Σ αυτό το στάδιο

 

17 05 2022 

Χθες η Κ. έδωσε το πρώτο μάθημα για παγκύπριες. Είμαστε στην τελική ευθεία για τις σπουδές. Μου φαίνεται λίγο σαν ψέμα. Κάποιες στιγμές το σκέφτομαι λίγο πιο έντονα και βουρκώνουν λίγο τα μάτια μου και μετά το προσπερνώ και συνεχίζω με τις δουλειές μου.

Το απόγευμα είχα 2 ραντεβού αλλά στο 2^ο πόνεσα το χέρι μου. Αυτό με φοβίζει.. Θέλω να είμαι υγιής για να μπορώ να κάνω αυτό που αγαπώ αλλά για να κάνω αυτό που αγαπώ θέλει καλή φυσική κατάσταση. Η 2^η μου πελάτισσα που είναι δασκάλα χορού μου είπε κάτι πολύ σημαντικό. Το σώμα μου είναι ο ναός μου.. Εγώ μάλλον το σώμα μου δεν το χειρίζομαι σαν ναός. Μάλλον σαν σκουπιδότοπο. Απαίτησα πολλά από το σώμα μου αλλά δεν του ανταποδίδω. Πρέπει να αρχίσω από την αρχή σε αυτό το θέμα. Και με τη διατροφή και με την άσκηση και με το πρωινό ξύπνημα. Πρέπει να ξαναμπώ σε μια σειρά. Να αντιμετωπίσω τα τελευταία θανάσιμα αμαρτήματα μου.

Αφού τελειώσαμε με την Α.Μ. κάτσαμε και τα είπαμε και κανά μισάωρο και αυτό είναι ένα από τα πράγματα που μου αρέσουν με την ασχολία αυτή. Το ότι με κάποιες από τις κοπέλες αποχτήσαμε μια άλλη σχέση και μια πιο μεγάλη οικειότητα και αυτό με παρηγορεί κάπως γιατί όταν θα φύγει η Κ. για σπουδές για έχω αυτές τις κοπέλες να έρχονται και να μιλούμε και κάπως θα περνάει η ώρα.

Όταν έφυγε και η Α.Μ πήρα τα σκυλιά περπάτημα. Είχα μέρες να τους πάρω αφού κάθε βράδυ είμαι διαλυμένη από την κούραση και δεν είχα την ενέργεια να τους πάρω ένα απλό περπάτημα στην γειτονιά. Αλλά ψές κάπου κάπως βρήκα το κουράγιο.  Περπάτησα από το σπίτι προς την θάλασσα και απέναντι στον ουρανό ήταν μια τεράστια βαθύ πορτοκαλί πανσέληνος, η πιο μεγάλη πανσέληνος που έχω δει ποτέ, μου θύμιζε στρογγυλή φέτα από παπάγια. Φυσούσε λίγο και ήταν ψύχρα και φόρεσα την μπλε μου φόρμα από πάνω και ήμουν χαρούμενη που ήταν λίγο ψύχρα και δεν μας έπιασε ο καύσωνας από νωρίς όπως γίνεται συνήθως. Ήμουν χαρούμενη και γιατί μου έστειλε ο Μο ένα μήνυμα ρωτώντας με αν είμαι καλή στο μασάζ και αν έκλεινε ραντεβού αν θα του περνούσαν οι πονοκεφάλοι. Του απάντησα πώς  είναι και αυτό μια τέχνη και όταν αγαπάς την τέχνη σου είσαι και καλός και κάτι άλλες εξυπνάδες που σκέφτηκα να γράψω με καλογραμμένο τρόπο. Δεν του είπα ότι δεν κάνω μασάζ σε άντρες. Έτσι και αλλιώς ήταν υποθετική η συζήτηση και όχι επίσημο αίτημα για ραντεβού. 

Μου λείπει ακόμα ο Γ. μου λείπει ο τρόπος που νοιαζόταν χωρίς να λέει πολλά. Εκείνη η under cover τρυφερότητα.  Όταν είδε το ερεθισμένο μου δέρμα και με ρώτησε τι είναι αυτό και του είπα το παθαίνω από την ζέστη και μου είπε «θυμίσου πριν φύγεις να σου δώσω να πάρεις μαζί σου την Bebanthol» και φυσικά την ξέχασα. Το γάλα μπλε που πήρε για να μου χτυπά τον αφρό του καπουτσίνο γιατί εκείνος γάλα δεν έπινε. Και μιλώντας χτες για αποστάσεις και για εκείνον που η απόσταση γι αυτόν ήταν μεγάλη για να έχει επαφές μαζί μου θυμήθηκα τον Γ. Και την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε, εν καιρώ πανδημίας, εν καιρώ λοκ ντάουν. Με ένα μήνυμα, εκείνος δήθεν για να πάει θάλασσα και εγώ δήθεν για ψώνια και ήρθε από την πόλη του στην πόλη μου για να με δει πρώτη φορά και συναντηθήκαμε για πρώτη φορά τον χώρο στάθμευσης της υπεραγοράς. Στάθμευσα δίπλα του και κατέβηκα από το αυτοκίνητο μου και έκατσα στο δικό του στην θέση του συνοδηγού και τον κοίταξα για πρώτη φορά.  Φορούσε μια μπλούζα λιλά και μπλε τζιν  και τα μάτια του ήταν μελισσιά.   Έχω πολλά να θυμάμαι από αυτόν τον άνθρωπο και μόνο χαμόγελο. Ήταν μια σύντομη σχέση, τρεις μήνες κράτησε και γεμάτη ον και οφ και διαλείμματα όμως μόνο όμορφα έχω να θυμηθώ και τίποτα άσχημο.  Όμορφες εικόνες, όμορφες μυρωδιές, όμορφες στιγμές, κάτι πολύ γνήσιο και καθαρό. Αυτήν την λέξη έψαχνα που να τον περιγράφει όταν τον σκέφτομαι.

Καθαρό, αυτό. Καθαρή ψυχή, καθαρό μυαλό, καθαρή ενέργεια. Τίποτα μαύρο.  Αν νιώσω κάτι θα στο πω και αν δεν νιώσω δεν θα στο πω και αυτή είναι μια συμπεριφορά που εκ των υστέρων εκτιμάς.

Πολλές φορές σκέφτομαι τους x και αναρωτιέμαι αν γνώριζα κάποιον από αυτούς τώρα αν θα ξαναέμπαινα στην διαδικασία. Η απάντηση είναι όχι. Όχι σε όλους εκτός από έναν. Αυτόν αν τον ξαναγνώριζα θα ξαναέβγαινα μαζί του και αν ήμουν λιγότερο φοβισμένη, περισσότερο ώριμη και πνιγόμουν στην αυτοανάλυση και στην υπερβολική σκέψη, ίσως να άφηνα τα πράγματα να εξελιχτούν μόνα τους να εξελίσσονταν καλύτερα.  Αλλά πνίγηκα.

Το άσχημο με τις σχέσεις που σου διδάσκουν πράγματα και σε κάνουν καλύτερο είναι ότι γίνεσαι καλύτερος αντιλαμβάνεσαι τα λάθη σου και τα αναγνωρίζεις αφού σκάσεις τον άλλο και τον κάνεις να φύγει. Και με τον επόμενο πώς θα είσαι ούτε ξέρεις γιατί ο επόμενος μπορεί να σου κάνει trigger κάποια άλλα πράγματα και να έχεις εσύ διορθώσει κάποια κομμάτια του χαραχτήρα σου αλλά να σε ενοχλούν κάποια άλλα και πάει λέγοντας. Γιατί στο τέλος με όποιον και να κάνεις σχέση κάτι θα σου αρέσει και κάτι όχι και σε εκείνον κάτι θα αρέσει και κάτι όχι και ο μόνος τρόπος να δουλέψει η σχέση και να διατηρηθεί είναι να μάθετε να επικοινωνείτε . Να μάθουμε να μιλάμε, να μάθουμε να ακούμε, να μάθουμε να δεχόμαστε κριτική, να μάθουμε ό,τι χρειάζεται χρόνος να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τον άλλο. 

Και κάποιοι έχουν τη διάθεση να κάνουν την απόσταση για να έρθουν να σε δούν αλλά δεν έχουν τη διάθεση να βάλουν τον κόπο για να σε καταλάβουν. Ή σε φοβούνται, όταν αντιδράς υπερβολικά, όταν κλαις, όταν είσαι φορτισμένος συναισθηματικά.  Και εκείνοι  που ίσως σε καταλαβαίνουν περισσότερο, με εκείνους με τους οποίους έχεις λίγες περισσότερες ομοιότητες στον τρόπο έκφρασης να απομακρύνονται ακριβώς επειδή είναι πολλές οι ομοιότητες.

Ψες που μου έστειλε το μνμ ο Μ. σκέφτηκα παναγία μου ελπίζω να μη θέλει να μου στείλει άλλα μηνύματα και ήμουν προετοιμασμένη να του πω κοίτα αν θες να μιλήσουμε να βρεθούμε από κοντά. Προτιμώ να κάνω τη διαδρομή και να έρθω να βρεθούμε να περπατήσουμε να πιούμε καφέ και να μιλήσουμε. Είμαι 45 πλέον. Δεν κάνω ούτε για μέσσεντζερ ούτε για βιντεοκλήσεις, ούτε για πολλές κουβέντες από το τηλέφωνο. Είμαι πολύ κουρασμένη πια για τέτοια.  Αν θες να με γνωρίσεις πρόσωπο με πρόσωπο να σε βλέπω και να με βλέπεις και ότι έχουμε να πούμε να το πούμε από κοντά. Αυτό θα του έλεγα. Με λίγο πιο ευγενικό τρόπο.

 Ευτυχώς δε μου έστειλε άλλο μήνυμα. Δε θέλω να μιλώ από μηνύματα. 

Μου έχει λείψει το να καθόμαστε με έναν άνθρωπο αγκαλιά και να μην έχουμε ανάγκη να λέμε τίποτα. Μακάρι να υπήρχε ένα μαγικό κουμπί να το πατούσαμε και να περνούσαμε απευθείας σε αυτό το στάδιο.