όσο για τη μοναξιά, δεν έλκεις ούτε δεν έλκεις τίποτε.

Απλά δυστυχώς και λέω δυστυχώς ζούμε σε μια κοινωνία όπου είναι της μόδας το γ@μήσι και όχι η αγάπη. Είναι της μόδας να μιλάς σε οθόνες και όχι ανθρώπους να χαιδεύεις συσκευές και όχι σώματα και όταν τέλος απλώνεις το χέρι για να αγγίξεις κάποιον να μην υπάρχει τίποτα.

Θα συναντήσεις εκατοντάδες ανθρώπους στη ζωή σου αλλά δεν είσαι υπεύθυνος για το ποιους θα συναντήσεις στη ζωή σου. Γι αυτό που είσαι μόνον υπεύθυνος είναι για το ποιος θα είσαι εσύ στη ζωή σου και για τον κάθε ένα που συναντάς στη ζωή σου να έχεις το κριτήριο να βλέπεις αν αυτός ο άνθρωπος θα αξίζει να έχει κάποια θέση στη ζωή σου, όποια θέση και αν είναι αυτή.

Η ενέργεια υπάρχει όπως υπάρχει και η ορθή σκέψη και η σωστή κρίση και το καθαρό πνεύμα
Απλά η διαφορά είναι ότι ενώ οι άνθρωποι είναι πάντα αυτό που είναι εμείς δεν βλέπουμε την αλήθεια είτε γιατί δεν μπορούμε λόγω ανωριμότητας δικής μας είτε γιατί δε θέλουμε γιατί η συναισθηματική μας ανάγκη είναι τόσο μεγάλη που προτιμούμε να πάρουμε αυτό που μας δίνεται αντί να μην πάρουμε τίποτα.

Η ζωή ήταν, είναι και θα είναι μια διαπραγμάτευση ηθικής συνείδησης και συναισθηματικής - σωματικής πείνας, είναι μια ζυγαριά που πότε γέρνει από τη μια και πότε από την άλλη.

Γι αυτό εγώ προσωπικά δεν θα ξαναδεχτώ να μου πει κανένας ότι μου συμβαίνει το τάδε πράγμα γιατί «έχω κάτι να μάθω» ή «το έλκω» ή το «εκπέμπω» Δεν θέλω άλλες συμβουλές και φιλοσοφίες, ή θα σταθείς δίπλα μου σαν φίλος και να μου συμπαρασταθείς και να με βοηθήσεις ή να φύγεις και να με αφήσεις να παλέψω όπως ξέρω, θέλω διαπροσωπικές σχέσεις και όχι δια-οθονικές σχέσεις θέλω, καφέ και κουβέντα και να σε βλέπω στα μάτια, θέλω να φάμε και να πιούμε μαζί να κάτσουμε δίπλα και την ώρα που θα σου μιλώ για τον πόνο μου και τα προβλήματα μου και την κούραση να με πάρεις αγκαλιά ή να μου κρατήσεις λίγο το χέρι αν η αγκαλιά είναι πολύ οικεία για σένα, αυτό που δε θέλω όμως είναι να λέω την ιστορία της ζωής μου σε μια οθόνη και να παίρνω για ανταπόκριση μια λυπημένη ή μια χαρούμενη φατσούλα.  Εξ αποστάσεως και εκ του ασφαλούς είμαστε όλοι παρόντες, δίπλα σου, κυριολεκτικά δίπλα σου κανένας. Αλήθεια,  έχεις παρατηρήσει ποτέ ότι μετά το κλείσιμο του βιβλίου, το τέλος του σεμιναρίου και την αποσύνδεση από τα δίχτυα, ο κάθε ένας την παλεύει στο σπίτι μόνος του;

  

 (το κείμενο γράφτηκε 11 Μάη 2017 και 25/01/2019)  

Portishead - Roads

For Your Love | Jacob Gurevitsch | Spanish Instrumental acoustic guitar ...