Μούγκα στη στρούγκα

 24 Μάη 2022

Μεσημέρι, το μικρό πράσινο αεριστηράκι πάνω στο γραφείο αναμμένο αλλά στην χαμηλή ένταση και γυρισμένο να μην χτυπά απευθείας πάνω μου γιατί παγώνει το μπράτσο μου.  Ήταν δώρο κι αυτό το μικρό αεριστηράκι έκπληξη, παραγγελία από το άμαζον.  Να ναι καλά ο αγαπημένος φίλος που μου το χάρισε, ήταν από τα πιο χρήσιμα δώρα που μου έκανε κάποιος ποτέ.

Η Γαβριέλλα έφτασε χθες Σικελία και θα κάτσει μέχρι τις αρχές Ιουνίου, είναι σε ένα μικρό χωριό σε ένα εκπαιδευτικό ταξίδι με το ερασμους. Χθες λέει ξύπνησε η Έτνα και έβγαζε καπνούς και η Γαβριέλλα έκανε κάτω από το ηφαίστειο διαλογισμό. Μου περιγράφει τα τοπία και ταξιδεύω και εγώ μαζί της, περιμένω να μου στείλει και φωτογραφίες.  Μου θυμίζει τον θείο Ματ στα Φραγκλ Ροκ που ταξίδευε στον κόσμο όλο και έστελνε τις καρτ-ποστάλ πίσω στα ανιψάκια του στον κόσμο των Φραγκλ. 

Ειναι ωραία όταν κάποιος δικός σου ταξιδεύει, ζεις και εσύ μέσα από τα δικά του μάτια τις περιπέτειες του. Ανυπομονώ για τη στιγμή που θα μαθαίνω και τα νέα της μικρής, όταν θα κάνει και αυτή τα δικά της ταξίδια. Προς το παρόν μετράμε αντίστροφα ..

Το σχολείο έκλεισε, τα μαθήματα τέλειωσαν και σε 2-3 βδομάδες τελειώνουν και οι εξετάσεις. Μου έμειναν λίγες κούρσες στο μάθημα θεάτρου και 18/6 η τελευταία παράσταση που θα δώσει με την πρώτη της δασκάλα της δραματικής.  Τελευταία μαθήματα φωνητικής και εξετάσεις. Όλα βαδίζουν προς το τέλος τους και ετοιμαζόμαστε για την μεγάλη νέα αρχή, του κόσμου των σπουδών. 

Εγώ κανονίζω τα διαδικαστικά, μαζεύω τα λεφτά και κάνω τους προϋπολογισμούς μου. Πόσα θα θέλουμε για το διαμέρισμα και αν θα είναι επιπλωμένο και που θα μένουμε πριν και πόσα θα θέλουμε για να τρώμε.  Πολλές οι μαθηματικές πράξεις.  Εκείνα τα βαριέμαι ναι αλλά θα τα βγάλουμε πέρα, είμαστε καλοί στα μαθηματικά. Το μόνο που παρακαλώ και εύχομαι είναι να αντέξει την αλλαγή, να συνηθίσει στο νέο της περιβάλλον και στο νέο της σπίτι, να κάνει φίλους και να είναι δυνατή που θα είναι μακριά από την μάνα της.  Το μόνο που παρακαλώ και εύχομαι είναι να το αντέξω και εγώ και να είμαι δυνατή όταν θα πρέπει να την αφήσω και να μπω στο αεροπλάνο και να έρθω πίσω μόνη μου.

Νιώθω αδικημένη και θα στο πώ και ας το πάρει το ποτάμι.  Που δεν μου έστειλε ο Θεός έναν άνθρωπο τουλάχιστον να ξέρω ότι θα πάρω το παιδί μου να το αφήσω εκεί αλλά θα έχω κάποιον συντροφιά όταν θα έρθω πίσω. Έστω να περιμένει κάποιος και εμένα, έστω ένας φίλος απλός, να ξέρω ότι θα βγω μια Παρασκευή βράδυ, ένα Σάββατο απόγευμα και μη με κοιτάς έτσι, έχω φίλους πολλούς, αλλά όχι εκείνον τον special someone που λένε και οι Εγγλέζοι. Αλλά οκ έτσι ήρθαν τα πράγματα, έτσι τα θέλησα κι εγώ,  έτσι θα γίνει.

Θα έρθω πίσω μόνη μου και ξυπνώ πολύ πρωί να κάνω τη γυμναστική μου και θα πηγαίνω στο γραφείο, θα έχω και την απογευματινή μου απασχόληση, και θα έρχονται οι κοπέλες και θα περνάει η ώρα, θα παίρνω περίπατο τα σκυλιά και θα παίρνω τηλέφωνο τη μάνα μου, και θα βλέπω τους φίλους μου μια φορά τη βδομάδα και θα πηγαίνω συχνά να τις βλέπω και ίσως έρθει και  εκείνη η άγια μέρα που θα μου στείλει ο Θεός έναν άνθρωπο και για μένα και να κάνουμε ταξίδια μαζί.  Γιατί κακά τα ψέματα θέλεις κάποιον δίπλα σου ειδικά στο αεροπλάνο.  Δε βάζω μαύρα, ευελπιστώ και είμαι θετική γιατί η ζωή με εξέπληξε πολλές φορές ευχάριστα στο παρελθόν και ευελπιστώ ότι θα με εκπλήξει ευχάριστα και στο μέλλον. 

Α ναι θα πάω και ένα διήμερο Πάφο μόνη μου όπως την προηγούμενη φορά τον Οκτώβρη του 2020 θα το βάλω και αυτό στη σίκλα – λίστα.  Ο Μ. δεν με πήρε για να βρεθούμε αλλά και εγώ δεν χαλάστηκα. Το πήρα σαν μάθημα από το σύμπαν, να είμαι ήρεμη και στωική και στα ναι και στα όχι και να προχωρώ κανονικά με το δικό μου πρόγραμμα, ούτε να κάνω παύση ούτε να περιμένω, ούτε να αναμένω ούτε να βασίζομαι. Δεν ξέρεις ποτέ ούτε τι νιώθει ο άλλος, ούτε τι σκέφτεσαι, ούτε τι περνά, ούτε τι θέλει.  Ούτε και αν σου πει κάτι μπορείς να είσαι σίγουρος. Μπορεί να το πει εκείνη τη στιγμή, πάνω στον ενθουσιασμό και μετά να βαρεθεί, να αναθεωρήσει. Οπότε μόνο αν δείξει με πράξεις. Αυτό !  το πιο μεγάλο μάθημα της ζωής. Να παραμένεις ψύχραιμος, στωικός και να συνεχίζεις χωρίς αντιπερισπασμούς τις καθημερινές σου δραστηριότητες, χωρίς καμιά συναισθηματική αναστάτωση, είτε πάρει ο άλλος είτε δεν πάρει, είτε έρθει είτε δεν έρθει και άμα το καταφέρεις αυτό, έχεις γίνει να μην σου πω εντελώς, θα σου πω σχεδόν ΖΕΝ. Γιατί υπάρχουν και οι κατσαρίδες που δεν θα μας αφήσουν να γίνουμε εντελώς ΖΕΝ.

Είμαι καλά, πολύ καλά, είμαι όμορφη, πολύ όμορφη, είμαι έξυπνη, σέξυ και με χιούμορ. Είμαι ικανή και ανεξάρτητη.  Δεν έχω ανάγκη κανένα. Εχω επιθυμίες αλλά όχι εξαρτήσεις. Εχω επιθυμίες και λίμπιντο αλλά δεν είμαι σκλάβα τους.  Η αυτοαξία μου είναι πάρα πολύ ψηλά, το ίδιο και ο πήχης. Αυτοσεβασμός ! αυτοπεποίθηση ! μια λέξη που την ξέρω αλλά δεν τη θυμάμαι , θυμήθηκα την, αξιοπρέπεια. Τα αντίο μου ήταν τελεσίδικα σε ανθρώπους που δεν άξιζαν και είπα όχι και όχι και όχι ξανά σε επιστροφές που θα με έπαιρναν στα ίδια.  Ακόμα και πριν μια βδομάδα, ξανά αίτημα φιλίας στο ίνσταγκραμ από έναν άνθρωπο που ήρθε και έφυγε χωρίς να δώσει κάτι, ακόμα έναν αυτάρεσκο νάρκισσο.  Ξανά αίτημα φιλίας σε ένα ηλεκτρονικό μέσο για να βλέπεις φωτό ενός ανθρώπου. Αιτήματα χωρίς σκοπιμότητα. Πράξεις χωρίς συνοχή, λόγια χωρίς ουσία, απλά για να διασκεδάζεις την πλήξη σου. 

Κι εγώ λοιόν Delete χωρίς δεύτερη σκέψη. Και ούτε ανάγκη καμιά να σου εξηγήσω γιατί τη φαιά μου δεν τη σπαταλώ σε ενέργειες που δε θα παράξουν κάποιο όφελος για μένα. Δεν έχει πιο μεγάλη χάσιμο χρόνου από το να αφήνεις να μπαινοβγαινει στη ζωή σου κάποιος που δεν ξέρει τι θέλει από εσένα. Στο χέρι σου είναι εφόσον ωρίμασες να ξεκαθαρίσεις εσύ ή να τους θέτεις το ερώτημα τι θέλουν στη ζωή σου. Στο χέρι σου είναι αν θα τους αφήνεις ή όχι να εισέρχονται, έτσι, για να μην κάνεις λάθος υποθέσεις, να μην πλάθεις λάθος σενάρια, να μην πληγώνεσαι άδικα από τις δικές σου λανθασμένες προσδοκίες. 

Όπως έλεγε και ο αγαπημένος μου φίλος assumption is the mother of all misuderstandings. Κάπως έτσι ! και γλυτώνεις και τις παρεξηγήσεις και δεν κατηγορείς κανένα για το ότι δε σου έδωσε κάτι που ποτέ δε σου έταξε. Όλα στην τελική καταλήγουν στην σωστή επικοινωνία και όχι μόνο να τα λέμε, να λέμε και αλήθειες, να τα λέμε και να τα εννοούμε, όχι πάνω στην καύλα μας και πάνω στο άππωμα... και μετά δεν μαζεύονται. Όπως το «αγάπη μου» που ρίχνεις την ώρα που πηδάς.  Τι ιστορία και αυτή, όταν πηδάνε να τους ξεχύνεται  η τρυφερότητα ρε παιδί μου, τι αγάπη μου τι μωρό μου τι σ’ αγαπώ  και μετά το τελευταίον ασπασμόν μούγκα στη στρούγκα (που πάει να πει η σιωπή των αμνών στα Βλάχικα) Νομίζω πρέπει να απαγορευτεί το σ’ αγαπώ την ώρα του σεξ γιατί είναι το πιο γελοίο πράμα που μπορείς να πεις ή να ακούσεις εκείνη τη στιγμή.  Εκτός και αν ήταν εντελώς one night stand κατάσταση (υποθέσεις κάνω τωρα) και της λέει «αγάπη μου, αγάπη μου» επειδή δεν θυμάται το όνομα της.  Και μάλλον και εκείνη σωπαίνει γιατί το βρίσκει λίγο άσκοπο να κάτσει εκείνη τη στιγμή να του πει κοίτα με λένε Στέλλα.  

Γράφοντας Στέλλα έρχεται στο μυαλό μου το Στέλλα κρατάω μαχαίρι, και όταν σκέφτομαι μαχαίρι σκέφτομαι την φέτα του ψωμιού και τον βούτυρο και κάπου εδώ θέλω να σε ενημερώσω ότι έχει ένα δίμηνο και βάλε που δεν αγοράζω πια βούτυρο για σκοπούς καλής διατροφής. Τον έκοψα μαχαίρι που λέμε. Τώρα μου έμεινε να κόψω και κάτι άλλες μαλακίες που τρώω, και το να κοιμάμαι με το κινητό δίπλα στο κεφάλι μου ακούγοντας στο youtube βιντεάκια αστρολογίας. Κομμένος ο βούτυρος, οι μαλακίες και τα άσκοπα.

Λοιπόν !  Η ενέργεια θέλει οικονομία και δεν είμαι εδώ για να αλλάξω κανέναν, είμαι εδώ για να τα βρω με τον εαυτό μου, να γίνω όσο το δυνατόν πιο compatible με τον εαυτό μου και να ζούμε το 24ωρο μας καλά και να τα βρίσκουμε.  Να σηκώνομαι να κάνω αυτά που πρέπει και όταν κουράζομαι και θέλω να την αράξω με νετφλιξ να το κάνω απενοχοποιημένα.  

φωτό από την παραλία πίσω από το American college κάποιος έφτιαξε τα πέτρινα λουλούδια και εγώ τα φωτογράφισα