|
ΣΚΗΝΗ
1η
|
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
|
Καλημέρα, θες καφέ ; (ακούγεται ο καφές από
το νερό του βραστήρα)
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Άσε, θα τον πιω στο γραφείο. Με παίρνει χτες
το απόγευμα μια πελάτισσα που θέλει επειγόντως ραντεβού. Της λέω είναι
αδύνατον, δεν εχω κανένα κενό, αλλά αυτή, που να ακούσει; Αναγκάζομαι και
εγώ, της κλείνω ραντεβού στις οκτώ και άντε τώρα να προλάβω. Τι ώρα είναι;
Ωχ, έχει πάει κιόλας παρά τέταρτο;
Έπρεπε να΄μαι κιόλας στο δρόμο..τρέχω
τρέχω..γεια.
|
|
|
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
|
(με ύφος τραγικό) Έλενα…..
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Ναι; Τι είναι παιδί μου (παύση σιωπής ) Λέγε
και βιάζομαι ..
|
|
|
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
|
(μετανοιωμένος) Τίποτα, τίποτα , ξέχνα το.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Φίλιππε, συμβαίνει κάτι;
|
|
|
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
|
Όχι, τι να συμβαίνει; (αλλάζει θέμα) Τι ώρα
θα γυρίσεις απόψε;
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
(εκνευρισμένα) Τι εννοείς τι ώρα θα γυρίσω; Τόσα
χρόνια τώρα κάθε βράδυ τι ώρα γυρίζω; Στις εφτά δε γυρίζω;
|
|
|
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
|
Καλά,
δε χρειάζεται να εκνευρίζεσαι, μια ερώτηση έκανα.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Τώρα ερώτηση ήταν αυτή; Στο ίδιο σπίτι δε
μένουμε βρε Φίλιππε;
Μερικές φορές δηλαδή.
|
|
|
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
|
Τι; Μερικές φορές τι;
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Τίποτα, μην αρπάζεσαι.
|
|
|
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
|
Πες το ντε, τι το κρατάς, ρωτάω βλακείες; Eίμαι βλάκας; (δυνατά) Τι;
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
(ειρωνικά ) Σου λέω ότι βιάζομαι και δεν έχω
χρόνο ούτε για καφέ, σου φαίνομαι να έχω χρόνο για καυγάδες; Όρεξη έχεις πρωί
πρωί ;
|
|
|
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
|
Καμιά όρεξη γι΄αυτό πάω να φύγω. Άντε καλή
μέρα. (ακούγεται η πόρτα που χτυπά δυνατά)
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
(συνεχίζει να ειρωνεύεται) Ναι, η καλή μέρα
απ΄το πρωί φαίνεται.
(ακούγεται η πόρτα που κλείνει, βήματα από
τακούνια στο δρόμο και η μηχανή του αυτοκινήτου που ξεκινά) Μόνο πετώντας θα
προλάβω σήμερα.
|
|
|
|
|
|
|
|
ΣΚΗΝΗ
2Η
|
ΕΛΕΝΑ
|
(ακούγονται τα βήματα στα σκαλιά –
λαχανιάζοντας – μιλώντας με δυσκολία) Καλημέρα κυρία Αμαλία (παύση) χίλια συγνώμη (παύση) περιμένατε πολύ;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Δέκα λεπτά χρυσή μου, μα μου φάνηκαν αιώνας.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Απολογούμαι, ξέρετε δεν το συνηθίζω να σας
έχω να περιμένετε, αλλά η αλήθεια είναι πως ξεκίνησε δύσκολα η μέρα μου
σήμερα.
(ανοίγει η πόρτα) Παρακαλώ περάστε μέσα,
κάνει κρύο. (κλείνει η πόρτα)
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Μην απολογείσαι, εξάλλου δε φταις εσύ. Αλλά
έχω απελπιστεί βλέπεις, άργησες και αγχώθηκα, αν δεν ερχόσουν δεν ξέρω τι θα
είχα απογίνει.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Καθίστε παρακαλώ, δώστε μου να κρεμάσω το
παλτό σας. Και ηρεμήστε, τώρα είμαι εδώ, πάρτε μια βαθιά ανάσα, χαλαρώστε και
σε δυο λεπτά είμαι μαζί σας.
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Που θα πάτε; (τρομοκρατημένη)
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Πουθενά κυρία Αμαλία, επιστρέφω. Να, ένα
καφέ θα φτιάξω γιατί έφυγα πολύ βιαστικά το πρωί και δεν έχω πιει τίποτα. Να
φτιάξω και για σας ένα;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Όχι ευχαριστώ, πάνε χρόνια να πιω καφέ.
Κανεί κακό στα νεύρα μου. Μόνο τσάι πίνω και αυτό με βότανα. Έχω ευαίσθητο
στομάχι βλέπεις.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Προτιμάτε ένα χαμομήλι, να ζεσταθείτε
κιόλας;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Καλοσύνη σου, αλλά δεν πάει τίποτα κάτω.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Να μαι κι’ εγώ, ευχαριστώ για την υπομονή
σας. Πείτε μου όμως, τι συνέβη και είστε τόσο αναστατωμένη;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Να. Χτες το απόγευμα (ξεσπά σε κλάματα )
Είναι ..είναι τόσο τραγικό που δεν μπορώ ούτε καν να το διανοηθώ, πόσο μάλλον
να το ξεστομίσω. Αχ..
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
(ψύχραιμα) Σας παρακαλώ κυρία Αμαλία, μην
κλαίτε. Πείτε μου και ότι και αν έχει συμβεί θα το ξεπεράσουμε μαζί.
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Αχ, γιατρέ μου, χρυσό μου κορίτσι. Τι να σου
πω; Έχει σπαράξει η καρδιά μου. Αυτό το κτήνος, ο αχρείος, Ο ! Ο ! Την κατάρα
μου να΄χει.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Μα, για ποιον μιλάτε;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Για τον πανύβλακα το γείτονα μου, αυτό το
σίχαμα της κοινωνίας, το
λεχρίτη.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Και τι έγινε; Τι σας έκανε ο γείτονας σας
και έχετε εξαγριωθεί τόσο;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Τι μου έκανε λέει; Ρωτάς τι μου έκανε; Mου
πήρε ότι πολυτιμότερο είχα στη ζωή μου, ότι πιο αγαπημένο (ξαναξεσπά σε
κλάματα) Αλλά εγώ φταίω, που δεν τον έδιωξα από την γειτονιά όταν έπρεπε και
τον άφησα εκεί, να παίζει τον ωραίο. Φυλακή ! Μόνο στη φυλακή ανήκουν κάτι
τέτοιοι σαν κι΄αυτόν. Αχ, αλίμονο, τώρα πια είναι αργά, πολύ αργά, έκανε τη
ζημιά ο καταραμένος.
|
|
(χτυπά το τηλέφωνο)
|
ΕΛΕΝΑ
|
Παρακαλώ; Έλα
Φίλιππε. Όχι, τώρα δεν μπορώ να μιλήσω, έχω πελάτη. Καλά, θα σε πάρω μετά.
Συγνώμη, λέγατε ότι ο γείτονας σας έκανε τη
ζημιά. Τι ζημιά δηλαδή;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Ανεπανόρθωτη. Δεν αντέχω άλλο να κρατάω αυτό
το βάρος , πρέπει να το πω. (με λυγμούς) η Μπουμπού μου, η μικρή μου η
Μπουμπού, πάει. Πάει το μικρό μου κοριτσάκι, χάθηκε. (κλαίει ασυγκράτητα
φυσώντας τη μύτη)
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Το κοριτσάκι σας, μα τι μου λέτε τώρα κυρία
Αμαλία, δεν ήξερα ότι έχετε παιδιά.
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Είχα την Μπουμπού μου όμως και αυτή ήταν
περισσότερο από παιδί.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Συγνώμη, αλλά πέστε μου σας παρακαλώ, τι
ακριβώς είναι η Μπουμπού;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Τώρα, μακαρίτισσα γιατρέ μου, μα μέχρι χτες
ήταν το πανέμορφο σκυλλάκι μου.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Σκυλάκι. (καταφατικά – ειρωνικά)
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Ναι, πεκινουά.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Πεκινουά. (καταφατικά – ειρωνικά)
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Ναι, το γλυκούλι μου. Με τα υπέροχα ματάκια
του (δραματικά ) που τώρα πια θα ναι
για πάντα κλειστά.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Με τρομάξατε κυρία Αμαλία, προς στιγμή πήγε
ο νους μου στο χειρότερο.
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
(με ένταση) Γιατί; Υπάρχει χειρότερο από
αυτό; Εδώ μιλάμε για φόνο. Φόνο εκ προμελέτης. Αλλά δε θα του περάσει έτσι,
θα δει τι θα του κάνω ο παλιοαλήτης. Ισόβια θα τον βάλω.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Μα πως είστε τόσο σίγουρη ότι ο γείτονας σας
δολοφόνησε το σκυλάκι;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Σίγουρη δε λέτε τίποτα, έβλεπα πως αγριοκοίταζε
το μωρό μου.
Εδώ και καιρό την είχε στο μάτι. Δεν είχε
τίποτα καλύτερο να ασχοληθεί ο αργόσχολος και τα έβαλε με τη Μπουμπού μου. Πάνε
μέρες τώρα που μας παρακολουθούσε.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Σας παρακολουθούσε;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Αμέ! Μην μας δει να βγούμε έξω από το σπίτι
με την Μπουμπού, στηνότανε στον τοίχο, κρεμάλιζε την γαιδαροκεφαλάρα του και κοροίδευε
(με χονδρή ανδρική φωνή) «Που την πας κυρά την σουσουράδα;» (κανονική φωνή) «Δεν
είναι απ’ τη δουλειά σου» , του απαντούσα εγώ. Και τότε ξέρεις τι μου έλεγε ο
βλάξ;
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Τι σας έλεγε κυρία Αμαλία μου;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
(ξανά με την ανδρική φωνή) «Δε μιλάω σε σένα
μωρή, στη σκύλα μιλάω.» (κανονική φωνή) Καταλαβαίνεις τώρα με τι άνθρωπο
έχουμε να κάνουμε;
Με ένα ψυχοπαθή αδίστακτο δολοφόνο αθώων
σκυλιών.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Μήπως ο πόνος για το θάνατο της Μπουμπούς
σας κάνει λίγο υπερβολική;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Καθόλου!
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Και πιστεύετε πραγματικά ότι ο γείτονας σας
είναι αδίσκτακτος και ψυχοπαθής.
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Και δολοφόνος.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
(συγκαταβατικά) Μάλιστα. Και πως το
συμπεραίνετε αυτό; Δηλαδή αν εξαιρέσουμε το γεγονός της ας την πούμε
προκλητικής συμπεριφοράς του κυρίου αυτού..(τη διακόπτει)
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Όχι και κύριος ..
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Ωραία λοιπόν, επαναλαβάνω.Αν εξαιρέσουμε τα
προκλητικά σχόλια του .. (παύση) γείτονα σας,
υπάρχει κάποιο άλλο στοιχείο που να δικαιολογεί τις υποψίες σας;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Ασφαλώς , κάτι πολύ σημαντικό. Το όπλο του
φόνου.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Το όπλο του φόνου; Δηλαδή, μου λέτε ότι το
σκυλάκι πυροβολήθηκε;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Όχι, πνιγμένο το βρήκα το καημενούλι μου,
στον κήπο, μπροστά απ’ τις πετούνιες και δίπλα στο πτώμα το φονικό όπλο.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Τι βρήκατε δίπλα στο πτώμα δηλαδή, το
σχοινί;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Όχι ένα κοτόπουλο.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Κοτόπουλο; Μα πως; Ένα κοτόπουλο σκότωσε το
σκυλάκι;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Όχι καλή μου, το κοτόπουλο ήταν ήδη νεκρό
και όχι μόνο, ήταν και ψητό. Αυτός που το πέταξε στον κήπο ήξερε πολύ καλά τι
έκανε. Η Μπουμπού μου είχε μεγάλη αδυναμία στα ψητά κοτόπουλα. Μόνο που εγώ
φρόντιζα να της το κόψω μικρά μικρά κομματάκια και να μην έχει καθόλου
κόκαλα. Βλέπεις πόσο εύκολα την ξεγέλασε, της πέταξε στην αυλή ολόκληρο το
κοτόπουλο, και το μικρό μου ανυποψίαστα έπεσε στην παγίδα και πνίγηκε. (κλάμα)
Δεν την πρόλαβα δυστυχώς, όταν την βρήκα ήταν ήδη πολύ αργά.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Το κοτόπουλο όμως, πως είστε σίγουρη ότι
αυτός το έριξε στον κήπο σας;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Ποιος άλλος θα μπορούσε να ήταν; Μόνο αυτός μισούσε
το μωρό μου.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Μήπως , λέω μήπως και μη με παρεξηγήσετε, η
Μπουμπού βρήκε κάπου αλλού το κοτόπουλο και το έφερε μόνη της στον κήπο να το
φάει με την ησυχία της;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
(αυστηρά) Γιατρέ, αποκαλείτε τη Μπουμπού μου
κλέφτρα;
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Όχι κυρία Αμαλία μου, καθόλου. Απλά έλεγα
μήπως το βρήκε στην δική σας κουζίνα, το μυρίστηκε, πεινούσε και πήρε την
πρωτοβουλία.
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Αποκλείεται! Εμείς χτες για μεσημεριανό
είχαμε σολωμό με λαχανικά, έχω αρχίσει δίαιτα βλέπετε, ακολουθώ ένα πρόγραμμα
χαμηλό σε θερμίδες.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Τι να πω και εγώ, μυστήριο μου ακούγεται.
Είπατε ότι το κοτόπουλο ήταν ψημένο, άρα αποκλείεται να πέταξε μόνο του στον
κήπο σας. (γελάει)
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Γιατρέ ! Με κοροιδεύετε.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Μα γιατί το λέτε αυτό; Απλώς προσπαθώ να
σκεφτώ όλα τα ενδεχόμενα. Γιατί μου φαίνεται λίγο απίθανο κάποιος να έριξε
ένα ολόκληρο ψητό κοτόπουλο στον κήπο σας, μόνο και μόνο για να πνίξει το
σκυλάκι σας.
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Αχ γιατρέ μου, είστε τόσο αφελής, αλλά σας
συγχωρώ. Είναι που δεν ξέρετε τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Άνθρωπο; Τελοσπάντων…ας πούμε.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Και αφού έτσι έχουν τα γεγονότα τι σκοπεύετε
να κάνετε; Θα το καταγγείλετε;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Το έχω κάνει ήδη. Χτες το απόγευμα, μόλις
βρήκα το πτώμα. Τώρα το μόνο που μένει είναι να ολοκληρώσω τις διαδικασίες
για την ταφή.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Μη μου πείτε ότι θα κάνετε κηδεία.
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Με όλες τις τιμές που αρμόζουν στο
πολυαγαπημένο μου παιδί. Αύριο, στις 3 στο σπίτι μου, Αμαλιάδος 1 στην
Ακρόπολη. Ήδη ο κηπουρός έχει ετοιμάσει τον χώρο της ταφής, δίπλα στις
πετούνιες, που τόσο αγαπούσε. Να περάσετε, να την αποχαιρετίσετε, θα το
εκτιμήσω αφάνταστα.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Θα προσπαθήσω. Θα έρθουνε πολλοί στην
..(παύση) κηδεία;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Όχι χρυσό μου, λίγοι και καλοί. Εγώ, ο
κηπουρός, το υπηρετικό προσωπικό, έχω καλέσει και τον αστυνομικό υπηρεσίας
που πήρε την κατάθεση, δεν ξέρει όμως σίγουρα αν θα έρθει και φυσικά εσείς.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Οι φίλες σας;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Ποιες φίλες μου χρυσό μου; Οι μισές έχουν
πεθάνει , δύο τρείς που ζουν είναι τώρα στην Ελβετία. Είναι Χειμώνας, καιρός
για ανανέωση, για πλαστικές δηλαδή, ελπίζω να μπορώ να τις αναγνωρίσω όταν
έρθουν πίσω. Κάθε φορά επιστρέφουν και διαφορετικές. Η μια θέλει το στήθος
της Πάμελα Άντερσον, η άλλη τον πισινό της Λόπεζ, και η άλλη τους γοφούς της
Μπελούτσι. Αλλάζουν μύτες, αυτιά και δώστου να τραβιούνται. Αχ.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Εσείς δε θα κάνετε κανά ταξιδάκι φέτος;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Αν εννοείτε για πλαστικές για ανανέωση ούτε
να το σκέφτεσαι . Τέλειωσα πια εγώ με αυτά. Κουράστηκα ! Εδώ και δέκα χρόνια
παλεύω με το χρόνο.
Υπολόγισε, ανόρθωση γλουτών και μπράτσων,
πλαστική κοιλιάς, αύξηση στήθους, μείωση στήθους και μετά ανόρθωση στήθους.
Έφτιαξα μήλα στα μάγουλα, τόνισα τα ζυγωματικά, και τι άλλο; Α, ναι!
Λιποαναρρόφηση. Ήταν η πιο πρόσφατη μου επέμβαση και η τελευταία. Ορκίστηκα
δεν θα ξαναμπώ σε χειρουργείο πια, τελείωσε. Άντε το πολύ να συνεχίσω μόνο το
μπότοξ καμιά δυο φορές το χρόνο , διατηρεί το πρόσωπο σφριγηλό. Αυτό μου είναι απαραίτητο . Όπως και εσύ φυσικά
αγάπη μου, κόβεσαι εσύ;
Το μπότοξ θα με κρατά χαμογελαστή απ’ έξω και
εσύ από μέσα.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Χαίρομαι που με βρίσκετε τόσο απαραίτητη αν
και ο σκοπός είναι να μάθετε να χαμογελάτε από μόνη σας, όσον αφορά το από
μέσα εννοώ.
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Δεν έχω και πολλά για να με κάνουν να χαμογελώ
γλυκιά μου τώρα πια.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Ας πούμε να γραφτείτε σε ένα γυμναστήριο;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Ναι, να με βλέπει η μια και η άλλη και να
μυρίζομαι την ιδρωτίλα τους;
Α πα πα , ούτε να το σκέφτεστε.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Ωραία , κάτι άλλο που να μην περιλαμβάνει
ιδρώτα, ίσως να παρακολουθούσατε μαθήματα καλών τεχνών. Τι θα λέγατε για
μουσική;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Βαρετό!
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Ζωγραφική;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Ανιαρό!
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Κέντημα;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Πολύ ντεμοντέ και χωριάτικο, δεν κάνει για
κάποια της δικής μου κλάσης.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Κεραμική;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Μπλιαχ, μόνο που σκέφτομαι τον πηλό μέσα στα
νύχια μου, αηδία !
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Τότε ίσως να πρέπει να σκεφτείτε μόνη σας τι
είναι αυτό που σας ενδιαφέρει και τι θα θέλατε να κάνετε. Μια νέα
δραστηριότητα ίσως σας αφυπνίσει, η επαφή με νέους ανθρώπους φέρει νέα
προοπτική στη ζωή σας. Το να μένετε όλη μέρα κλεισμένη στο σπίτι σας,
ολομόναχη, δεν είναι και ότι καλύτερο.
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Δεν ήμουν ολομόναχη. Είχα τη Μπουμπού μου.
Μα τώρα πάει κι΄αυτή.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Γι αυτό σας λέω, βγείτε έξω, γνωρίστε
ανθρώπους, κάντε νέες φιλίες.
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Φοβάμαι τους ανθρώπους. Τα σκυλιά είναι πιο
αξιόπιστα. Τα σκυλιά δεν σε αγαπούν γιατί έχεις λεφτά, ούτε γιατί θέλουν να
σε ξεζουμίσουν.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Δεν είναι όλοι το ίδιο, μην χάνετε το
κουράγιο σας. Είμαι σίγουρη ότι υπήρξαν και κάποιοι στη ζωή σας που σας αγάπησαν
για αυτό που ήσασταν και όχι για τα λεφτά σας. Και θα υπάρξουν και άλλοι,
φτάνει να βγείτε έξω, να ψάξετε προσεχτικά και σίγουρα θα τους βρείτε. Μου το
υπόσχεστε;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Καλώς, σ΄το υπόσχομαι θα ψάξω. (ακούγεται
ένα ρολόι να χτυπά 9 φορές)
Είναι κιόλας εννιά; Πρέπει να πηγαίνω , έχω
ακόμα πολλές προετοιμασίες για την αυριανή κηδεία. Σας ευχαριστώ πάντως.
Πάντα με κάνετε και νοιώθω καλύτερα. Μην ξεχάσετε την κηδεία αύριο, θα σας
περιμένω.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Σας υπόσχομαι θα το προσπαθήσω. Λοιπόν , να
πάτε στο καλό και σας εκφράζω ξανά τα ειλικρινή συλληπητήρια μου. Σας θέλω
δυνατή, εντάξει;
|
|
|
ΑΜΑΛΙΑ
|
Εντάξει , γεια σου χρυσό μου, γεια!
|
|
|
|
|
|
ΣΚΗΝΗ
3η
|
|
(ακούγεται να πληκτρολογεί ένα νούμερο στο
τηλέφωνο)
|
ΕΛΕΝΑ
|
Ναι, καλημέρα σας. Μπορώ να μιλήσω στον γιατρό
παρακαλώ; Ναι, η κυρία Χριστοφόρου
πείτε του. Ναι, Έλενα Χριστοφόρου.
|
|
Ναι; Όχι δε χρειάζεται. Θα ξαναπάρω εγώ αργότερα.
Σας ευχαριστώ.
|
|
|
|
(πληκτρολογεί ξανά άλλο νούμερο στο
τηλέφωνο)
|
|
Ναι Φίλιππε, συγνώμη που στο’ κλεισα τόσο
βιαστικά προηγουμένως, είχα πελάτη.
Ναι, έχω πέντε λεπτά πες μου.
|
|
Και εγώ λυπάμαι, δεν ήθελα να τσακωθούμε
πρωί πρωί.
Πάει τώρα, τελείωσε, μην το σκέφτεσαι.
Δεν είμαστε πρωινοί τύποι, το εμπεδώσαμε
αυτό. (γελάει λίγο λέγοντας το)
|
|
Όχι δεν έχω φάει τίποτα ακόμα, όταν έφτασα
το πρώτο ραντεβού ήταν ήδη εδώ. Ναι, τώρα μόλις έφυγε. Ο επόμενος θα έρθει
στις ενιάμιση.
Μόλις που προλαβαίνω να πιω έναν καφέ και να
φάω κάτι στο πόδι. Τι;
Ναι, έχω στο ψυγείο λίγο ψωμί και τυρί,
νομίζω τρώγονται ακόμα.
Ναι, ναι μην ανησυχείς, δεν θα πεθάνω απ’
την πείνα.
Εσύ;
A, νόστιμο ακούγεται. Μου τρέξανε τα σάλια.
Τυχεράκια. ……..Τι;
|
|
Όχι, δεν νομίζω , δεν έχω καθόλου χρόνο το
μεσημέρι, μάλλον θα παραγγείλω κάτι στο γραφείο, σήμερα είμαι πνιγμένη.
Ναι, πάλι, τι να κάνω; (γελάει) Φταίω που
είμαι τόσο διάσημη; Ότι μπορώ κάνω.
|
|
Εσύ, δεν έχεις πολλή δουλειά σήμερα;
|
|
Α, έχεις . Αλλά θες οπωσδήποτε να βρεθούμε.
Γιατί;
|
|
Δε μπορείς να μου πεις απ’ το τηλέφωνο.
Ούτε μπορείς να περιμένεις μέχρι το βράδυ;
Καλά τότε, θα σε ξαναπάρω γύρω στο μεσημέρι,
μέχρι τότε θα δω τι μπορώ να κάνω. Σε αφήνω τώρα μήπως προλάβω και πιω τον
καφέ μου.
Και εγώ, γεια σου, γεια.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Σκηνη
4η
|
|
(χτυπά το κουδούνι της πόρτας, ακούγεται η
Έλενα να βηματίζει στην πόρτα και να
την ανοίγει)
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Εδώ είναι το γραφείο της κυρίας Έλενας
Χριστοφόρου;
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Εδώ. Ο κύριος;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Λευτέρης Αποστόλου. Έχουμε ραντεβού.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Χαίρω πολύ κύριε Αποστόλου. Περάστε μέσα,
σας περίμενα.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Ευχαριστώ.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Καθήστε, παρακαλώ.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Ξέρετε, πρώτη φορά έρχομαι σε ..τέτοιο
μέρος, ξέρετε, ψυχίατρο.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Δεν είμαι ψυχίατρος κύριε Αποστόλου,
ψυχολόγος είμαι.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Α, μάλιστα, νόμιζα ήταν το ίδιο πράγμα.
Συγνώμη.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Δεν χρειάζεται να ζητάτε συγνώμη, πολλοί μας
συγχίζουν. Απλά ο ψυχίατρος χρησιμοποιεί τη φαρμακευτική αγωγή για να
προσφέρει θεραπεία ενώ ο ψυχολόγος όχι. Λοιπόν, τώρα κύριε Αποστόλου,
ξεκινώντας θα ήθελα να μου πείτε λίγα λόγια για τον εαυτό σας. Από ότι βλέπω
εδώ στις σημειώσεις μου σας έχει παραπέμψει κοντά μου ο συνάδελφος..
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Ναι, έρχομαι με παραπεμπτικό..από το τμήμα
πρώτων βοηθειών..
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Μετά από ..
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Μετά από την απόπειρα αυτοκτονίας που
έκανα..
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Και από ότι βλέπω εδώ..
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Δεν ήταν η πρώτη φορά ..
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Ελπίζω μόνο να ήταν η τελευταία..γιατί στο
φάκελο σας διαβάζω ότι έχετε και παιδιά κύριε Αποστόλου.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Ναι, δυο κορίτσια.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Να σας ζήσουν.. και ελπίζω να ζήσετε να τις
μεγαλώσετε και να τις χαίρεστε. Λοιπόν, θα θέλατε να μου πείτε λίγα
περισσότερα πράγματα για εσάς; Πόσον
χρονών είστε, κλπ;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Σχεδόν σαράντα.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Και πως νοιώθετε σήμερα;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Χάλια !
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Θα θέλατε να το συζητήσουμε λιγάκι αυτό;
Τους λόγους που νοιώθετε έτσι;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Νοιώθω ο πιο άχρηστος άνθρωπος του κόσμου.
Ένας αποτυχημένος.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Γιατί το λέτε αυτό;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Γιατί αυτό είμαι. Ένας άχρηστος που δεν
αξίζει τίποτα.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Είμαι σίγουρη ότι αυτό δεν είναι αλήθεια
κύριε Αποστόλου.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Ρωτάτε τη γυναίκα μου. Αυτό θα σας πει.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Δηλαδή μου λέτε ότι η γυναίκα σας δεν σας
εκτιμά;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Ακριβώς! Το μόνο που θέλει από μένα είναι να
δουλεύω σαν τον σκλάβο και να της παίρνω τα λεφτά. Μόνο αυτό θέλει από μένα, ευρώπουλα.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πόσα
χρόνια είστε παντρεμένος;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Δέκα χρόνια περίπου.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Να υποθέσω ότι παντρευτήκατε από έρωτα;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Πες το και έτσι. Γνωριστήκαμε, ερωτευτήκαμε
και μετά από έξι μήνες παντρευτήκαμε.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Έξι μήνες είναι πολύ λίγος χρόνος για να
γνωριστούν πραγματικά δύο άνθρωποι.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Όπως τα λέτε κυρία ψυχολόγε μου. Που να ξερα
και εγώ που πήγα και έμπλεξα.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Δηλαδή;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Στις αρχές ήταν η καλύτερη γυναίκα του
κόσμου. Νοικιάσαμε που λέτε ένα δυαράκι. Το επιπλώσαμε, το στολίσαμε, φτιάξαμε
τη φωλίτσα μας. Μη σκεφτείτε τίποτα πολυτέλειες, λίγα και καλά, φτωχαδάκια
βλέπετε και οι δυο. Αλλά την περνούσαμε καλά.
«Και τι να σου φτιάξω σήμερα Λευτεράκη μου» και
γούτσου γούτσου
κ’ αγαπούλες η δικιά σου και τρέχανε τα
μέλια απ την εξώπορτα.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Μια χαρά μ’ ακούγονται όλα.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Μια χαρά ήταν κυρία ψυχολόγε μου. Μέχρι που
γκαστρώθηκε.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Γκαστρώθηκε;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Εγκυμόνησε, πως το λένε ρε παιδί μου. Να,
την άφησα έγκυο.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Α, την αφήσατε έγκυο. Ωραία λοιπόν, δεν
θέλατε να κάνετε παιδάκια;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Πως; Θέλαμε.
Αλλά σας είπα. Φτωχαδάκια είμασταν, και τα παιδάκια κοστίζουν την σήμερον
ημέραν. Η γυναίκα μου μόλις εγκυμόνησε που λέτε, σταμάτησε απ΄τη δουλειά και
μείναμε με ένα μισθό.
Και τι να προλάβω με ένα μισθό; Νοίκι, ψώνια,
γιατρούς, κλινικές; Κόντευε η γέννα. Έπρεπε να αγοράσουμε τα απαραίτητα.
Ξέρετε, κρεβατάκια, καροτσάκια, μπανιέρες
και όλα τα συναφή.
Να σου και η πρώτη βίζα. Μετά γενιέται καλή
ώρα το παιδί.
Χίλιαπεντακόσια ευρώ ήθελε ο γιατρός κυρά
ψυχολόγε μου λες και χρυσό παιδί ξεγέννησε.
Καισαρική σου λέει, κοστίζει περισσότερο. Άλλη
μόδα και τούτη.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Μάλλον θα είχε κάποιες επιπλοκές.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Δεν ξέρω αν είχε επιπλοκές μ΄άλλον, πάντως
εγώ τις πλήρωσα .
Γεννιέται που λέτε καλή ώρα το παιδί, και
ευτυχώς που ήταν και καλοκαιράκι, φορούσε μόνο φανελίτσα και πανιά.
Όταν μπήκε όμως ο Χειμώνας …
(ακούγεται το ρολόι να χτυπά δέκα φορές)
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Όταν μπήκε ο Χειμώνας; Συνεχίστε, έχουμε ώρα μπροστά μας.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Τι έλεγα; Α, και λοιπόν όταν μπήκε ο
Χειμώνας, κλάφτα Χαράλαμπε, ή μάλλον κλάφτα Λευτεράκη.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Δηλαδή;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Έπρεπε να αγοράσουμε νέα καρνταρόμπα,
καλτσάκια, ζακετάκια, ολόσωμα φορμάκια και κεντητά βρακιά. Τρία πακέτα πάνες
τη βδομάδα, γάλατα και κρεμούλες, εμβόλια και σιροπάκια. Η θέρμανση αναμένη
όλο το εικοσιτετράωρο μην κρυώσει το παιδί και η «μάνα» στρωμένη στον καναπέ
απ΄το πρωί μέχρι το βράδυ κλαμένη να βλέπει βραζιλιάνικα γιατί έπαθε λέει επειλόχια κατάθλιψη.
Ε, μην σας τα πολυλέγω, να σου και η δεύτερη
βίζα.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Μα αυτά τα έξοδα τα έχει κάθε οικογένεια
κύριε Λευτέρη μου. Δεν είστε οι μόνοι.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Το ξέρω. Δε λέω. Και να δουλέψω σαν σκλάβος
αν χρειαστεί. Γι΄αυτό και δούλευα δυο δουλειές. Αλλά να φεύγω στις εφτά το
πρωί και να γυρνάω στις δέκα το βράδυ και να μην βρίσκω ένα πιάτο φαί και εγώ
σαν άνθρωπος να φάω;
Μόνο την άλλη να μου λέει : (κάνει γυναικεία
φωνή) «δεν πρόλαβα να μαγειρέψω Λευτεράκη μου, ο γιατρός μου είπε να κοιμάμαι
όταν κοιμάται και το παιδί για να μην εξαντληθώ, να σου φτιάξω ένα σάντουιτσάκι;»
Να μου φτιάξει, δε λέω, αλλά πόσα σάντουιτς
να φάω και εγώ ό έρμος; Πόσα;
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Φαντάζομαι αυτό να συνέβαινε στις αρχές,
όταν το μωρό ήταν ακόμα βρέφος και ξυπνούσε πολύ τις νύχτες. Ίσως πράγματι η
γυναίκα σας να ήταν εξαντλημένη από την αυπνία. Τα βρέφη έχουν κολικούς τους
πρώτους μήνες, είναι ανήσυχα, κάποτε κοιμούνται όλη μέρα και κλαίνε όλη
νύχτα.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Δεν θυμάμαι αν έκλαιγε όλη νύχτα. Εγώ ήμουν
πτώμα απ’ την κούραση, έπαιρνα το μαξιλάρι μου και κοιμόμουν στο άλλο
υπνοδωμάτιο.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Μάλιστα, οπότε δεν μπορείτε να ξέρετε αν το
μωρό έκλαιγε όλη νύχτα ή αν η γυναίκα σας ξυπνούσε δέκα φορές ή αν δεν
κοιμόταν και καθόλου. Mετά όμως,
δεν επανήλθε η κατάσταση στα φυσιολογικά;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Όχι! Τουναντίον, χειροτέρεψαν τα πράγματα.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Για ποιο λόγο;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Κοιτάχτε, αφού πέρασαν και οι σαράντα και
ξέρετε είχαμε καιρό να ….. ε είπαμε και μεις να θυμηθούμε τον παλιό καλό
καιρό.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Ναι, το φαντάζομαι. Και λοιπόν;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Πώς να σας το πω τώρα,να , ήπια και λιγάκι
παραπάνω, ε ήμουνα και ανυπόμονος ..ε, να, στην πράξη απάνω είχα ένα μικρό
ατύχημα και η γυναίκα μου εγκυμόνησε και πάλι.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Μάλιστα, κατάλαβα. Δεν πήρατε προφυλάξεις.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Ακριβώς, δεν προφυλάχτηκα, για μια στιγμή
βλακείας θα πληρώνω μια ζωή. Και βρέθηκα σ΄ένα χρόνο που λες με δυο βρέφη στο
σπίτι και μια γυναίκα που δε θέλει να με βλέπει ούτε ζωγραφιστό.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Και για ποιο λόγο κύριε Αποστόλου;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Που να ξέρω και εγώ, τι να σας πω; Καλά δεν
είμαι και κανένας ομορφάντρας αλλά όχι και να μη θέλει να με βλέπει μπροστά
της.
|
ΕΛΕΝΑ
|
Και πως το συμπεράνατε αυτό;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Να. όταν επέστρεφα στο σπίτι δεν μιλιόταν,
ήταν όλο νεύρα, έτοιμη να με κατασπαράξει. Με κοίταζε με ένα βλέμμα φονικό
και μου έλεγε «εσύ, εσύ φταις για όλα».
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Για ποιο πράγμα ακριβώς σας κατηγορούσε
δηλαδή;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Ξέρω κι΄εγώ: Τι έκανα δεν κατάλαβα ποτέ ούτε γιατί έφταιξα εγώ για όλα.
Εγώ το μόνο που έκανα ήταν να σηκώνομαι σαν
καλό γαιδούρι κάθε πρωί, να πηγαίνω στη δουλειά, να σχολνάω απ΄τη μια
δουλειά, να πηγαίνω στην άλλη και μετά σκοτωμένος στο σπίτι.
Και όλα αυτά για να ικανοποιήσω τις ανάγκες
της. Γιατί μετά που γεννήθηκε και το δεύτερο παιδί δεν μας χωρούσε πια το
δυάρι. Έπρεπε να νοικιάσουμε μεγαλύτερο. Αλλά η γυναίκα μου δεν ήθελε να
νοικιάσουμε, ήθελε να αγοράσουμε σπίτι, να έχει κήπο, να παίζουν τα παιδιά.
Και εγώ σαν βλάκας την άκουσα, αυτό ήταν και το μεγαλύτερο λάθος μου.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Καταλαβαίνω….
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Και όλα αυτά για να ικανοποιήσω τις ανάγκες
της και πάντα να εκτελώ σαν υπάκουο στρατιωτάκι τις εντολές της. (προσποιείται γυναικεία φωνή)
«δεν μας χωράει πια το δυάρι Λευτέρη, πρέπει
οπωσδήποτε να πάρουμε μονοκατοικία, που θα παίζουν τα παιδιά;»
Και να ο βλάκας να τρέχει να βρει
μονοκατοικία, να έχουν κήπο να παίζουν τα παιδιά, και η κυρά να παινεύεται. Αυτό όμως ήταν και το μεγαλύτερο λάθος μου.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Δηλαδή;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Γιατί απ’ εκεί ξεκίνησε η δική μου κατηφόρα.
Ότι το πήραμε το σπίτι το πήραμε, πως όμως;
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Πώς;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Με δάνειο, 7%. Τόκο. Ξέρετε τι πάει να πει διακόσιες
χιλιάδες ευρώ δάνειο με 7% τόκος; Koμμένο
κεφάλι. Σαν τον Ιωάννη τον Πρόδρομο.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Μιλάμε για πολύ μεγάλο ποσό.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Τι να έκανα: Αφού δεν είχαμε ούτε την
προκαταβολή να δώσουμε μπροστά. Κι ας μου έλεγε ο μακαρίτης ο πατέρας μου,
άπλωνε γιε μου το χέρι σου μέχρι εκεί που φτάνει. Μα που εγώ….το εξάρθρωσα το
χέρι μου.
Και έτσι που λέτε μέσα σε δύο χρόνια και 2
μήνες βρέθηκα ξαφνικά να έχω κάθε μήνα να πληρώνω δόση του σπιτιού, πέντε
υπερχρεωμένες βίζες, ψώνια για το σπίτι, λογαριασμό ρεύματος, νερού,
αποχετευτικά τέλη και συν τοις άλλοις φόρο κοιμητηρίου μπας και δεν έχουμε
και τον τάφο μας προεξοφλημένο.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
(χτυπά ξύλο) Τι λέτε τώρα κύριε
Αποστόλου; Πρώτη φορά τ’ ακούω αυτό.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Μάλιστα κύριε, φόρο κοιμητηρίου. (δυνατά)
Και που ξέρετε καλέ μου ότι θέλω να με θάψουν και πρέπει να πληρώσω φόρο; Άμα είναι έτσι, θα βαφτιστώ Ινδουιστής και
να με κάψουν, τέλος. Να κάνω και οικονομία.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Και το κρεματόριο κοστίζει, τι νομίσατε;
Δωρεάν είναι;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Γι΄αυτό σας λέω, αφήστε με να αυτοκτονήσω,
να ησυχάσει το κεφάλι μου.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Τι λέτε τώρα; Δεν είναι λύση η αυτοκτονία.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Μια χαρά λύση μου φαίνεται εμένα. Κλείνεις
τα μάτια και ησυχάζεις.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Και τα κορίτσια σας, αυτά δεν τα σκέφτεστε
καθόλου. Πως θα μεγαλώσουν χωρίς πατέρα;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Τα σκέφτομαι, λέτε να μην τα σκέφτομαι. Μα,
δεν ξέρω πια τι άλλο να κάνω. Αγόρασα το σπίτι, μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει
τα έξοδα τρέχουν. Και εγώ έχει έξι μήνες που είμαι χωρίς δουλειά. Καταλάβατε
τώρα;
Έκανα δυο δουλειές και μόλις που τα βγάζαμε
πέρα και τώρα τίποτα. Το ανεργιακό επίδομα μόνο για έξι μήνες το στέλνουν και
μετά τζίφος. Κι αν δεν βρεις δουλειά στους έξι μήνες, άντε μετά να κόψεις το
λαιμό σου.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Σας καταλαβαίνω κύριε Λευτέρη μου. Πείτε μου
όμως. με τη γυναίκα σας πως είναι τώρα τα πράγματα;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Η κυρία Αντιγόνη, μου ζήτησε διαζύγιο. Πως
το είπε, λόγω ασυμφωνίας χαραχτήρων, άι στο διάολο..
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Διαζύγιο;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Μάλιστα, τόσα χρόνια σκοτώνομαι να της προσφέρω
ότι θέλει, να μην της λείψει τίποτα και να το ευχαριστώ.
(ειρωνικά) Είμαι άνεργος τώρα βλέπετε, χωρίς
εισόδημα, έχω μηδενική αξία.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Μα δεν ευθύνεστε αν μείνατε χωρίς δουλειά.
Έτσι κύριε Αποστόλου;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Και ναι και όχι.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Ναι ή όχι;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Ναι, φταίω. Είναι που τον τελευταίο καιρό,
με όλη αυτή την πίεση που είχα στο σπίτι και με τα οικονομικά..
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Ναι;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Να, έσπασαν τα νεύρα μου και μια μέρα που
μου μίλησε ένας συνάδελφος άσχημα, δεν άντεξα, τον έσπασα στο ξύλο. Με
έδιωξαν την ίδια μέρα.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Και τι έγινε; Με τον συνάδελφο εννοώ; Τον
χτυπήσατε πολύ;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Ε, ξέρετε τώρα, λίγα πράγματα, μια σπασμένη
μύτη, ένα μαυρισμένο μάτι..
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Και καταδικαστήκατε;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Όχι, ευτυχώς απέσυρε τις κατηγορίες, του
ζήτησα και εγώ συγνώμη…
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Πάλι καλά! Αυτό το ξέσπασμα των νεύρων,
όμως, σας έχει ξανασυμβεί ή ήταν η πρώτη φορά και τελευταία φορά;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
(χαμηλόφωνα και ντροπιασμένα) Μου
ξανασυνέβη.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Χμμ, στο σπίτι να υποθέσω;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Ναι.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Και πως ξεσπάσατε ακριβώς στο σπίτι; Για
πείτε μου να δούμε..
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
(αποστασιοποιημένα για να δικαιολογηθεί ) Βασικά
εγώ όπως σας είπα και στην αρχή, επέστρεφα κάθε βράδυ απ’ τη δουλειά πτώμα.
Το μόνο που ήθελα ήταν ένα πιάτο φαί, ένα μπάνιο, λίγη ξεκούραση . Να φάω ένα
πιάτο φαί σαν άνθρωπος και εγώ και να κάτσω στην τηλεόραση, να χαλαρώσει ο
εγκέφαλος μου.
Αντί αυτού, με το που έμπαινα στο σπίτι μ΄άρχιζε
η κυρά Αντιγόνη την γκρίνια και μου τρέλλαινε το μυαλό.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Δηλαδή τι σας έλεγε;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Ότι φανταστείτε, λες και είχε λίστα
παραπόνων έτοιμη κάθε μέρα. (κάνει τη φωνή της)
«ο λογαριασμοί είναι πάλι απλήρωτοι Λευτέρη,
θα μας κόψουν το ρεύμα και τι μούτρα θα χω να βγω στη γειτονιά»
«το νηπιαγωγείο είναι απλήρωτο Λευτέρη και
βαρέθηκα να με κοιτάζει η δασκάλα με το μισό της»
«πάλι δε με έφτασαν τα λεφτά που μ΄άφησες
για τα ψώνια Λευτέρη, τα μισά πράγματα πήρα και όταν δε θα χω τίποτα να
μαγειρέψω να μην παραπονιέσαι»
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Τα παράπονα αφορούσαν δηλαδή ως επί το
πλείστον τα οικονομικά;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Και όχι μόνο. Κουράστηκε έλεγε να μεγαλώνει
συνεχώς τα παιδιά μόνη της, να είναι κλειδωμένη όλη μέρα στο σπίτι, να μην
έχει ούτε αυτοκίνητο, ούτε λεφτά για να πάει κάπου, να μην έχει χρόνο για τον
εαυτό της.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Δεν μου φαίνονται και τόσο παράλογα τα
παράπονα της συζύγου σας.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Ίσως, ένα δίκαιο να το ΄χε. Μα και εγώ τι
έπρεπε να κάνω, τι να πρωτοπληρώσω; Αν της έδινα λεφτά για το ηλεκτρικό,
έμενε απλήρωτο το νερό, και αν της έδινα για το νηπιαγωγείο, δεν έμεναν λεφτά
για τα ψώνια. Και εγώ μια ζωή έμενα πανί με πανί. Μέχρι και το τσιγάρο έκοψα
για οικονομία.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Καλύτερα που το κόψατε, κάνατε καλό στην
υγεία σας.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
(με στόμφο) Αυτό δεν είναι θέμα υγείας,
είναι θέμα ανδρικού εγωισμού. Ξέρετε
τι πάει να πει κυρά ψυχολόγε μου ένας άντρας ως εκεί πάνω να μην κρατά
χαρτζηλίκι να πάρει τσιγάρα; Ρεζίλι των σκυλιών. Και πάλι έλεγα χαλάλι, αυτοί
να ναι καλά και δεν πειράζει, μασάω και τσίχλα.
Γι΄αυτό σας λέω, ξεπέρασα τα όρια μου, δεν
άντεχα άλλο να ακούω τα παράπονα και τη μουρμούρα της, κάθε βράδυ, κάθε
βράδυ.
Ξέρετε πως είναι να γίνεσαι χίλια κομμάτια
και ο άλλος να μην έχει ευχαρίστηση;
Στο τέλος σπάς και λες αι στο διάολο πια.
Αχάριστη.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Και σπάσατε..
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Έσπασα, μια νύχτα με πανσέληνο που λέει και
το άσμα και τα έσπασα όλα. Ποτήρια, πιάτα,
τσίριζε αυτή, ούρλιαζα εγώ, ξύπνησαν τα παιδιά, έγινε το σώσε.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Και που καταλήξατε μετά το σπάσιμο;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Στο δρόμο, με πέταξε έξω το ίδιο βράδυ, σαν
το αδέσποτο σκυλί.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Για να καταλάβω ξεσπάσατε στη δουλειά και
σας έδιωξαν, ξεσπάσατε και στο σπίτι και σας έδιωξαν. Και τώρα που μένετε;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Στον ξενώνα. Πήγα πίσω, την παρακάλεσα να με
αφήσει τουλάχιστον να κοιμάμαι εκεί, δεν έχω που αλλού να πάω.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Και την απόπειρα αυτοκτονίας, πότε ακριβώς
την κάνατε;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Μετά που μου ανακοίνωσε ότι έβαλε μπρος για
διαζύγιο.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Να υποθέσω δηλαδή ότι εσείς δεν θέλατε κάτι
τέτοιο.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Όχι, μόνον αυτήν έχω. Αυτήν και τα παιδιά.
Προτιμώ να πεθάνω παρά να ζω μόνος. Την αγαπάω την στρίγγλα την Αντιγόνη, τι
να κάνω, την αγαπάω.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Εκείνη σας αγαπάει;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
(με ύφος μικρού παιδιού) Δεν ξέρω, μετά από
αυτά που έγιναν, δύσκολο!
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Ξέρει ότι έχετε έρθει σήμερα εδώ;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Ναι, της το είπα.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Και της σας απάντησε;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Μου είπε είναι καλή ιδέα. Ξέρετε μετά την
απόπειρα αυτοκτονίας μου στάθηκε πολύ, μιλήσαμε και συμφωνήσαμε και οι δύο
ότι ήταν λάθος που έφτασαν εκεί που έφτασαν τα πράγματα. Θέλει κι’ αυτή να
σας μιλήσει.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Αυτό είναι πολύ θετικό κύριε Αποστόλου, πάει
να πει ότι σας νοιάζεται ακόμα και είναι έτοιμη να αναλάβει και τις δικές τις
ευθύνες.
Λοιπόν, νομίζω έχω ακούσει αρκετά για
σήμερα. Τώρα θέλω να με ακούσετε και εσείς λίγο.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Σας ακούω..
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Πιστεύω ότι και εσείς και η γυναίκα σας
έχετε βασικά το ίδιο πρόβλημα. Και εξηγούμαι. Ενώ γνωριστήκατε, ερωτευτήκατε
και παντρευτήκατε, ξεκινήσατε δηλαδή με τις καλύτερες προθέσεις για να
φτιάξετε μια οικογένεια, στην πορεία και όταν δυσκόλεψαν τα πράγματα δεν
ξέρατε, κανένας από τους δυο σας πώς να διαχειριστείτε τις δυσκολίες αυτές.
Αφήσατε τα προβλήματα της καθημερινότητας να σας πνίξουν και όταν πλέον
φτάσατε σε αδιέξοδο προτιμήσατε και οι δυο να δραπετεύσετε από αυτή την
κατάσταση.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Να δραπετεύσουμε;
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Μάλιστα, εκείνη με το να θέλει να χωρίσει
και εσύ με το να θέλεις να θέσεις τέρμα στη ζωή σου. Απλά πολλοί προτιμούν να
φύγουν από μια δυσάρεστη κατάσταση αντί να κάτσουν και να παλέψουν.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Λέτε δηλαδή ότι δεν θέλει να με χωρίσει;
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Δε νομίζω να είναι αυτό που θέλει
πραγματικά. Αν ήταν έτσι δεν θα σας άφηνε να μένετε ακόμα στο ίδιο σπίτι με
εκείνην.
Πιστεύω σας αγαπάει και δεν θέλει να πάθετε
κακό.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Γιατί τότε έκανε αίτηση διαζυγίου;
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Για τον ίδιο λόγο που προσπαθήσατε και εσείς
να θέσετε τέρμα στη ζωή σας. Διαλέξατε και οι δυο την εύκολη λύση. Η εύκολη
λύση όμως δε σημαίνει ότι είναι και η σωστή.
Όσο αφορά την περίπτωση σας και των δυο οι
επιλογές ήταν λάθος.
Το πρόβλημα σας βασικά είναι το οικονομικό κύριε Αποστόλου.
Η σύζυγος σας είχε δυστυχώς πολύ υψηλές
προσδοκίες και όνειρα και δυστυχώς συμπαρέσυρε και σας. Μεγάλο σπίτι, αυλή,
όλα αυτά που έχουμε την εντύπωση ότι φέρνουν την ευτυχία, όχι πάντα όμως.
Πείτε μου, με δυο δουλειές που κάνατε,
είχατε ποτέ χρόνο να ασχοληθείτε καθόλου με τον κήπο σας;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Ποτέ.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Αυτό το τεράστιο σπίτι που αγοράσατε και
πληρώνατε με τόσο κόπο, νοιώσατε ποτέ να το αγαπάτε. Νοιώσατε ότι στεγάζει
την ευτυχία σας;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Ποτέ.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Άρα, βασικά φτιάξατε μια όμορφη βιτρίνα όπως θεωρούσατε ότι έπρεπε να είναι, κτίσατε
μια φτιαχτή κοινωνική υπόσταση, για να ικανοποιείτε την γυναίκα σας αλλά και
τον ανδρικό σας εγωισμό.
Ξέρετε, εσείς οι άνδρες συχνά κάνετε το ίδιο
λάθος, μπορείτε να το βλέπετε ότι δεν σας παίρνει, αλλά θα προτιμήσετε να
εξοντωθείτε στην προσπάθεια παρά να παραδεχτείτε ότι χάσατε μια μάχη.
Καλύτερα όμως να χάσετε τη μάχη, φτάνει να
νικήσετε τον πόλεμο.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Δηλαδή;
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Δηλαδή, ο στόχος δεν είναι το μεγάλο σπίτι ,
τα διακόσια ή τριακόσια τετραγωνικά, το ακριβό αυτοκίνητο.
Δεν είναι αυτά που κάνουν μια οικογένεια
ευτυχισμένη, δεν αγοράζεται η ευτυχία κύριε Λευτέρη, δεν είναι πακεταρισμένη
στα ράφια των υπεραγορών. Η ευτυχία βρίσκεται στο χρόνο;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Χρόνο; (το ρολόι χτυπά έντεκα φορές)
|
|
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Ναι, χρόνο. Χρόνο για τους δυο σας, χρόνο
για τα παιδιά σας, χρόνο ο καθένας για τον εαυτό του ξεχωριστά.
Χρόνο για να ξεκουραστείτε, να ζήσετε, να
χαρείτε , να πάρετε τον άλλο μιαν αγκαλιά, να δείτε τα κορίτσια σας που
μεγαλώνουν, τα πρώτα του βήματα, το πρώτο τους δάκρυ.
Ακούστε με κύριε Αποστόλου. Πιστεύω ότι αυτό
που χρειάζεται είναι να επαναπροσδιοριστείτε σαν οικογένεια απ την αρχή.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Με ποιο τρόπο;
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Αν χρειαστεί να πουλήσετε το τεράστιο σπίτι
και να μείνετε σε ένα μικρότερο να το κάνετε.
Aν χρειαστεί να δουλέψει η σύζυγος να δουλέψει. Να
βγει έξω, να αποχτήσει και η ίδια προσωπικότητα, πέραν από αυτή της μάνας και
της συζύγου. Θα δείτε, θα της κάνει καλό.
Κάντε αλλαγές, δεν είναι κακό, σκεφτείτε
θετικά και θα βρεθούν οι λύσεις.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Θετικά..
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Μάλιστα Θετικά, είναι ωραία η ζωή κύριε
Λευτέρη, πολύ ωραία η ζωή. Ούτε εσείς
είστε κακός άνθρωπος, ούτε η γυναίκα σας. Απλά κάπου στην πορεία χαθήκατε και
πρέπει να ξαναβρεθείτε.
Θα χρειαστεί χρόνος, θα χρειαστούν θυσίες
αλλά ξέρετε, καμιά φορά οι άνθρωποι πρέπει πρώτα να πιάσουν πάτο για να
ξαναβρουν το δρόμο προς τα πάνω.
|
|
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Πόσο δίκαιο έχετε. Θα πάω σπίτι , θα μιλήσω
με τη γυναίκα μου, ελπίζω να μην είναι αργά, να της αλλάξω γνώμη, να μην
έχουν τελειώσει όλα.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Ποτέ δεν τελειώνει κάτι αν δεν το
αποφασίσουμε πρώτα εμείς.
Είπαμε, να είστε θετικός. Όταν σας δει
θετικό θα είναι και αυτή αισιόδοξη. Λοιπόν, σας περιμένω την επόμενη βδομάδα,
με τη σύζυγο σας ελπίζω και είμαι σίγουρη ότι απ΄εδώ και στο εξής όλα θα πάνε
προς το καλύτερο.
Και κάτι άλλο..
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Ακούω..
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Όσον αφορά τη δουλειά. Έχω μια γνωστή μου
κυρία, που ψάχνει κάποιον βοηθό στο σπίτι της, ξέρεις να κάνει τη γενική
συντήρηση, τις μικροεπιδιορθώσεις, μπογιατίσματα. Θα σε ενδιέφερε μια τέτοια
δουλειά;
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Τι λέτε τώρα, μα και βέβαια. Θα με ενδιέφερε
αφάνταστα.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Ωραία τότε, θα της δώσω το τηλέφωνο σου, να
συνεννοηθείτε για τα περαιτέρω. Το όνομα της είναι κυρία Αμαλία.
|
|
|
ΛΕΥΤΕΡΗΣ
|
Να΄σαστε καλά , το εκτιμώ αφάνταστα. Γεια
σας, ευχαριστώ πάρα πολύ .
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Και σεις καλύτερα. Στο καλό και είπαμε,
θετικότητα και αισιοδοξία.
|
|
(περνά
λίγη ώρα μέχρι να αποχωρήσει ο κύριος Λευτέρης – η Έλενα πληκτρολογεί έναν
αριθμό στο τηλέφωνο)
|
|
Γεια και πάλι κυρία Αμαλία μου, πως είστε,
φτάσατε στο σπίτι καλά;
Να σας πω, ξέρω ότι το σπίτι της σας είναι
αρκετά μεγάλο, έχετε κάποιο συντηρητή, ξέρετε, να το περιποιείται, να το
φροντίζει; Όχι, α,θα έπρεπε.
Τι; Μα, ναι! Και βέβαια έχω κάποιον υπόψην
μου, ναι κύριο Λευτέρη…
|
|
(ακούγεται
να πληκτρολογεί ένα νούμερο στο τηλέφωνο)
|
ΕΛΕΝΑ
|
Ναι, γεια σας. Μπορώ να μιλήσω στον γιατρό
παρακαλώ; Ναι, η κυρία Χριστοφόρου που
πήρα και προηγουμένως. Ναι περιμένω, ευχαριστώ.
(αγχωμένα) Ναι, καλημέρα σας γιατρέ. Πολύ
καλά, εσείς;
Απλά ήθελα να επιβεβαιώσω το ραντεβού για
αύριο.
Όχι, όχι δεν έκανα δεύτερες σκέψεις. Απλά
θέλω να έρθω στην ώρα μου.
Ωραία, στις οκτώ το πρωί θα είμαι εκεί. Και
τι ώρα θα μπορώ να φύγω περίπου; Α, σε τέσσερις ώρες το πολύ. Εννοείται,
εκτός απροόπτου.
Όχι, όχι δεν ανησυχώ, γνωρίζω τη διαδικασία.
Ωραία, σας ευχαριστώ πολύ.Θα τα πούμε αύριο.
Αντίο.
|
|
(ακούγεται
να πληκτρολογεί ένα νούμερο στο τηλέφωνο)
|
|
Ναι, γεια σου Αντώνη. Θα μπορούσα να
παραγγείλω κάτι για το μεσημέρι;
Ναι, να μου το φέρετε στο γραφείο μου. Λοιπόν
θα ήθελα χμμ, ένα μπιφτέκι με πατάτες τηγανιτές και μια σαλάτα.
Α, ναι και μια πορτοκαλάδα επίσης. Τι; Μα
φυσικά καλοψημένο.
Ναι, γύρω στις μία και τέταρτο σε παρακαλώ,
μην αργήσεις. Θυμάσαι τη διεύθυνση, έτσι; Έγινε, καλή σου μέρα.
|
|
(χτυπά
το τηλέφωνο – εισερχόμενη κλήση)
|
|
Έλα Φίλιππε, τι τρέχει;
Αχ , η ηλίθια το ξέχασα τελείως. Αι στο
καλό. Και παράγγειλα ήδη φαγητό. Μόλις τώρα έκλεισα το τηλέφωνο, εδώ δίπλα
στη ψησταριά του κυρ Αντώνη.
Συγνώμη Φίλιππε , το ξέχασα εντελώς. Είμαι
βλάκας, το παραδέχομαι.
Καλά δε χρειάζεται να θυμώνεις. Κοίταξε έτσι
και αλλιώς και να ήθελα δεν θα προλάβαινα να βρεθούμε το μεσημέρι. Δεν έχω
καθόλου χρόνο.
Τι εννοείς να ακυρώσω ραντεβού. Το ξέρεις
αυτό δε γίνεται. Δεν είναι καθόλου επαγγελματικό να στήνω τον κόσμο που
περιμένει τόσες μέρες.
Φίλεππε, έλα με ακούς ή μόνη μου μιλάω; Φίλiππε; Μου το κλεισε. …
|
|
|
|
ΣΚΗΝΗ
6η
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Εντεκάμιση η ώρα, άργησαν πάλι. Πω πω και τι
έχω να τραβήξουν τα αυτάκια μου μέχρι τη μία. (ακούγεται δυνατό χτύπημα της
πόρτας )
Λοιπόν, βαθιά εισπνοή (εισπνέι βαθιά και
εκπνέει αργά), ηρεμία, υπομονή.
(ανοίγει την πόρτα) Καλώς την Χρύσα.
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
(Πριν ολοκληρώσει η Έλενα) Ήρθε αυτός;
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Όταν λες αυτός;
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Ο βλάκας ο άνδρας μου.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Όχι Χρύσα μου , δεν ήρθε ακόμα. Ήρθες πρώτη.
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Ευτυχώς ! Έχω πράγματα να σου πω, και πρέπει
να είμαστε οι δυο μας.
Μεγάλες εξελίξεις.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Πάμε μέσα τότε, έλα. Κάτσε. Λέγε λοιπόν
ποιες είναι αυτές οι εξελίξεις
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Θα τον σκοτώσω Έλενα μου, στο λέω, με τα
ίδια μου τα χέρια θα τον σκοτώσω. Τον προδότη, το φίδι το κολοβό.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Μα τι είναι αυτά που λες τώρα Χρύσα μου, για
συγκρατήσου σε παρακαλώ. Ηρέμησε και πες μου τι έγινε.
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Τι να πω; Τι να πω και τι να αφήσω, που με
πνίγει η οργή και το άδικο.
|
|
Θα στο πω, έτσι κι αλλιώς δεν μπορώ να στο
κρύψω, να έχει γκόμενα.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
(ξαφνιασμένα) Τι;
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Αυτό που άκουσες, (τονίζει) γκόμενα. Το διαπίστωσα με τα ίδια μου τα μάτια.
Και τόσο καιρό ζηλιάρα με ανέβαζε, υστερική
με κατέβαζε. Και να τα τώρα. Επαληθεύτηκαν οι υποψίες μου. Χμ. Μια του
κλέφτη, δυο του κλέφτη, τι νόμισε ο καζανόβας, δεν έχει Θεό; Ε, να που έχει
και Θεό.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Χρύσα, πες μου σε παρακαλώ. Τι έγινε
ακριβώς, τι εννοείς το διαπίστωσες με τα ίδια σου τα μάτια; Πριν δεκαπέντε
που είχατε έρθει μου φαινόσασταν μια χαρά, είχα την εντύπωση ότι κάνατε
σημαντική πρόοδο.
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Τι σημαντική πρόοδο Έλενα μου, μας
παραμύθιαζε και τριγυρνούσε κάθε βράδυ με το τσουλάκι του.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Έχω πραγματικά σοκαριστεί.
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Εγώ να δεις πόσο σοκαρισμένη είμαι, κοίταξε;
Τα χέρια μου ακόμα τρέμουν από τα νεύρα. Θυμάσαι την προηγούμενη φορά που
ήρθαμε. Τα έριχνε όλα απάνω μου, έλεγε ότι ζηλεύω υπερβολικά, είμαι
ανασφαλής, ψάχνω το κινητό του, τις τζέπες του, θυμάσαι.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Ναι, ασφαλώς και θυμάμαι. Και είχαμε πει ότι
έπρεπε να του δείχνεις περισσότερη εμπιστοσύνη και να μην είσαι τόσο
καταπιεστική, να μην τον πνίγεις.
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
(ξεσπά) Αι , γεια σου. Αποφάσισα και εγώ να
ακολουθήσω τι συμβουλή σου, να μην είμαι ρε παιδί μου εκνευριστική. Και το
προσπάθησα.
Πριν μια βδομάδα που λες, Σάββατο απόγευμα,
έρχεται άνετος και ωραίος ο δικός σου. «απόψε θα πάω έξω» μου λέει «θα βγούμε
με κάτι φίλους, που έχει χρόνια να βρεθούμε»
«ωραία του λέω εγώ, να πάτε και καλή
διασκέδαση» Έπρεπε να βάλω πλυντήριο
όμως, ε; Δε θα αδειάσω τις τζέπες του παντελονιού του;
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Και πήγε;
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Εννοείται. Και λοιπόν;
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Την άδειασα λοιπόν την τζέπη και ευτυχώς,
γιατί ήταν μέσα το κινητό του. (ειρωνικά) Το ξέχασε το πουλάκι μου. Παίρνω
λοιπόν το κινητό, τελευταίας τεχνολογίας που εγώ του το αγόρασα, και το
ακριβοπλήρωσα η ηλίθια και τι βλέπω;
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Τι βλέπεις:
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Τρία νέα μηνύματα !
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Τρία νέα μηνύματα;
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Μάλιστα, τρία ! και σκέφτομαι τώρα εγώ..
Όποιος και να τα στειλε κάτι επείγον θα τον ήθελε..αχ..αχ.. και που να
φανταζόμουν τι τον ήθελε;
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Να υποθέσω ότι τα διαβάσατε τα μηνύματα;
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Αχχχ… (λυγμοί) κούφια και καταραμένη η ώρα
που τα διάβασα! Κάλλιον να παιρνα ένα μαχαίρι και να το ‘ μπηγα στην καρδιά
μου, πιο λίγο θα πονούσα, στ΄αλήθεια στο λέω.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Γιατί, τι έγραφαν που σας αναστάτωσε τόσο;
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
5.15 πρώτο μήνυμα (με ψεύτικη φωνή) «γεια
σου μωράκι μου, τι κάνεις;»
5.25 δεύτερο μήνυμα «σε πεθύμησα πολύ, πότε
θα βρεθούμε;»
6.00 το τρίτο και φαρμακερό «απάντα μωράκι
μου, που είσαι;»
Πες μου εσύ τώρα ότι αυτά δεν είναι μηνύματα
από γκόμενα, πες μου…
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Τι να πω και εγώ Χρύσα μου τα χω χαμένα.
Μάλλον τον ίδιο πρέπει να ρωτήσεις.
|
|
(χτυπά η πόρτα και ακούγονται τα βήματα
κάποιου που μπαίνει)
|
ΤΑΚΗΣ
|
Καλησπέρα..
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Μπα, μπα; Βρήκες το δρόμο κι ήρθες;
|
|
|
ΤΑΚΗΣ
|
Συγνώμη, άργησα λίγο. Είχα δουλειά και
καθυστέρησα.
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
(ειρωνικά) βλέπεις Έλενα μου, ο κύριος
απ΄εδώ έχει πολύ πιο σημαντικά πράγματα να κάνει από το να έρθει στην ώρα του
στη σύμβουλο γάμου. Αντιλαμβάνεσαι..
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Παρακαλώ καθίστε κύριε Αποστόλου. Να εδώ
μόλις συζητούσαμε με την σύζυγο σας κάποιους προβληματισμούς και η ίδια
αισθάνεται ότι υπάρχει ένα θέμα που χρειάζεται να συζητήσετε και να τις
δώσετε κάποιες εξηγήσεις.
|
|
|
ΤΑΚΗΣ
|
Κατάλαβα, θα με αρχίσει πάλι στην ανάκριση
δηλαδή..
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Ναι, βγάλε με και γκεστάπο τώρα. Δε μου λες,
τι ήταν αυτά τα μηνύματα στο κινητό σου χτες; Μίλα, τώρα που είναι και η
γιατρός μπροστά.
|
|
|
ΤΑΚΗΣ
|
Βρε κόλλημα με τα μηνύματα. Αφού σου εξήγησα
ρε Χρύσα, είναι άγνωστος ο αριθμός,
κάποιος θα το στειλε καταλάθος.
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Καταλάθος Τάκη. Τρεις ολόκληρες φορές σε
μισή ώρα καταλάθος; Μωρέ τι μας λες;
|
|
|
ΤΑΚΗΣ
|
Αυτό που σου λέω, και κόφτο πια. Έχεις
καταντήσει παρανοική.
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Παρανοική θα με καταντήσεις εσύ με τα ψέματα
σου. Που κάνεις ότι κάνεις και δεν έχεις το θάρρος τουλάχιστον να το
παραδεχτείς.
|
|
|
ΤΑΚΗΣ
|
Τι κάνω μωρέ; Τι κάνω; Που δουλεύω όλη μέρα
σαν το σκυλί και εσύ στο σπίτι αντί να κάνεις καμιά δουλειά κάθεσαι ολημερίς
και πλάθεις σενάρια επιστημονικής φαντασίας;
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Επιμένεις, έχεις το θράσος και επιμένεις να
με βγάζεις τρελλή.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Σας παρακαλώ, ηρεμήστε λίγο, δεν βγαίνει
άκρη έτσι..
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Και καλά τα μηνύματα δεν ξέρεις από ποιαν
είναι, τα τριαντάφυλλα;
|
|
|
ΤΑΚΗΣ
|
Ποια τριαντάφυλλα;
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Της γειτόνισσας. Ποια τριαντάφυλλα ρε Τάκη;
Μας κοροιδεύεις τώρα;
Πάει ένας μήνας τώρα που καταφθάνει κάθε
βδομάδα ένα μπουκέτο με 30, όχι ένα, όχι δύο, τριάντα κατακόκκινα
τριαντάφυλλα, ξέρεις πόσα κοστίζει ένα τέτοιο μπουκέτο; Αλλά τι λέω τώρα, που
να ξέρεις; Μ’ αγόρασες και ποτέ, μόνο κάτι φτηνογαρύφαλλα μου έφερνες, λες
και πήγαινες σε κηδεία.
|
|
|
ΤΑΚΗΣ
|
Καλά βρε Χρύσα. Και ποιος μου λέει ότι τα
τριαντάφυλλα δεν είναι για σένα;
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Λοιπόν έξυπνε μου, θα αγνοήσω το υπονοούμενο
σου ότι υπάρχει έστω και μία περίπτωση στο εκατομμύριο «εγώ» να έδινα στον
οποιοδήποτε δικαίωμα να μου στείλει λουλούδια και προχωρώ να σου αποδείξω
πάραυτα ότι ο παραλήπτης των λουλουδιών είσαι εσύ και μόνον εσύ.
|
|
|
ΤΑΚΗΣ
|
Άντε λοιπόν κύριε συνήγορε..προχώρα στις
αποδείξεις.
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Να λείπουν οι ειρωνίες, να λείπουν οι
ειρωνίες. Λοιπόν πότε ήταν τα γενέθλια σου Τάκη;
|
|
|
ΤΑΚΗΣ
|
Οκτώ του Φεβράρη..
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Μάλιστα.. Και πόσον έκλεισες Τάκη;
|
|
|
ΤΑΚΗΣ
|
(αργά και ειρωνικά)
Τ..ρ..ι..α..ν..τ..α..π..έ..ν..τ..ε..
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Μάλιστα. Τριανταπέντε Τάκη μου. Εάν με την
κοινή λογική υποθέσουμε ότι για να ρίξεις το γκομενάκι έκρυψες λίγα χρονάκια
και συστήθηκες ως τριαντάρης να γιατί τα τριάντα τριαντάφυλλα, ορίστε η εξήγηση.
|
|
|
ΤΑΚΗΣ
|
(με ύφος σαν του Πουαρώ που λύνει υποθέσεις)
μια άλλη επίσης λογικότατη εξήγηση είναι ότι αρχικώς τα τριαντάφυλλα ήταν
τριανταπέντε αλλά το παιδί του ανθοπωλείου πείνασε και έφαγε τα πέντε με μια
μπουκιά. Τι μας λές ρε Σέρλοκ Χολμς, που τα βρίσκεις βρε παιδί μου..
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Εγώ ξέρω πολύ καλά τι λέω, εσύ που τα
βρίσκεις ; μια ζωή δικαιολογίες, το ένα ψέμα πίσω απ το άλλο, δεν βαρέθηκες
πια ;
|
|
|
ΤΑΚΗΣ
|
Εσύ δεν βαρέθηκες να με κατηγορείς συνέχεια
άδικα;
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Σας παρακαλώ.. πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος
να επικοινωνήσετε χωρίς να μαλλώνετε συνεχώς.
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Αφού είναι ψεύτης !
|
|
|
ΤΑΚΗΣ
|
Αυτή είναι που έχει παραισθήσεις και βρίσκω
εγώ τον μπελά μου.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Σας εκλιπαρώ, ηρεμήστε..
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Παραδέξου το, αφού τα κάνεις που τα κάνεις,
τουλάχιστον παραδέξου το.
|
|
|
ΤΑΚΗΣ
|
Τίποτα δεν κάνω, πόσες φορές να σου το πω ρε
γα……;
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
(φωνάζει δυνατά) Σταματήστε, φτάνει πια,
αρκετά, σταματήστε κι οι δυο.
Τάκη θα σε ρωτήσω και απάντησε ειλικρινά,
απατάς τη σύζυγο σου ;
|
|
|
ΤΑΚΗΣ
|
Όχι ..
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Ωραία, εσύ Χρύσα τον πιστεύεις;
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Όχι. Ξέρω ότι με απατά, απλά ήθελα να φανεί
για μια φορά άνδρας και να το παραδεχτεί. Αλλά υποτιμά για ακόμα μια φορά την
νοημοσύνη μου.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Και πως μπορείς να είσαι σίγουρη για αυτό;
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Ορίστε, η απόδειξη είναι στο χέρι μου.
(βγάζει από τη τσάντα το κινητό)
|
|
|
ΤΑΚΗΣ
|
Το κινητό μου, ώστε εσύ το κρατούσες και το
ψάχνω δυο μέρες τώρα; Φέρτο εδώ..
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
(άγρια) Κάτω τα χέρια από το κινητό να μη σε
πάρει και να σε σηκώσει.
(η Χρύσα καλεί ένα νούμερο και το βάζει σε
ανοιχτή ακρόαση, χτυπά)
|
|
|
ΑΓΝΩΣΤΗ
|
Έλα μωρό μου, δυο μέρες έχεις να με πάρεις,
που χάθηκες; (παύση)
Ξέρεις ότι δεν μπορώ να μην ακούω τη φωνούλα
σου μωράκι μου, γιατί μου το κάνεις αυτό; Μα γιατί δε μου μιλάς; (παύση)
Έλα Τάκη μου απάντα μωρό μου, Τάκη; Τάκη;
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Ναι γεια σας. Ο Τάκης δεν μπορεί να μιλήσει
αυτή τη στιγμή αλλά θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι έτσι για να δω αν μιλάμε για
το ίδιο πρόσωπο και δεν πρόκειται για απλή σύμπτωση. Ο Τάκης που γνωρίζετε
πόσον χρονών είναι;
|
|
|
ΑΓΝΩΣΤΗ
|
Τριάντα. Είχε γενέθλια 8 του Φεβράρη ο
γλυκούλης μου.
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Να σας ζήσει, να τον χαίρεστε.
Πέστε μου όμως κάτι ακόμα, έχετε τη
διεύθυνση του;
|
|
|
ΑΓΝΩΣΤΗ
|
Και βέβαια. Αριστοφάνη 5.
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Είστε σίγουρη;
|
|
|
ΑΓΝΩΣΤΗ
|
Και βέβαια, πως δεν είμαι κάθε βδομάδα του
στέλνω ένα μπουκέτο τριαντάφυλλα.
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Οπότε μιλάμε για τον ίδιο Τάκη.
|
|
|
ΑΓΝΩΣΤΗ
|
Μα, εσεις ποια είστε και γιατί κρατάτε το
κινητό του Τάκη;
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Εγώ είμαι η γυναίκα του μωρού σου και το
αναθεματισμένο το κινητό το κρατώ γιατί εγώ του το αγόρασα και μάλιστα το ακριβοπλήρωσα
και τώρα το παίρνω πίσω και φρόντισε να του αγοράσεις εσύ άλλο….
|
|
|
ΑΓΝΩΣΤΗ
|
Η γυναίκα του; δεν το πιστεύω. Εμένα μου
είπε είναι ελεύθερος.
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Σωστά σου είπε, από σήμερα είναι. (κλείνει
το τηλέφωνο)
|
|
|
ΤΑΚΗΣ
|
(ξεροβήχει) Εμένα με συγχωρείτε. Γεια σας.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Γεια..(ακούγεται η πόρτα που κλείνει –
ακολουθεί μεγάλη παύση)
Χρύσα, είσαι εντάξει;
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Καλά είμαι, μην ανυσηχείς. Τέλειωσαν τα
ψέματα, τα νεύρα, οι θυμοί, η κοροιδία.Τέλειωσαν όλα.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Είναι από τις λίγες φορές που πραγματικά δεν
ξέρω τι να πω.
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Καλύτερα να πηγαίνω, έχει τελειώσει το
ραντεβού μας εδώ και ώρα, να μη σε κρατώ άλλο.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Καλώς, θα τα πούμε από βδομάδας.
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Μάλλον όχι, άλλωστε δεν υπάρχει λόγος
πια. Χωρίς παρεξήγηση αλλά εδώ ερχόμουν
για ένα σκοπό, να σώσω το γάμο μου. Και όπως είδες και συ δε σώζεται πλέον με
καμιά δύναμη.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Όπως νομίζεις Χρύσα μου. Απλά θέλω να ξέρεις
ότι εάν με χρειαστείς να μη διστάσεις, να μου τηλεφωνήσεις, έτσι;
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Ευχαριστώ, να σαι καλά. Και να ξέρεις χάρηκα
πολύ που σε γνώρισα. Είσαι πολύ αξιόλογος άνθρωπος Έλενα.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Και συ το ίδιο, να πας στο καλό και να
προσέχεις τον εαυτό σου. Έτσι;
|
|
|
ΧΡΥΣΑ
|
Έτσι, αντίο ! (ανοίγει την πόρτα) κάποιος
περιμένει απ ΄ έξω.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Α, είναι το παιδί από το εστιατόριο,
παρακαλώ, περάστε. Χρύσα μου αντίο και
όπως είπαμε. (ακούγεται το ζιπ της τσάντας που ανοίγει και ψιλά) Λοιπόν 7
ευρώ και εβδομήντα, ορίστε οκτώ ευρώ, κρατείστε τα ρέστα. Ευχαριστώ.
|
|
|
|
ΣΚΗΝΗ
7η
|
|
|
|
(χτύπημα της πόρτας)
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Κύριε ελέησον, ποιος είναι μεσημεριάτικα,
ούτε να φάω δεν θα μ΄αφήσουν. (ανοίγει η πόρτα) Φίλιππε; Τι κάνεις τέτοια ώρα εδώ;
|
|
|
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
|
(αναστατωμένος) πρέπει να μιλήσουμε !!
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Να μιλήσουμε, αλλά ηρέμησε σε παρακαλώ.
|
|
|
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
|
(εξαγριωμένος) Σταμάτα να μου μιλάς λες και
είμαι ένας από τους πελάτες σου. Από το πρωί προσπαθώ να επικοινωνήσω μαζί
σου και δεν έχεις ούτε ένα λεπτό.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Και τι να κάνω ρε Φίλιππε, αφού ξέρεις πως
είναι η δουλειά μου.
|
|
|
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
|
Και επειδή ξέρω γι΄αυτό είμαι εδώ.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Δηλαδή;
|
|
|
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
|
Δηλαδή θέλω να ξέρω επιτέλους πέρα από τη
δουλειά σου αν υπάρχει χώρος στη ζωή σου και για κάτι άλλο;
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Τι εννοείς;
|
|
|
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
|
Ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ Έλενα. Το αυριανό
σου ραντεβού. Θα πας;
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Ναι Φίλιππε, θα πάω. Το συζητήσαμε. Και
αποφασίσαμε.
|
|
|
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
|
Όχι δεν αποφασίσαμε, αποφάσισες. Εγώ
διαφώνησα και διαφωνώ.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Αφού σου εξήγησα τους λόγους Φίλιππε. Δεν
είναι η κατάλληλη στιγμή.
|
|
|
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
|
Και πότε θα είναι η κατάλληλη στιγμή Έλενα;
Εγώ είμαι σαράντα, εσύ τριανταπέντε, δεν είμαστε και παιδιά. Τα χρόνια
περνούν.
(παύση)
Γιατί δεν απαντάς; Ωραία λοιπόν, αφού δεν
έχεις κάτι να πεις άκου τι έχω να πω εγώ. Για μένα αυτή είναι η κατάλληλη
στιγμή και σου ζητώ, σε παρακαλώ πάρα πολύ να ακυρώσεις το ραντεβού. Μην πας
Έλενα.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Δεν μπορώ.
|
|
|
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
|
Καλά τότε. Απόψε όταν θα επιστρέψεις στο
σπίτι δε θα είμαι εκεί. Πάω κιόλας να μαζέψω τα πράγματα μου.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Τι;
|
|
|
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
|
Αυτό που άκουσες. Αφού επιμένεις δεν έχω πια
θέση στη ζωή σου. Φεύγω.
|
|
|
ΕΛΕΝΑ
|
Θα με εγκαταλείψεις Φίλιππε;
|
|
|
ΦΙΛΙΠΠΟΣ
|
Όχι αγάπη μου, εσύ με εγκατέλειψες. Εδώ και
πάρα πολύ καιρό. Αντίο.
(ακούγεται η πόρτα που χτυπά και μετά από
μικρή παύση σε κλάματα ενώ ακούγονται στη μνήμη της αποσπάσματα από τις κουβέντες
του Φ.)
|
Φ.
|
Καλά
τότε. Απόψε όταν θα επιστρέψεις στο σπίτι δε θα είμαι εκεί. Πάω κιόλας να
μαζέψω τα πράγματα μου.
|
|
Φεύγω
|
|
εσύ
με εγκατέλειψες
|
|
Φεύγω
|
|
(η Ε. τρέχει ξοπίσω του χτυπώντας την πόρτα)
|
E.
|
Όχι
δεν αποφασίσαμε, αποφάσισες. Εγώ διαφώνησα και διαφωνώ.
|
Φ.
|
Δεν
είναι η κατάλληλη στιγμή
|
|
Και
πότε θα είναι η κατάλληλη στιγμή Έλενα
|
|
Τα
χρόνια περνούν
|
|
Μην
πας Έλενα
|
|
Μην
πας Έλενα
|
|
(ακούγεται το αυτοκίνητο που ξεκινά και
τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα)
|
Φ.
|
Καλά
τότε. Απόψε όταν θα επιστρέψεις στο σπίτι δε θα είμαι εκεί. Πάω κιόλας να
μαζέψω τα πράγματα μου.
|
|
Φεύγω
|
|
εσύ
με εγκατέλειψες
|
|
Φεύγω
|
Έλενα
|
Όχι Φίλιππε, μη φύγεις, μη φύγεις σε
παρακαλώ. Μη με εγκαταλείπεις.
|
|
(ακούγονται απότομα φρένα, αυτοκίνητα που
συγκρούονται, και φωνές)
|
|
(ξεψυχησμένα) Μη με εγκαταλείπεις…
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Σκηνή
8η
|
|
|
Πατέρας
|
(ήπια) Έλενα..ξύπνα κόρη μου
|
|
|
Έλενα
|
Πατέρα; (με συγκίνηση) πατέρα μου…
|
|
|
Πατέρας
|
Κόρη μου, αγαπημένη ! έλα να σε αγκαλιάσω !
|
|
|
Έλενα
|
(συγκινημένη) Μου λειψες τόσο πολύ..σε
πεθύμησα πατέρα.
|
|
|
Πατέρας
|
Το ξέρω κόρη μου !!
|
|
|
Έλενα
|
Μα, που είμαι; Τι είναι εδώ; Γιατί είναι όλα τόσο λευκά και
φωτεινά;
|
|
|
Πατέρας
|
Είναι οι ψυχές που σε περιβάλλουν. Αυτών που
σε αγάπησαν και σ΄αγαπούν. Είσαι κοντά μας τώρα. Αλλά όχι για πολύ.
|
|
|
Έλενα
|
Δηλαδή; Θα ξαναφύγω, θα σε ξαναχάσω;
|
|
|
Πατέρας
|
Εγώ εδώ θα είμαι. Απλά εσύ θα πρέπει να πας
πίσω, εκεί που σε αγαπάνε κάποιοι άλλοι, που σε έχουν περισσότερο ανάγκη. Δεν
είναι καιρός ακόμα να τους εγκαταλείψεις.
|
|
|
Έλενα
|
Ποιοι; Ποιοι με έχουν ανάγκη; Όλοι αυτοί που
βοηθώ στη δουλειά;
|
|
|
Πατέρας
|
Όχι παιδί μου. Αυτοί μπορούν να ζήσουν και
χωρίς εσένα.
|
|
|
Έλενα
|
Μπορούν; Μα πατέρα, δε βλέπεις τι γίνεται;
Πόσα προβλήματα έχουν οι άνθρωποι; Χρειάζονται τη βοήθεια μου, την υποστήριξη
μου.
|
|
|
Πατέρας
|
Ναι παιδί μου αλλά η δουλειά δεν είναι το
πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή σου.
|
|
|
Έλενα
|
Μα δεν είναι μια απλή δουλειά πατέρα. Και οι
άνθρωποι που έρχονται κοντά μου με χρειάζονται πραγματικά. Δεν μπορώ να τους
διώξω για έξι μήνες, ένα χρόνο. Τι θα γίνει με τις θεραπείες τους; Τι θα
προκύψει;
|
|
|
Πατέρας
|
Λύσεις υπάρχουν πολλές. Και ψυχολόγοι
πολλοί. Και το μόνο που έχεις να κάνεις είναι για όσο καιρό θα χρειαστεί να
μείνεις στο σπίτι να τους παραπέμψεις σε ένα συνάδελφο και όταν επιστρέψεις
συνεχίζεις.
|
|
|
Έλενα
|
Μα πατέρα. Θα χαθεί η προσωπική επαφή, η
επικοινωνία, η εμπιστοσύνη.
|
|
|
Πατέρας
|
Ενώ προτιμάς να χαθεί ο γάμος σου; Ξέρεις,
οποια στιγμή θέλεις βρίσκεις καινούριους πελάτες, σύζυγο όμως πολύ δύσκολο.
Πόσον μάλλον να σε αγαπά όσο σε αγαπά ο
Φίλιππος.
|
|
|
Έλενα
|
Ο Φίλιππος.
|
|
|
Πατέρας
|
Τόσα χρόνια τον παραμελάς, κυνηγώντας την
καριέρα σου. Το ξέρω αγαπάς τη δουλειά σου, θέλεις πραγματικά να βοηθήσεις
τους συνανθρώπους σου, δεν νομίζεις όμως ότι πρέπει να νοιαστείς και λίγο για
τις ανάγκες του ανθρώπου που έχεις παντρευτεί και που έκανε τόσα για σένα; Να
του προσφέρεις αυτό που θα τον κάνει ευτυχισμένο;
|
|
|
Έλενα
|
Έχεις δίκαιο…αλλά πως θα τον κάνω
ευτυχισμένο; Πως;
|
|
|
Πατέρας
|
Ξέρεις πως, φέρνοντας στον κόσμο το παιδί
σας.
|
|
|
|
(ακούγεται γέλιο βρέφους)
|
|
|
Έλενα
|
(αμήχανα) Το παιδί.
|
|
|
Πατέρας
|
(ακούγεται γέλιο ξανά) Να το εκεί ! Το
βλέπεις; Είναι ξανθό σαν εσένα.
|
|
|
Έλενα
|
(συγκινημένα) το βλέπω..είναι τόσο όμορφο.
|
|
|
Πατέρας
|
Ναι κόρη μου, είναι. Μια ψυχούλα που
περιμένει να την φέρεις στον κόσμο. Μην την αρνηθείς. Σφίξε την στην αγκαλιά
σου.
|
|
|
Έλενα
|
Ναι, ναι θέλω να τη σφίξω στην αγκαλιά μου…
την κόρη μου..
|
|
|
|
(ακούγονται μηχανήματα του
νοσοκομείου-καρδιογράφος και αναπνοή)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ΣΚΗΝΗ
9η
|
|
|
Φίλιππος
|
Έλενα…ξύπνα αγάπη μου.
|
|
|
Έλενα
|
(με δυσκολία στην ομιλία) Φίλιππε;
|
|
|
Φίλιππος
|
Εδώ είμαι αγάπη μου. Μην ανυσηχείς. Είχες
ένα δυστύχημα αλλά θα γίνεις μια χαρά.
|
|
|
Έλενα
|
Και το μωρό;
|
|
|
Φίλιππος
|
Το μωρό;
|
|
|
Έλενα
|
Ναι, το μωρό. Είναι καλά; Ζει;
|
|
|
Φίλιππος
|
Ναι αγάπη μου, παρόλο που ταρακουνήθηκες με
το χτύπημα δόξα το Θεό δεν επηρεάστηκε η εγκυμοσύνη σου. Όλα είναι μια χαρά !
|
|
|
Έλενα
|
(κλαίει) ευτυχώς. Δεν ξέρω τι θα έκανα αν
πάθαινε κάτι το μωρό μου.
|
|
|
Φίλιππος
|
Μα εσύ έλεγες.. εγώ νόμιζα ότι…δεν …
|
|
|
Έλενα
|
Μη μου θυμίζεις τι έλεγα και τι πήγαινα να
κάνω. Μια ηλίθια ήμουν. Μια ηλίθια ότι θα σώσω τον κόσμο. Ε, λοιπόν ο κόσμος
θα σωθεί και χωρίς εμένα. Ενώ αυτό το μωρό όμως δεν μπορεί να έχει άλλη μάνα
από μένα.
|
|
|
Φίλιππος
|
Αγάπη μου. Δεν ξέρεις πόσο ευτυχισμένο με
κάνεις με αυτά που λές.
|
|
|
Έλενα
|
Ναι αγάπη μου. Και εγώ είμαι πάρα πολύ
ευτυχισμένη, που θα αποχτήσουμε επιτέλους ένα παιδάκι. Ένα κοριτσάκι Φίλιππε
μου.
|
|
|
Φίλιππος
|
Κοριτσάκι, που το ξέρεις;
|
|
|
Έλενα
|
Γιατί μου ψιθύρισε στον ύπνο μου το όνομα
της. Ζωή.
|
|
|
|
ΤΕΛΟΣ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
