Συνάντηση με μια από τις αδελφές ψυχές μου

 

Έχει μέρες που ήθελα να καταγράψω αυτήν την συνάντηση που με τόση μαεστρία ενορχήστρωσε το σύμπαν. Το σύμπαν με το οποίο πλέον είμαστε συν-εργοί και αυτό το κατάλαβα όταν συνειδητοποίησα ότι το σύμπαν είμαι εγώ και η νόηση είναι μία. Για πολλές μέρες τον σκεφτόμουν και ήθελα να τον δω. Και μετά το σύμπαν μου έκλεισε το μάτι. Σχόλασα στις 3 όπως πάντα και πήγα στην συνεδρίαση του Δήμου για το θέμα του δάσους και μετά που ολοκληρώθηκε η συνεδρίαση αντί να πάω απευθείας σπίτι επέστρεψα στην μακαρίου για να πάω στον φούρνο να πάρω κάτι να φάω.  Στάθμευσα το αυτοκίνητο και κατέβηκα στον φούρνο, πήρα φαί, πλήρωσα και βγήκα έξω να πάω στο αυτοκίνητο μου. Άκουσα μια αντρική φωνή να μου φωνάζει το όνομα μου «Μαρίνα» . Κοντοστάθηκα. Γύρισα προς το μέρος του και τον είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Είχα δει μόνο φωτογραφίες του στο φέισμπουκ αλλά κατάλαβα αμέσως ποιος είναι.  Πάγωσα, ένιωσα αυτό που λένε πεταλούδες στο στομάχι ή δεν ξέρω αν ήταν κανένα άλλο έντομο, και με έπασε αμέσως ταχυπαλμία. «Δεν με κατάλαβες» είπε εκείνος. Σε κατάλαβα είπα εγω «Είσαι ο ..»

Προχώρησα προς το μέρος του και δώσαμε τα χέρια για μια χειραψία. Και κοίταξα για πρώτη φορά τα μάτια του, τα πιο υπέροχα μάτια που είδα ποτέ. Θυμάμαι τι είπαμε αλλά δεν έχει σημασία, ήταν κουβέντες για εμάς και για άσχετα και κάτι χαζά αστεία που προσπαθούσα να κάνω εγώ και το όνομα της γάτας του.

Κυρίως καταγράφω την οικειότητα που ένιωσα αμέσως δίπλα του,  το ότι του μιλούσα και στεκόμουν σε μια απόσταση αναπνοής νιώθοντας πως το ήξερα πολλά χρόνια ή πολλές ζωές και πως ένιωθα μια ανάγκη να μπω στην αγκαλιά του, παρόλο ό,τι ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα. Στεκόμασταν και φυσούσε ο κρύος αέρας αλλά κανένας από τους δύο μας δεν φαινόταν να βιάζεται να φύγει.  Είναι κάτι υπάρξεις που δεν θέλεις να απομακρυνθείς από δίπλα τους, νιώθεις όπως νιώθεις όταν κάθεσαι δίπλα από το τζάκι και απλώνεις τα χέρια στη φωτιά και ζεσταίνεσαι και αν κάνεις λίγα βήματα μακριά νιώθεις και πάλι το κρύο. Αυτό ένιωσα για εκείνον, μια ζεστασιά και μια θαλπωρή και ένα ενεργειακό δεσμό που ενεργοποιήθηκε μόλις ενωθήκαμε και πάλι στο τρισδιάστατο πεδίο.  Σου υπενθυμίζω ό,τι τον έβλεπα για πρώτη φορά στη ζωή μου.  Αλλά εκείνα που ένιωθα δεν εξηγούνταν με τις πέντε αισθήσεις. Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο με τα μάτια της ψυχής, δεν κοιτάς πια ούτε το ανάστημα, ούτε το σώμα αν είναι αθλητικό, ούτε αν σου αρέσει σαν τον ρόλο τον οποίο έχει ενδυθεί. Αυτό που νιώθει η ψυχή είναι ότι εκείνη η ψυχή η οποία φιλοξενείται από εκείνο το σώμα, δίπλα της νιώθεις ασφάλεια, ανακούφιση, οικειότητα. Αυτό που νιώθεις είναι πρώτον αυτήν την άμεση αναγνώριση και δεύτερον μέσα σου χαμογελάς γιατί ξέρεις πολύ καλά ό,τι αυτή η συνάντηση φαίνεται μεν τυχαία αλλά τυχαία δεν είναι, είναι προσεχτικά ενορχηστρωμένη από την ανώτερη δύναμη που το οργάνωσε αυτοί οι δύο, να βρεθούν στον ίδιο χώρο, την ίδια μέρα, την ίδια ώρα και στο ίδιο σημείο για να συναντηθούν. Θα με ρωτήσεις το γιατί να γίνει αυτό και θα σου απαντήσω. Είναι για να είναι αυτοί οι δύο κάποτε μαζί, να ζήσουν ένα μεγάλο ρομαντικό έρωτα; Θα σου απαντούσα ό,τι θα υπήρχε σαν πιθανότητα αλλά δεν είναι απαραίτητα η μοναδική πιθανότητα. Εκείνοι οι δύο άνθρωποι οι οποίο σκέφτονταν ο ένας την άλλη και η άλλη τον άλλο για μέρες και είχαν αυτήν την επιθυμία να συναντηθούν συγχρόνισαν την σκέψη τους και το συναίσθημα τους παράγοντας μια  ενέργεια που προκάλεσε το  αποτέλεσμα που ήθελαν.

Το σύμπαν ενορχηστρώνει αυτές τις συναντήσεις με τις αδελφές ψυχές μας γιατί όταν συναντηθείς με μια αδελφή ψυχή σου, φορτίζεσαι ενεργειακά, ειδικά αν βρίσκεσαι σε μια περίοδο δύσκολη με πολλές προσωπικές προκλήσεις. Είναι σαν να σου στέλνει το σύμπαν δώρο ένα φορτιστή με έξτρα μονάδες για να αντέξεις την δύσκολη περίοδο που περνάς. Αν επιπλέον έχεις απεξαρτηθεί από την ανάγκη παραγωγικής κάποιου αποτελέσματος και έχεις περάσει σε αυτό που ονομάζουμε εμπιστοσύνη και άφεση στο ανώτερο σχέδιο της ψυχής σου τότε νιώθεις ευγνώμων γι’ αυτήν την συνάντηση χωρίς να νιώθεις  κάποια ανάγκη ή απαίτηση για περαιτέρω αποτέλεσμα. Η ψυχή σου είναι σε πλήρη συνεννόηση με την ψυχή του άλλου και γνωρίζει πολύ καλά ό,τι θα προχωρήσει και εκείνος με το δικό του πλάνο και έστω και αν δεν ξαναβρεθείτε ποτέ δεν έχει καμιά σημασία.  Υπάρχει η αγάπη, υπάρχει η σύνδεση, υπάρχει η αναγνώριση είτε ήταν λίγα λεπτά είτε ήταν μια ζωή είτε αιώνες.

Από την ώρα που αποχωριστήκαμε μέχρι και την ώρα που πήγα για ύπνο είχα ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο μου και έλεγα ευχαριστώ ευχαριστώ που τον είδα, τόσο πολύ ήθελα να τον δω.  Και ένιωθα τόσο τυχερή που έγινε έτσι, με αυτόν τον τρόπο, τυχαία και δεν έγινε με κάποιο προκαθορισμένο ραντεβού και δεν είχα έγνοια τι θα φορέσω και αν θα βάλω μεικ απ και άλλες τέτοιες ηλιθιότητες.  Ήμουν ο εαυτός μου και φορούσα γαλάζιο και ήταν ο εαυτός του και φορούσε μπλε, μια απαλή φωνή και κρυστάλλινη πεντακάθαρη αύρα.  Και είχαμε μεταξύ μας δέκα λεπτά ολόδικα μας να ξαναβρεθούμε και να τα πούμε και κάπου δίπλα οι ψυχές μας να αγκαλιάζονται σφικτά.  

Αν γινόταν αυτή η συνάντηση πριν χρόνια θα είχα μετά μια αγωνία αν θα ξανασυναντηθούμε. Δεν έχω όμως , ξέρω πολύ καλά ό,τι αν θα ξανασυναντηθούμε θα γίνει ενορχηστρωμένα και αβίαστα όπως έγινε και εκείνη την ημέρα, όπως γίνεται κάθε φορά, με όλους όσους είναι γραμμένο να συναντηθούμε. Απλά ήθελα να καταγράψω αυτήν την συγκίνηση που ένιωσα όταν μου έκανε αυτό το υπέροχο δώρο το σύμπαν !