αβαταρ

Το άσχημο με τους σβησμένους διακόπτες έιναι ότι δεν αντιλαμβανόμαστε πότε έσβησαν. Ζούμε σε μια εποχή βλέπεις, που μας τσάκισε ο καπιταλισμός. Είναι η εποχή που δουλεύεις σκληρά, αγχώνεσαι πολύ και η ανάσα γίνεται διακεκομμένη αναπνοή. Σιγά σιγά οι κινήσεις σου γίνονται όλο και περισσότερο μηχανικές, το αυτοκίνητο ξέρει τον δρόμο για την δουλειά, ο καναπές έχει πάρει το σχήμα του σώματος σου, το δέρμα σου μένει ανέγγικτο, το σώμα σου ανέραστο, η ψυχή σου θλιβερή, ο ζωή σου χωρίς νόημα, το μυαλό σου κενό. Μετατρέπεσαι αργά και ανώδυνα σε να άβαταρ που δουλεύει σε μια δουλειά που μισεί, για να επιστρέψει σε ένα σπίτι που συγκατοικούν και άλλα άβαταρ.

Και εκείνη ήταν ένα άβαταρ αλλά της εγκατέστησαν καταλάθος στις εργοστασιακές της προδιαγραφές και ερωτισμό, κάτι που μόνο οι κανονικοί άνθρωποι ένιωθαν. Και εκείνη ήθελε να ξανανιώσει ζωντανή, ζήλευε τους πραγματικούς ανθρώπους.

Σαν τα ζόμπι που πετάγονται απο΄τους τάφους τους, πετάγεται από μέσα της αυτός ο απ-έθαντος ερωτισμός και τα πάντα γίνονται πάθος. Τηλεφωνά κατά καιρούς στην εταιρία υποστήριξης και παραγγέλει μια εργοστασιακή αναβάθμιση.

- Ναι γεια σας. Εδώ μοντέλο 261 του 76 . Υπάρχει μήπως κάποια αναβάθμιση για εμάς ; Όχι άλλο πένθος μαλάκα προγραμματιστή, δώσε μου πόθο και πάθος. Ξύπνα, τώρα, σήμερα, δεν έχουμε πολύ καιρό. ........................................................Πόσο κοστίζει ; Ηλίθιε ! Κλεινει την γραμμή νευριασμένη.

Τον κοιτάζει έτσι όπως κάθεται στην μονή πολυθρόνα, τον συντροφο-άβαταρ της, πάει καιρός που κάθεται μόνος εκεί, μακριά της. Έχουν βγάλει σχεδόν χαρτιά ιδιοκτησίας, εκείνος στην μονή, εκείνη στον διπλό καναπέ. Εκεί φορτίζονται ο κάθε ένας ξεχωριστά στην δική τους ηλεκτρονική εισδοχή, εκείνος είναι διπολικός και εκείνη τριπολική.

Εκείνος στην αριστερή πλευρά του κρεβατιού, εκείνη στην δεξιά και το Γραντ Κάνυον στη μέση. Άλογα πόθου καλπάζουν σε αυτό τα απέραντο ρήγμα μα ψοφούν νεκρά στη μέση.

Σε θέλω άβαταρ μου, ξύπνα.

Τον κοιτάζει όπως κάθεται στην καρέκλα μπροστά από τους υπολογιστές, μπροστά στην μεγάλη κονσόλα. Τον πλησιάζει αργά, σκύβει το κεφάλι της και φυσά απαλά στον λαιμό του.

Σε θέλω άβαταρ μου, ξύπνα. Εκείνος ούτε και σήμερα κατάλαβε τίποτα.

Δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα ήταν τόσο διαολεμένα ελκυστικός ένας αντρικός λαιμός, όταν τον κοιτάζεις απο δύο μέτρα απόσταση από πίσω.

Αν δε με ήξερα καλά, θα υποψιαζόμουν ότι αντί για άβαταρ μου έβαλαν στις βασικές μου προδιαγραφές λειτουργίες βαμπίρ. Η μήπως είμαι και δεν τον ξέρω. Εχω χάσει και το μάνιουαλ.

Θέλω να τον δαγκώσω αλλά είναι αυτή η επιθυμία τόσο διεγερτική που κάνει την αναμονή ακόμα τόσο πιο διεγερτική και στέκομαι, πάνε κάτι χρόνια τώρα, πίσω του , τις ώρες που κάθεται πίσω από αυτόν τον υπολογιστή και κάθομαι εκεί στην άκρη κρυμμένη σαν παλιό πεταμένο φωτιστικό και στάζουν όλα επάνω μου. Και αυτό μου κάνει ζημιά, γιατί όταν στάζουν τα άβαταρ σκευρώνει το μέταλλο μας, κι ας μας έχουν πει δήθεν ότι είμαστε κατασκευασμένοι από ανοξείδωτο μέταλλο.

Κάποιες φορές νομίζω ότι θα γυρίσει και θα με δει και αν κάνει κάποια παράξενη κίνηση, κρύβονται ενστικτωδώς οι κυνόδοντες μου και κάνω μισό βήμα και πάλι πίσω από την ρουτίνα. Αλλά εκείνος είναι τόσο αφοσιωμένος εκεί, στην οθόνη του, και εγώ σαν κερί δύο μέτρα πίσω του στάζω και λιώνω.

Σήμερα τόλμησα και τον πλησίασα, άγγιξα τον ώμο του ενώ καθόταν και πάλι μπροστά από τις οθόνες του. Ήταν παγωμένος και έκανε μια κίνηση αποστροφής λες και ήταν το χέρι μου μύγα ή κουνούπι που ήθελε να διώξει. Ήταν τόσο παγωμένος.

- Αγάπη μου, νομίζω μου πέθανες, είπα και έβγαλα τους κυνόδοντες μου έξω.

Εσκυψα αργά, έσπρωξα απαλά το κεφάλι του δεξιά και πλησίασα τον λαιμό του. Τον δάγκωσα αργά. Εσφιξε τα χέρια του πάνω στον πάγκο και τα μάτια του γέμισαν δάκρυα και άφησε ένα μικρό αναστεναγμό πόνου. Πέρασαν τριάντα τρία δευτερόλεπτα.

-Σε θέλω αγάπη μου, ξύπνα, μετουσίωνα στις συνάψεις του εγκεφάλου του την οδηγία.

Γύρισε αργά την καρέκλα του προς το μέρος μου και το βλέμμα του επιτέλους με έβλεπε. Δεν υπήρχαν στις κόρες των ματιών του πια αριθμοί, υπήρχε ένα ολόγυμνο σώμα.

Μαρίνα Σαβεριάδου * μικρές * αντι-αβαταρ-ιστορίες

do androids dream of electric sheep * Philip K DIck *