Στο ντιβάνι της εγω-ανάλυσης
- η σχέση άντρα - γυναίκας συχνά μου θυμίζει παρτίδα σκάκι
- Θυμίζει ναι αλλά δεν είναι. Το σκάκι έχει καλά προμελετημένες κινήσεις όπου θα αναδείξουν τον πιο καλό ως νικητή. Οι σχέσεις δεν έχουν νικητή.
-Τότε τι έχουν ;
-Δύο χαμένους;
-Δύο χαμένους, λέω χαμένους όχι ηττημένους, αλλά χαμένους, ενσωματωμένους, αφομοιωμένους ο ένας μέσα στον άλλο. Εκεί που καταλύεται το Εγώ για να παραχθεί ένα εμείς για να παραχθεί το μέγιστο αποτέλεσμα.
-Το οποίο είναι;
-Παραγωγή ηδονής!
- Σεξ δηλαδή;
- Οχι αγαπητή μου. Το σεξ είναι μια υπεραπλούστευση. Ηδονή δεν παράγεται μόνον από το σεξ. Ας δώσουμε μια άλλη πιο γενικευμένη ονομασία. Ας την πούμε ότι είναι παραγωγή ενδορφινών. Αςτην πούμε συν-παραγωγή ευτυχίας. Ας την πούμε υπαρξιακή τεκμηρίωση.
- Υπαρξιακή τεκμηρίωση;
- Μια υπαρξιακή πράξη. Ένα συν Ένα που γίνονται πάλι και πάντα ένα καταρρίπτοντας κάθε άλλη μαθηματική πράξη. Ένα χαιδεμα του υπαρξιακού Εγώ μας. Το να υπάρχει ένας που ανάμεσα στις χιλιάδες και εκατομμύρια άλλους ανθρώπους επιλέγει συνειδητά εσένα. Κι αυτό είναι η δική σου βαθύτερη ανάγκη, να έχεις επιλεγεί, να γνωρίζεις πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ενώ υπάρχουν γύρω πιο όμορφοι, πιο έξυπνοι, πιο πλούσιοι, πιο οτιδήποτε, σε έχει κάποιος ξεχωρίσει από το πλήθος για τους δικούς του λόγους. Εκείνον που θα σε επιλέξει λοιπόν, αν αυτά που έχει να σου δώσει, σε ικανοποιούν και σε επαρκούν, θα τον ανταμείψεις με μια αντ-επιλογή, θα στρέψεις και εσύ την ενέργεια σου προς το μέρος του και θα αρχίσει ένας πολύ καλοστημένος χορός.
- προσχεδιασμένος
- Προσεχτικά ενορχηστρωμένος
- πώς επιλέγεις λοιπόν κάποιον που έχει επιλέξει εσένα;
- O άντρας επιλέγει την γυναίκα, αλλά η γυναίκα έχει επιλέξει από ποιον θα επιλεγεί. Η γυναίκα επιλέγει και από ποιον θα αποπλανηθεί, και σε ποιο παραμύθι θα πιστέψει. Η γυναίκα πάντα επιλέγει ακόμα και αν αφήνει τον άντρα να νομίζει ότι είναι εκείνος ο κυνηγός.
- Για ποιο λόγο;
- Πάντα υπάρχουν οι λόγοι και δεν είναι καθόλου αλτρουιστικοί. Είναι καθαρά εγωιστικοί και ναρκισσιστικοί. Επιλέγεις εκείνον που θεωρείς αντάξιο παίχτη, επιλέγεις εκείνον που είναι στο επίπεδο του παιχνιδιού που θέλεις να παίξεις, την ενέργειας που θέλεις να ανταλλάξεις, της πρόκλησης που θέλεις να βάλεις στον εαυτό σου.
- Είμαστε επιλεκτικοί λοιπόν ;
- ή είμαστε επιλεκτικοί ή ψοφάμει από την πείνα και τρώμε ότι βρούμε. Γιατί η ανάγκη πάντα υπάρχει αλλά από εμάς εξαρτάται αν θα παραδοθούμε στην πείνα ή αν θα περιμένουμε για έναν καλό παίχτη.
- Και ποιο είναι το κίνητρο της εγκράτειας;
- η ικανοποίηση της αυτοπειθαρχείας, το να μή δίνομαι στον πρώτο τυχόντα και στον κάθε μουσοσυλλέκτη. Να αναγάγω εαυτόν εις κάτι απρόσιτο, για εκείνον που θα βάλει τον κόπο.
- Εμπεριέχει και και αυτό ηδονή;
- Φυσικά. Γιατί δεν είσαι έρμαιο των αναγών σου, εσύ έχεις τον έλεγχο.
- Οπότε φτάνει εκείνη η συγκυρία.
-Κάποια στιγμή φτάνει.
- Επιλέγεις εσύ εκείνον και εκείνος εσένα και οι δύο καλούνται να αναθεωρούν και να περνούν από ψήφο κάθε τέλος της κάθε μέρας από την επιτροπή που συνεδριάζει μέσα τους για την επόμενη μέρα. Στην ουσία η σχέση διαρκεί μόνο μια μέρα.
- Και εσύ είσαι μια κυνική λογιστής
- Απλά λέω τα πράγματα με το όνομα τους. Η παραγωγή ηδονής είναι η πρώτη ανάγκη.
- Και όλοι φεύγουν όταν πάψει η παραγωγή ηδονής.
- Όχι φυσικά, δεν φεύγουν. Θα μείνουν, αλλά για άλλους λόγους. Ονομάζονται οικογένεια , υποχρεώσεις, δάνεια, ανασφάλειες, φόβος κλπ. Μην ξεχνάς ότι υπάρχουν περισσότερες από μία έννοιες για την ηδονή. Εγω την έχω περιγράψει όπως την περίγραψα πιο πάνω, μια επιβεβαίωση του Εγω, είτε μέσω θαυμασμού, είτε μέσω ερωτικής πράξης, αλλά πάντα μέσω μιας συνειδητής επιλογής του συντρόφου μου, να πάρει χρόνο από την μέρα του για να χαρίσει σε μένα, την σκέψη του, την ενέργεια του, το βλέμμα του, το δόσιμο του. Για άλλους το να είναι κάποιος δίπλα τους σωματικά, το να τον βλέπουν να επιστρέφει στο σπίτι το βράδυ και να νιώθουν οικονομική ασφάλεια, είναι και αυτό μια κάποια επάρκεια. Εγώ δε θέλω τα λεφτά του, δε θέλω μια κενή παρουσία, ένα σώμα που θα καμαρώνω να στέκομαι δίπλα του στις δημόσιες εκδηλώσεις, να λέω ένα άντρα μου και να του στέλνω την λίστα με τα ψώνια. Με ενδιαφέρουν άλλα.
- Ποια
- Να είμαι στην σκέψη του, στην ψυχή του, μα είμαι ο πόθος του και να είμαι η κινητήριος δύναμη που τον κάνει καλύτερο κάθε μέρα και θα παράγει και εκείνος μέσα μου την ίδια ενέργεια, να υπάρχω, να ζω, να γίνομαι καλύτερη, ομορφότερη.
- Είσαι απαιτητική
- Ειμαι κάτι περισσότερο από απαιτητική, είμαι ασυμβίβαστη και απόλυτη σκορπιός
- Και τι σημαίνει αυτό
- Σημαίνει όλα ή τίποτε. Και δεν με φοβίζει καθόλου το τίποτε. Το απολαμβάνω εξίσου.
- Δεν το φοβάσαι;
- Όλοι κάτι φοβόμαστε . Ο κάθε άνθρωπος επιλέγει εκείνο που τον φοβίζει λιγότερο. Αν η μοναξιά είναι η μεγαλύτερη σου φοβία θα είσαι με κάποιον, πάση θυσία, γιατί δε θα έχει σημασία ποιος είναι αυτός, απλά το ότι θα γεμίζει το κενό δίπλα σου. Για μένα αυτό είναι ο μεγαλύτερος ηθικός ξεπεσμός, χίλιες φορές να είμαι μόνη μου παρά να είμαι με κάποιον που δε με αγαπά, δεν με σέβεται, δεν με θαυμάζει, δεν δίνει την ψυχή του για την ευτυχία μου.
- Και οι άλλοι που μένουν:
- Αν λοιπόν το να αφήσεις τον σύντροφο σου να φύγει θα σε πονέσει περισσότερο από το να μείνει, τότε θα τον κάνεις ότι περνά από το χέρι σου για να μείνει
- Δηλαδή
- Θα του δώσεις ότι ζητήσει , θα γίνεις η επιτομή της χειριστικότητας, θα μπεις στα καλούπια και στα μέτρα του, θα λες σε όλα ναι, διαπραγματεύομενη λίγα ψίχουλα που θα δώσει για αντάλλαγμα. Ακόμα χειρότερα θα τον απειλήσεις για να μείνει, θα τον πείσεις ότι δεν ζεις χωρίς εκείνον.
- Ποιος είναι αυτός που είναι τόσο σημαντικός ώστε να μην ζεις χωρίς εκείνον.
- Κανένας, δεν μιλάμε πλέον για σχέση, μιλάμε για εξάρτηση. Και ότι γίνεται εξάρτηση, παύει να εμπεριέχει την ηδονή.
. Εγώ όχι δε θέλω, σιχαίνομαι τα ημίμετρα. Και αποποιούμαι την πλήξη που διαβρώνει αυτούς που παραδίνονται στο δεδομένο.
- Αν ένας από τους δυο δεν είναι ευτυχισμένος τότε έχει αποτύχει ο συνδιασμός στην ολότητα του. Είναι το μόνο παιχνίδι που θέλουμε να είναι και οι δύο νικητές γι’ αυτό δεν μπορεί να παρομοιωθεί ποτέ με το σκάκι ούτε και με κανένα άλλο ανταγωνιστικό παιχνίδι. Ας την πούμε συν-παραγωγή ευτυχίας ή συν-παραγωγή πίκρας, δυστυχίας, καταπίεσης και μιζέριας. Η καταργούνται όλα τα συναισθήματα και σαπίζει ο κάθε ένας στην δική του γωνιά του καναπέ χωρίς να ενοχλεί καθόλου τον άλλο. Συχνό φαινόμενο της εποχής.
Δεν κάνουμε εμείς τις επιλογές μας, οι φόβοι κάνουν τις επιλογές και οι επιλογές εμάς.
ΜΣ τα ημερολόγια
