8/111 αγάπη εις εαυτόν * peacefull home peacefull heart *

Δευτέρα τελευταία μέρα του Αυγούστου που μας έκρουσε. Έκλεισε κιόλας αισίως και με επιτυχία ή πρώτη εβδομάδα της , άτε τωρα πώς να το πεις, εμπειρία, πρόκληση, τελοσπάντων αυτού του εγχειρήματος για αλλαγή και μεταστροφή προς το καλύτερο.

Το σαββατο ήταν η μεγάλη πρόκληση. Γιατί οι καθημερινές είναι οι μέρες εργασίας, είναι αρκετές οι ώρες που λείπω από το σπίτι, ήταν εύκολο για μένα να ακολουθήσω το πρόγραμμα μου τόσο στις ώρες που ήμουν γραφείο όσο και μετά. Το Σαββατοκυρίακο όμως θέλει μια επιπλέον συγκέντρωση και προσπάθεια ειδικά γιατί είσαι περισσότερες ώρες εσύ και ο εαυτός σου και είναι περισσότερες οι σκέψεις που κάνεις.

 

Ξύπνησα Σάββατο πρωί και άκουσα κανονικά τις θετικές δηλώσεις στο Youtube.  Κατέβηκα και έκανα και το στρέτσιγκ μουμ πρωινό ντους και μετά είχα να προγραμματίσω τις δουλειές μου. Είχα τα ψώνια καταρχάς και τα ψώνια για μένα είναι μεγάλος βραχνάς, η σκέψη και μόνο ότι έχω να πάω υπεραγορά, είναι σαν να μου χτυπάς στο κεφάλι με σιδερολοστό. Δεν έχω αγοραφοβία ούτε τίποτα, απλά βαριέμαι την συγκεκριμένη δουλειά. Οπωσδήποτε αποφάσισα ότι παρά να το αναβάλω για το υπόλοιπο της ημέρας και να το έχω μέσα στο μυαλό μου και να νευριάζω να πάω να το κάνω να φεύγει από τη μέση να τελειώνω.  Και επίσης αποφάσισα να μη βγαίνω από το σπίτι ατημέλητη γι αυτό και ντύθηκα και μακιγιαρίστηκα ελαφρώθθθθθθ για να μην κυκλοφορώ στην υπεραγορά σαν την άδικη κατάρα. Ωραία !! είμαι θετική !! είμαι όμορφη !! θα πάω να ψωνίσω !! ναι !!

 

Μπαίνω στο αυτοκίνητο , το αυτοκίνητο δεν ξεκινά !! αχά !! έτυχε σου καμιά φορά να σκεφτείς ότι έσιει κάποιον τζει πάνω, (στον ουρανό) τζιαι κάθε φορά που παίρνεις τις αποφάσεις σου τζιαι προσανατολίζεσαι προς κάποιο στόχο, λαλεί «κάτσε τώρα να δεις τι θα σου κάμω» τζιαι ξεκινά τζιαι παίζει μαζί σου; Ε ο δικός μου εν πάντα αθκιασερός ! Αλλά γατάκι δε μασάμε. Μα ενόμισες ρε τυπούι ότι εν να με χαλάσεις με τούτο; Γιατί έκατσε η μπαταρία του αυτοκινήτου; Τι λεθ ρε τώρα; Εμπρός καλοί μου γείτονες, ο ένας έφερε τους πόλους, τζιαι οι θκυο εκουντήσαντο στο δρόμο, ενώσαν τους πόλους τζιαι σε θκυο λεπτά το μιτσουπίσχ ήταν ξεκινημένο τζιαι εγώ στο δρόμο προς το κκόφι άιλαντ γιατί αν δεν πιω το φρέντο καπουτσίνο μου δεν λειτουργώ.

 

Τα ψώνια εποσπάσαμεν τα τζιαι το δείλις, αποφάσισα να κάμω τες δουλειές. Πριν ξεκινήσω τες δουλειες έκαμα λλίη αυτοανάλυση διά τον λόγο που κάθε φορά που τελειώνω τες δουλειές του Σαββάτου πιάνει με το μαράζι. Βασικά ήξερα αλλά έπρεπε να κάμω καλά τη διάγνωση για να μπορώ τζιαι να περάσω στην θεραπεία ή στην αλλαγή σκέψης.  Η αρνητική σκέψη ήταν. Μόλις τέλειωνα από το καθάρισμα του σαλονιού και όλα ήταν στη θέση τους και πεντακάθαρα ερχόταν η αρνητική σκέψη « για ποιο λόγο» αφού κανένας δεν θα έρθει. αφού δεν έχω κάποιον να τα δει, αφού δεν θα μου πει κανένα μπράβο, αφού μπλα μπλα μπλα. Με λίγα λόγια ένιωθα ότι δεν έκαμνα κάτι για να απολαύσω το αποτέλεσμα, αλλά από καθαρή υπόχρέωση και δεν μου έδινε καμιά ευχαρίστηση. Τούτο δεν ίσχυε φυσικά όταν περίμενα ξένους. Όταν περίμενα ξένους, φίλους μου για να φάμε, να πιούμε κλπ έκαμνα τες δουλειές με άλλη διάθεση και όχι μόνο αλλά άναβα και τα κεράκια μου φρόντιζα πέραν της καθαριότητας να υπάρχει και μια γενικότερη όμορφη ατμόσφαιρα κλπ

 

Άρα η ίδια διαδικασία γίνεται λόγω εξανασκασμού και βαρυγκομώντας και η ίδια διαδικασία γίνεται με χαρά και απόλαυση.

 

Μετά και για πρώτη φορά στη ζωή μου έκαμα τη σύνδεση. Ότι αυτό που ένιωθα και εφάρμοζα στο σπίτι το ίδιο ένιωθα και εφάρμοζα στο σώμα μου. Υπήρχε η απόκλιση. Όταν έβγαινα με κάποιον, άλλαζα διάθεση, είχα όρεξη να ντυθώ, να φροντίσω τον εαυτό μου, είχα κίνητρο να χάσω βάρος, άλλαζα αμέσως διατροφή, εβαζα κρέμες σώματος κλπ. Όταν ήμουν μόνη μου δεν είχα καμιά διάθεση να κάμω κάτι πέραν των βασικών, ένα ντους και το έριχνα στο φαί και στο τεμπελιό.

 

Και ποιο ήταν το μάθημα που έπρεπε να μάθεις Μαρίνα;

 

Ότι πρέπει να αγαπάς το σώμα σου και τον οίκο σου και πώς αγαπάς; Φροντίζοντας να είναι στην καλύτερη κατάσταση, έτσι ώστε να σε εξυπηρετεί και να χαίρεσαι όταν το κατοικείς. Και τούτο θα ισχύει από τη στιγμή που σταματήσεις να διαχωρίζεις τη ζωή σου σε περιόδους όπου υπάρχει κάποιος ή δεν υπάρχει κάποιος. 

Η νέα φιλοσοφία και σχολή και τρόπος σκέψης είναι ότι δεν υπάρχει μέρα που υπάρχει κάποιος στη ζωή σου και μέρα που δεν υπάρχει κάποιος στη ζωή σου. Όπως δεν υπάρχει μέρα που περιμένεις κάποιον ή δεν περιμένεις κάποιον να σε επισκεφτεί. εκείνο που έπρεπε να καταλάβεις ήταν ότι η κάθε μέρα μπορεί να φέρει ένα νέον άνθρωπο στη ζωή σου ή στην εξώπορτα σου. Και εσύ πρέπει να είσαι κάθε μέρα έτοιμος να τον υποδεχτείς. Την ώρα που κάποιος σου χτυπήσει την πόρτα της καρδιάς σου και ζητήσει τη φιλία σου, την αγάπη σου, ή οτιδήποτε, δεν θα του πεις συγνώμη ένα λεπτό να ετοιμαστώ. Πρέπει να είσαι έτοιμος. * αν εκείνος έρθει και εσύ δεν είσαι καλά θα ντραπείς να του πεις πέρασε...θα ντραπείς να τον προσκαλέσεις στο σπίτι σου γιατί το σπίτι σου είναι λερωμένο, και δεν θα τον αφήσεις να σε πλησιάσει γιατί εσύ δεν είσαι έτοιμος , ντρέπεσαι για το σώμα σου, για τις σκέψεις σου, είσαι αρνητικός και δεν θέλεις να τον φορτώσεις  * 

Πρέπει να είσαι έτοιμος κάθε φορά που βγαίνεις από την πόρτα. Πρέπει να είσαι πλημμυρισμένος από αγάπη, να εκπέμπεις φως και να σε τυλίγουν όμορφα αρώματα. Πρέπει να είσαι μια κινητή ευφορία και η πρώτη αντίδραση του ανθρώπου που θα σε αντικρίζει να είναι το χαμόγελο. Με ευγνωμοσύνη και αγάπη φροντίζεις το σώμα σου, το σπίτι σου και το έχεις σε διάθεση για κάθε συνάθροιση, επι-κοινωνία. Ξε-κλείδωτος και ανοιχτός για κάθε χαρά που θα έρθει, που θα παράξεις, που θα μοιραστείς. δεν έχει καμιά σημασία αν το σπίτι είναι μεγάλο ή μικρό ούτε αν είσαι ψηλός ή κοντός Σημασία έχει εκείνος που θα επισκεφτεί να νιώθει ότι εισέρχεται σε μια φιλόξενη αγκαλιά.

Δεν καθαρίζω το σπίτι μου για να το κλειδώνω και να το έχω σαν το μαυσωλείο και να το δείχνω στους συγγενείς μια φορά τον χρόνο.  Το διατηρώ καθαρό και όμορφο για να απολαμβάνω την ζωή μου εκεί. Την ώρα μου που θα κάτσω στον καναπέ μου να δω την ταινία μου και να διαβάσω το βιβλίο μου. Την ώρα μου που θα ξαπλώσω στα καθαρά μου σεντόνια και θα ονειρευτώ. Το φαί μου που θα φάω με το παιδί μου. Το τάβλι μου που θα παίξω. Την ταινία μου που θα δω και ναι τις νύχτες που θα έρθουν οι φίλοι μου και θα διαθέσω τον χώρο αυτό για να περάσουμε όμορφα και θα γεμίσει το σπίτι γέλιο.

 

Πέρασε το Σάββατο και η Κυριακή και έκανα όλα όσα είχα να χάνω αλλά ήμουν χαρούμενη την ώρα αυτή.  Κυριακή πρωί πήγα για κολύμπι και το απόγευμα στη μάνα μου και μετά για περπάτημα.  Μιλώ με τους φίλους μου και κανονίζω τις δραστηριότητες μου για τη βδομάδα. Έχω πράγματα να κάνω, έχω ανθρώπους να δω και έχω αγάπη να δώσω.

Καλημέρα και καλή μας νέα βδομάδα

 

5/111 το αγρινουδι

 5/111 

28 Αυγούστου 2020 

Καλημέρα καλημέρα καλημέρα 

Ημέρα Παρασκευή 

Χθες πήγα στην αγαπημένη μου διατροφολόγο και ζυγίστηκα.

Είμαι τρία κιλά πιο ελαφριά από όσο ήμουν την αρχή του μηνός. Η Μαρία μου είχε πει ότι με την νέα διατροφή που μου είχε βάλει την περασμένη Πέμπτη θα έπρεπε να έφευγαν δύο κιλά. Άρα κάτι έκανα λάθος Χμ τελικά ανακαλύψαμε το λάθος. Ανάμεσα στα άλλα  μου γεύματα το απόγευμα που δικαιούμαι ένα παγωτό 0% και η έξυπνη εγώ πήγα και πήρα ένα κουτί με παγωτά 0% μεν αλλά με χωνάκι δε το παλιό και αγαπημένο κλασσικό Αγρινό. Τούτο ήταν αγρινό αλλά μικρό σε σάιζ , ήταν αγρινούδι.. το αγρινούδι όμως, παρόλο του το μικρό το σάιζ, έκαμε μας τη ζημιά, γιατί έχει χωνάκι, τζιαι μια σιοκολατούδα μέσα στο χωνάκι, τζιαι χτες που επέστρεψα που τη διατροφολόγο, σκότωσα το τελευταίο αγρινούδι που είχε μέσα στο θάλαμο και σήμερα θα πάω να πιάσω ένα οικογενειακό, και θα ακολουθήσω τις οδηγίες της Μαρίας και θα τρώω τέσσερις κουταλιές της σούπας (κουτάλια που τρώμε σούπα όχι που σερβίρουμε) μόνον. 

Κατά τα άλλα μπόμπς λαλεί τζιαι η Γαβριέλλα. Ήρθε η Ανέτ και πήγαμε μαζί το περπάτημα μας ψες και εχάρηκα γιατί είχα από πριν τον κορονοιό να τη δώ. Όταν ήρταμε πίσω η Ανέτ εισηγήθηκε να κάτσουμε έξω στην βεράντα τζιαι ανάψαμε τζιαι τα κεράκια μας τζιαι ήταν πολλά ρομάντικ και μέσα στην ρομαντική ατμόσφαιρα εκάμαμε μια δίωρη ανασκόπηση. τώρα που άρχισεν, λέμε τώρα, να δροσίζει λλίο, θα δώσουμε λίγο παραπάνω σημασία την βεραντούδα και στον κήπο. 

Το πρωί δυσκολεύομαι λίγο με το ξυπνητήρι που χτυπά στις έξι, ο ύπνος είναι πάντα γλυτζίς ελάλεν η γιαγιά μου. Παρόλα αυτά βάλω τον τύπο στο youtube τζιαι ξεκινά να μιλά τζιαι σήμερα είπε μου να τα επαναλαμβάνω τζιαι εγώ τζιαι αναγκαστικά έπρεπε να τα επαναλαμβάνω τζιαι εγώ τζιαι επί δέκα λεπτά έπεφτα στο κρεβάτι τζιαι εμίλουν μόνη μου. 

I am beautifull λαλεί τζείνος

Ι am beautifull λαλώ εγώ (όπως την ζουμπουλία που εμάθαινεν αγγλικά) 

Μα είναι beautifull ; ρωτά το σατανούδι πάνω στον αριστερό μου ώμο

Ναι ρε μαλάκα, είναι λαλεί το αγγελούδι πάνω στον δεξί μου ώμο (το αγγελούδι μου ξιτιμάζει) 

I am gratefull for here and now λαλεί τζείνος

I am gratefull (μασω τζιαι λλία γιατί είμαι του ύπνου) for here and now 

Μα ήταν here and now ? ρε , που τζοιμάται με τον σιύλλο ? ρωτά το σατανούδι πάνω στον αριστερό μου ώμο 

Ρε εν να σκάσεις ; δε τζιαμέ ! 

Γυρίζω το κεφάλι μου δεξιά τζιαι έξω που το παράθυρο είναι η φοινιτζιά τζιαι οι κλώνοι της γεμάτοι καρπούς, τα σύρματα της ηλεκτρικής που κάθονται πάνω τα πουλιά, τζιαι το πιο όμορφο γαλάζιο του ουρανού που είδες ποτέ. 

Κάποια στιγμή σιωπούν τα κοπέλια τζιαι αφήνουν με μόνη μου με τον τύπο στο youtube να πούμε τα δικά μας

Μετά είναι ώρα για στρέτσινγκ  Ηβρα ένα πολλά ωραίο βίντεο με μια τύπισσα, πρέπει να είναι αυστραλέζα, που είναι φυσιοθεραπεύτρια τζιαι οι ασκήσεις της είναι πολλά ωραίες Άρχισα και τις μαθαίνω και δεν χρειάζεται να θωρώ συνέχεια πάνω στην τηλεόραση τζιαι να ζαβοζινισιάζω. Επίσης καταλαβαινω τη διαφορά με το πόσο πιασμένη ήμουν την πρώτη μέρα που άρχισα τις πρωινές ασκήσεις και πόσο καλύτερα τις κάνω τωρά. Σημείωσε ότι στην φάση που πρέπει να ξαπλώσω στο ματ μου και να κάνω τις ασκήσεις δαπέδου, ένα από τους δύο σκύλους ή και οι δύο, έχουν την εντύπωση ότι κάτι έπαθα γιατί ξαφνικά θωρούν με χαμέ να αγκομαχώ τζιαι έρκουνται να μου γλύψουν τα μούτρα για συμπαράσταση.  

Σήμερα είμαι πολλά ενθουσιασμένη γιατί πληρωνόμαστε, γιατί θα πάω να παραλάβω τα πράγματα που παράγγειλα, ανάμεσα τους μια τέλεια τέλεια τέλεια τσάντα και ένα νέο άρωμα. Την τσάντα μου την είδα στον κατάλογο της οριφλέιμ αρχές του μήνα τζιαι περίμενα πως και πώς για να την παραγγείλω. Σημείωσε ότι είμαι πάρα πολλά ιδιότροπη με τες τσάντες τζιαι δεν βρίσκω εύκολα τσάντα να μου αρέσει. Αλλά τούτη όχι μόνο άρεσε μου, ερωτεύτηκα την τζιαι θα είναι το δώρο μου για την αλλαγή μου για τις προσπάθειες μου, για το νέο μου λουκ. όχι Λουκυ Λουκ σκέττο λουκ Τωρα που το σκέφτομαι η ιδιοτροπία μου είναι γενικό χαραχτηριστικό, αλλά κάτσε αν έβρω μια πιο θετική λέξη, γράψε μάλλον εκλεκτικότητα , γιες, δατς μπέττερ, άρα είμαι εκλεκτική, στις τσάντες και όπως στις τσάντες και στα υπόλοιπα. Αργώ να επιλέξω, έχω κριτήρια, και δεν θα το επιλέξω αν δεν είναι ακριβώς όπως το θέλω,  που δεν ξέρω ακριβώς πώς είναι αυτό, απλά είναι εκείνο το κλικ που θα σου κάνει..και όταν κάνεις κλικ είναι πολύ ωραία. Γιες !! 

Σήμερα είμαι ενθουσιασμένη γιατί θα πάω να κάνω μανικιούρ, γιατί είναι Παρασκευή, γιατί μου έστειλε η φίλη μου μήνυμα το πρωί και με συγκίνησε, τζιαι γιατί η ζωή είναι πάρα πολλά μικρή για να μεν είμαστε καλά .  

Μορνινγκ μάι λαβ 

φωτό Ηλιοβασίλεμα στα Λειβάδια την ώρα του περιπάτου 

4/111 αγάπη εις εαυτόν * Ευλογημένα τα εμπόδια που με οδήγησαν σε σένα *

27 Αυγούστου 2020

Ημέρα 4 από 111

Όπως ξέρουν οι φίλοι μου έχω βγει από το facebook εδώ και μήνες γιατί δεν ήταν το κατάλληλο περιβάλλον για να δημοσιεύω τα άρθρα μου και  πλέον τα δημοσιεύω μόνον εδώ. Η ανταπόκριση που είχα χτες μετά τη δημοσίευση του χθεσινού μου κειμένου ήταν απίστευτα συγκινητική.

Η γειτόνισσα μου με πήρε τηλέφωνο για να μου πει αυτά που ήθελε να μου πει όπως τα ένιωσε και τα σκέφτηκε τη στιγμή που διάβασε το κείμενο μου. Το αποτέλεσμα ήταν να με συγκινήσει απίστευτα, να ξεσπάσω σε δάκρυα, οκ κλαίω εύκολα, παραδέχομαι το, αλλά το κύριο ήταν ότι με έκανε να νιώσω ξεχωριστή.  Δάκρυα χαράς !

μετά ήρθαν τα γεμάτα ενθάρρυνση σχόλια από την φίλη μου η Αργυρώ, που μια φορά βρεθήκαμε όλη και όλη από κοντά, πέρσι το καλοκαίρι στην Αθήνα, όταν ανεβήκαμε και ήπιαμε το καφεδάκι μας στα Τουρκοβούνια. Μια φορά βρεθήκαμε από κοντά αλλά πνευματικά είναι πάντα εκεί, κάθε φορά που την χρειάζομαι, δίπλα μου στο ταξίδι μου προς την πνευματική ανάπτυξη.  Κάθε φορά που χρειάζομαι μια απάντηση απευθύνω το ερώτημα μου στον επίγειο μου πνευματικό οδηγό. Ποτέ δεν μου είπε δεν μπορώ να ασχοληθώ τωρά, ποτέ δεν μου έκλεισε την πόρτα στις απορίες μου, πάντα είναι εκεί, πάντα με καθοδηγεί και με βοηθά να ανέβω ένα ένα τα σκαλιά προς την αυτογνωσία και την αυτό-αγάπη. Υπάρχουν φύλακες άγγελοι !!

Η Δέσπω με ρώτησε γιατί 111 μέρες  και της απάντησα 100 είναι απλά πολύ πληκτικός αριθμός. Αλλά όσοι με ξέρουν και όσοι έβλεπαν τις παλαιότερες μου δημοσιεύσεις ξέρουν πολύ καλά ότι το 111 δεν είναι τυχαίο.  Τίποτα δεν είναι τυχαίο φυσικά εάν εσύ επιλέξεις να το πιστέψεις φυσικά και αν αυτό σε εξυπηρετεί . Εγώ επιλέγω να το πιστεύω στην συγχρονικότητα  Επιλέγω να πιστεύω στην δύναμη της ανθρώπινης σκέψης που μετουσιώνεται σε ανθρώπινη βούληση και εκδηλώνεται ως πράξη.

 Τι εννοούμε ακριβώς όταν λέμε συγχρονικότητα;

Στην ψυχολογία του Jung, η συγχρονικότητα ορίζεται ως σημαντικές και αιτιωδώς σχετικές συνδέσεις μεταξύ σωματικών και ψυχικών γεγονότων. Έτσι, με άλλα λόγια, συμβαίνουν φυσικά γεγονότα που έχουν κάποιο εσωτερικό νόημα. Αλλά πoιο είναι το θέμα τους; Ο Jung πίστευε ότι υπάρχει ένα βαθύτερο επίπεδο του συλλογικού ασυνείδητου που στηρίζει τον φυσικό κόσμο. Ως εκ τούτου κατάλαβε, ότι οι συγχρονικότητα συμβαίνει για να φέρει μέσω του συλλογικού ασυνείδητου πληροφορίες στο προσωπικό ασυνείδητο και στη συνείδηση.  Ο Jung πίστευε ότι οι συγχρονικότητα αντικατοπτρίζει τις βαθιές ψυχολογικές διεργασίες, που μεταφέρουν τα μηνύματα, με τον ίδιο τρόπο που κάνουν τα όνειρα . Παίρνουν νόημα και παρέχουν καθοδήγηση στο βαθμό που αντιστοιχούν σε συναισθηματικές καταστάσεις και εσωτερικές εμπειρίες. 

Ο τρόπος που εκδηλώνεται στη ζωή μας η συγχρονικότητα είναι απίστευτα διασκεδαστικός όταν αρχίσεις να παρατηρήσεις τον τρόπο που συνδέονται τα γεγονότα μεταξύ τους. Όταν πλέον το παρατηρήσεις αρκετά στη σημείο που σου γίνεται βίωμα και μέρος της πραγματικότητας σου είσαι σε θέση να αφεθείς να ζεις τη ζωή σου με μια εσωτερική διαβεβαίωση ό,τι αυτό που συμβαίνει είναι για το καλό σου και σταματάς να κλωτσάς.

Ξέρω ότι *Το εμπόδιο είναι το μονοπάτι* και δεν έχω άγχος πλέον και σου αναφέρω κάποια μικρά παραδείγματα για το πώς έχει επέμβει εκείνη η ανώτερη δύναμη και με έβγαλε από τη δύσκολη θέση και ότι χρειάστηκα ήρθε με κάποιο μαγικό ή όχι και τόσο μαγικό τρόπο.  Κάπου εδώ να διευκρινίσω τι σημαίνει “χρειάζομαι” και τι σημαίνει “θέλω” Να διαχωρίσω τις πεποιθήσεις μου από κάτι μπαρούφες του τύπου “secret” και μαγνήτης και το να βλέπω μια κόκκινη λαμποργκίνι και να οραματίζομαι ότι είναι δική μου μέχρι που να την ελκύσω και να είναι ένα πρωί Δευτέρας έξω από την πόρτα μου. Όχι λυπάμαι αλλά τούτο δεν είναι ένα χρειάζομαι αλλά ένα «θέλω» εγωιστικό και άπληστο και εκείνοι που λένε ότι δουλεύει έτσι απλά έβγαλαν εκατομμύρια οι ίδιοι πουλώντας βιβλία με “secret” ενω οι αγοραστές αναλώνονται στο να οραματίζονται αχρηστα πράγματα που ουδεμία ωφέλεια έχουν στη ζωή τους. 

Σε αυτό που αναφέρομαι εγώ είναι αυτό που ονομάζεται Θεία πρόνοια. Όταν περνάς δύσκολα. Όταν έχεις σοβαρούς προβληματισμούς κατά πόσον θα έχεις αρκετά λεφτά για να σπουδάσεις το παιδί σου που είναι τελειόφοιτο, αν θα έχεις λεφτά να πληρώσεις τον άλλο μήνα το ρεύμα, όταν σπάζει η μηχανή του αυτοκινήτου σου, όταν αρρωστάς με μια σοβαρή ασθένεια και λοιπά. Όταν έκλαιες και αγωνιούσες  και απελπιζόσουν. Και μετά, κάπως ερχόταν η λύση. Και όπως το κουβάρι ξετυλίγονταν τα γεγονότα μπροστά σου και έμπαιναν το κάθε τι στη θέση του και δεν πείνασες ποτέ, δεν δίψασες ποτέ, ούτε σου έκοψαν το ρεύμα. Και αυτό στην πορεία των ετών συνέβη τόσες πολλές  φορές που είσαι βέβαιος πλέον ότι δεν θα μείνεις ξεκρέμαστος και όπως λύθηκαν τα παλιά θα λυθούν και τα επόμενα. Και αυτό γίνεται στην πορεία της ζωής σου μια βεβαιότητα που σου προσδίδει μια ηρεμία και γαλήνη στην καθημερινότητα σου. Και όταν ζεις ηρεμία και γαλήνη και έχεις αποβάλει το άγχος, είσαι σε θέση, όταν και εφόσον παρουσιαστεί οποιοδήποτε πρόβλημα, να το αντιμετωπίσεις με ψυχραιμία και να βρεις την σωστή λύση. Γιατί ξέρεις ήδη ότι μπορείς. 

Ξέρεις πλέον αυτό. 

Οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο εμπόδιο θα σε οδηγήσει εκεί που πρέπει να πας. Δεν εκνευρίζεσαι στα κόκκινα φανάρια, ούτε αν έχει κάποιον μπροστά σου που οδηγεί σαν χελώνα.  Δεν αναστατώνεσαι όταν έχει χάσει η κόρη σου την πτήση της για Αθήνα.  Σκέφτεσαι ότι ακόμα και αυτό ήταν για το καλό της και κλείνεις εισητήριο για την επόμενη πτήση και όχι δεν σε νοιάζει για τα έξτρα λεφτά που θα πληρώσεις. Από την πρόσκληση που θα πάρεις, από το όχι που θα πεις, από κάποιον που θα γνωρίσεις απλά και μόνο για να σε συστήσει σε κάποιον άλλο, από τον άνθρωπο με τον οποίο θα σχετιστείς για λίγο μόνο, για να σου δώσει κάτι που πρέπει χρειάζεσαι και πάλι κλπ κλπ

111 μέρες λοιπόν για να τιμήσω την συγχρονικότητα και τον τρόπου που εξελίσσονται τα γεγονότα στη ζωή μου

Τρεις άσσοι που συμβολίζουν την αρχή στα τρία επίπεδα, σωματικό, πνευματικό και συναισθηματικό.

Η φίλη μου η Αυγή με το που διάβασε το κείμενο χτες μου έκατσε και μέτρησε πότε τελειώνουν οι 111 μέρες κάτι που δεν είχα κάνει εγώ ! Μου έστειλε μήνυμα ότι οι 111 μέρες τελειώνουν του ¨Αγιου Σπυρίδωνα. Μου κίνησε και εμένα την περιέργεια και έπιασα σήμερα το ημερολόγιο μου και όντως η 111^η μέρα είναι του Αγίου Σπυρίδωνα, ή αλλιώς 12/12

Ο αριθμός 12 12 συμβολίζει την πνευματική ανάπτυξη και αφύπνιση, την πραγματοποίηση των ονείρων και επίγνωση της αιωνιότητας της ύπαρξης.  Συνέχισε να παραμένεις θετικός και να κρατάς το πηδάλιο των σκέψεων σου στην κατεύθυνση της κυρίαρχης σου φιλοδοξίας.  Πλησιάζεις στην ψυχή σου, στον εσώτερο σου εαυτό, στα όνειρα σου. Δες αυτόν τον αριθμό ως την ένδειξη ότι εάν παραμένουμε θετικά συντονισμένοι και έχουμε ακλόνητη πίστη, τα αποτελέσματα θα έρθουν πολύ σύντομα. «βρίσκεσαι στο δρόμο της πραγματοποίησης των ονείρων σου»

Η μεγαλύτερη δύναμη στο σύμπαν είναι η ανθρώπινη σκέψη. Η δύναμη της σκέψης, η δύναμη της πίστης, η δύναμη της προσευχής. Όλα τα μικρά και μεγάλα θαύματα που παράγει το ανθρώπινο ον όταν από υποχείριο μετατραπεί σε εν-εργό παρατηρητή που κατευθύνει τη σκέψη του συνειδητά προς ένα θετικό στόχο.  Δεν είναι θρησκοληψίες ούτε κούφια λόγια. Είναι μαθηματικά και φυσική. Μπορεί έννοιες της κβαντικής θεωρίας να μην είναι απόλυτα αντιληπτές και κατανοητές από τον μέσο άνθρωπο, συμπεριλαμβανόμενου και του εαυτού μου όμως το ρεζουμέ είναι ότι  για να φέρεις περισσότερα θετικά πράγματα στην ζωή σου, πρέπει να εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου να περιμένει ότι θα συμβούν. Αν το πιάσουμε από την άλλη και λίγο πιο χιουμοριστικά ποιος παθαίνει κακά; o μούρμουρος και ο κακαουσκιάρης και ποιος βρίσκει πάντα την τρίχα μέσα στο φαί του; ο νεκατσιάρης και αυτό δεν είναι το χειρότερο.  εχτες στην επιστροφή από το περπάτημα μου χαιρέτησα τη γειτόνισσα και ένιωθα πολλή θετικότητα και της λέω "είδες τι ωραία; φυσησε επιτέλους λίγο δροσερό αεράκι" Απάντηση : Ε το να μας τα βρωμίσει ούλλα πάλε !! ( No further comment )

Το χειρότερο με τον απαισιόδοξο άνθρωπο είναι ότι δεν έχει κανένα ενδιαφέρον να τον ακούεις ή να σχετίζεσαι μαζί του, είναι μια φριχτή επανάληψη του εαυτού του. Ο θετικός άνθρωπος είναι εκείνος που θυμίζει περισσότερο ένα παιδί από έναν ενήλικα, εκείνος που θα ενθουσιαστεί με τα πιο απλά πράγματα όπως ένα παράξενο σκουλήκι που θα δει στον δρόμο του, εκείνος που τραγουδά την ώρα που οδηγά, εκείνος που χορεύει την ώρα που πλένει πιάτα, εκείνος που λατρεύεις να είσαι δίπλα του και να τον έχεις φίλο γιατί συμπεριφέρεστε σαν δεκαπεντάχρονα και αυτό είναι υπέροχο. 

είναι μακρύ το ταξίδι , φρόντισε να έχεις τέτοιους ανθρώπους δίπλα σου 

https://studentlife.com.cy/2017/08/10/ixeres-apo-pou-vgike-i-kypriaki-lexi-kakaouskia?cat=fun-stuff/genius

https://enallaktikidrasi.com/2016/10/kvantiki-theoria-kanei-zwh-kalyteri/

Photo Δρόμος Πολις Χρυσοχούς προς Αργάκα Αυγουστος 2020 

 

3/111 Αγάπη εις εαυτόν - μέρος Β «Η υπομονή είναι ένδειξη κουράγιου και η επιμονή ένδειξη δύναμης»

 3/111 26 Αυγούστου 2020

Πέντε μέρες πριν το φθινόπωρο και είμαι πολύ χαρούμενη γιατί φθινόπωρο για μένα είναι η αγαπημένη μου εποχή, είναι τα γενέθλια μου, είναι το τέλος ενός μιας εποχής εξαντλητικής και η αρχή μιας εποχής όπου πεθαίνει το παλιό για να αφήσει  χώρο για το καινούριο. 

 Ήθελα τόσα πολλά να σου πω και άλλα τόσα να κάνουμε αλλά επιβάλλεται η παύση.. και λέω παύση και όχι τέλος, λέω απόσταση και όχι διάσπαση, λέω μετάβαση και όχι ρήξη λέω εν-θύμηση και όχι -ανάμνηση. 

 Ξέρεις, χρειάζεται καμιά φορά η απόσταση, ή και μας επιβάλλεται εκ των άνωθεν,  γιατί τον άνθρωπο που έχεις απέναντι σου, όταν είσαι πάρα, μα πάρα πολύ κοντά του, δεν τον βλέπεις καθαρά, γιατί θολώνει η όραση σου. Θυμίζει λίγο τα έργα τέχνης ιμπρεσιονισμού.  Όταν τα βλέπεις από λίγα εκατοστά απόσταση το μόνο που βλέπεις είναι πολύχρωμες κουκκίδες την μια δίπλα στην άλλη που δεν βγάζουν σαφές νόημα.  Για να δεις την εικόνα, πρέπει να σταθείς λίγα μέτρα πιο πίσω. Έτσι είναι και οι σχέσεις.  Για να δεις, να νοήσεις, να κατανοήσεις, πρέπει να δια-χωρίσεις, να αφήσεις χώρο, να απελευθερώσεις, να αποδεσμεύσεις, να αναπνεύσεις.

Με έπιανε πανικός μερικές φορές ότι δεν θα σε θυμόμουν αρκετά και μετά ήρθε η εικόνα σου στο μυαλό μου μια μέρα που καθόμασταν σε ένα καφέ και ήσουν ακριβώς απέναντι μου, στα δύο μέτρα απόσταση, και ησύχασα.  Αποτυπώθηκε η εικόνα σου στο μυαλό μου, ο τρόπος που κάθεσαι, ο τρόπος που κοιτάζεις.  Όλες τις υπόλοιπες φορές που συναντηθήκαμε, ήμασταν πάντα εφαπτόμενοι και όχι απέναντι. Το απέναντι λοιπόν δίνει μια άλλη οπτική αισθητική στην μνήμη.  Τα χαραχτηριστικά αποτυπώνονται εντονότερα. 

 Το άλλο που παρατήρησα είναι ότι οι πρώτες μας συναντήσεις με έναν νέο άνθρωπο, είναι τόσο υπερβολικά φορτισμένες συναισθηματικά, την στιγμή που τις ζεις που αφαιρούν λίγο από την εμπειρία. Εκείνες τις στιγμές, σκέφτεσαι τι θα πεις, τι θα ακούσεις, πώς θα νιώσεις, είναι η πρώτες λέξεις του, το πρώτο βλέμμα του, το πρώτο του φιλί, το πρώτο του χαμόγελο, η πρώτη του μυρωδιά, η πρώτη φορά που θα σου απλώσει το χέρι, που θα βάλεις τα δάχτυλα σου μέσα στα δικά του. Ένα δειλό δόσιμο, σαν το ποδαράκι που το βάζεις δειλά στη θάλασσα για να δεις αν είναι αρκετά ζεστή πριν βουτήξεις ολόκληρος μέσα.  Εκείνες οι στιγμές είναι γεμάτες αντικρουόμενα συναισθήματα, ενθουσιασμό αλλά και ανησυχία,  επιθυμία και αυτοσυγκράτηση,  πόθο και φόβο, δεν ξέρεις ακόμα τι και πόσο.

 Όλες τις αρχικές συναντήσεις θα τις επισκεφτείς σε μεταγενέστερο στάδιο κάποια στιγμή.  Αυτή τη στιγμή είσαι εσύ και εκείνος στο παρελθόν και η μνήμη σου είναι η κάμερα που έχει καταγράψει τη σκηνή.  Συνήθως από αυτές οι σκηνές, που παίζονται στο μέλλον απουσιάζουν οι διαλόγοι.  Ίσως γιατί το τι λένε δυο άνθρωποι μεταξύ τους δεν έχει και τόση σημασία τελικά. Η μνήμη σπανίως καταγράφει επακριβώς τους διαλόγους. Ο ήχος χαμηλώνει,  οι διαλόγοι αποσιωπούνται και μένουν οι εικόνες   Εκείνο που καταγράφεται είναι η μυρωδιά πρωτίστως, η γεύση, η αίσθηση της αφής και εκείνα που ένιωσες.   Όταν θα επισκεφτείς τις αρχικές συναντήσεις σε μεταγενέστερο στάδιο είναι για να γνωρίσεις τον άνθρωπο αυτό, να τον δεις και να τον μελετήσεις από κοντά, χωρίς την παρέμβαση των έντονων συναισθημάτων αυτή τη φορά, παγώνεις τον χρόνο, πατάς παύση εκεί που θέλεις και αφομοιώνεις την εμπειρία, περνώντας από μέσα της, σαν ιερό τελετουργικό.

 Εισέρχεσαι στην εγκεφαλική χρονομηχανή, για να τον βιώσεις εκ νέου και ολοκληρωτικά την εικόνα του, όχι εκείνου του αγνώστου που είδες εκείνη τη φορά, αλλά του γνώριμου, όχι εκείνου του γεγονότος που σου προκαλούσε φόβο και αγωνία, το εξαϋλώνεις και το αναγάγεις στην πραγματική του διάσταση, στην πρώτη φορά που συνάντησες έναν άνθρωπο που στο μέλλον αγαπάς, αλλά εκείνο το μέλλον ξεκινούσε ακριβώς εκείνη τη στιγμή. Η στιγμή αυτή είναι για σένα πλέον ιερή, πολύτιμη και την διαφυλάττεις.  Είναι ένα βιβλίο που τις πρώτες του σελίδες δεν τις πολύ-καταλάβαινες μέχρι που τέλειωσες το βιβλίο και αφού μέσα από τις σελίδες του γεννήθηκε νέος τρόπος κατανόησης με τον νέο τρόπο κατά-νόησης επιστρέφεις πίσω στις αρχικές σελίδες, τις ξαναδιαβάζεις, με τα νέα σου μάτια, και να τις τιμήσεις όπως τους πρέπει, γιατί δεν το έπραξες την πρώτη φορά. Τον άνθρωπο τον αγαπάς από την πρώτη στιγμή, απλά θα το μάθεις αργότερα.

 Εν-θυμούμαι σημαίνει τοποθετώ κάτι στον νου ή στην καρδιά μου 

Σε θυμάμαι και αυτό με ανακουφίζει, με γεμίζει παρηγοριά. Σε θυμάμαι και νιώθω δέος γι αυτήν την διαδικασία την οποία μας επιβάλλει η ζωή, σε αυτό το μάθημα που μας διδάσκει η απόσταση. Όπως και στα έργα τέχνης χρειάζεται η απόσταση  για την σωστή προοπτική και εκ-τίμη.  Εκ-τίμηση όπως όταν καθορίζω την αξία, εκ-τιμώ αλλά και την ίδια το τιμώ. Την εικόνα σου, την εικόνα μου, την εικόνα μας, την εμπειρία μας, την αλληλεπίδραση, τις αλλαγές που γίνονται μέσα μας, χωρίς να γίνονται αντιληπτές, μέσα από την αλληλεπίδραση, όλα όσα θα συνειδητοποιήσουμε όταν δούμε τα γεγονότα από απόσταση.

 Απελευθερωμένοι από τα πώς και τα γιατί, από τα αίτια και τις αφορμές, αποδεχόμενοι και πλήρως απενεχοποιημένοι, απαλλαγμένοι από οποιοδήποτε αρνητικό συναίσθημα,  πλέον περνάμε από το θυμό στην γαλήνη, από την ενοχή στην άφεση , από την εξάρτηση στην απ-εξάρτηση, από την άρνηση στην αποδοχή, από την διά-σπαση στην συν-χώρεση. 

Αυτό που γίνεται, ήταν γιατί αυτό έπρεπε να γίνει. Την ίδια στιγμή που τα φθαρτά μας σώματα φοβούνται και τα μάτια μας εθελοτυφλούν, οι ψυχές συμπράττουν, διυλίζουν μέσα από το μαύρο σκοτάδι των φόβων μας  και παράγουν αλήθεια, φως και ουσία που μας εκτοξεύει ακόμα λίγο πιο πάνω σε τούτο το δύσκολο και επώδυνο ταξίδι.  

 «Η υπομονή είναι ένδειξη κουράγιου και η επιμονή ένδειξη δύναμης»

 Ένα νέο ταξίδι ξεκινά πάντα με πόνο, τον πόνο της στεριάς που πρέπει να αφήσεις πίσω. Σε θυμάμαι και πονάω που σε αφήνω πίσω. Κάθε φορά που υπερβαίνουμε τον εαυτό μας, τον αγαπάμε και λίγο περισσότερο. Και κάθε φορά που αγαπάμε τον εαυτό μας λίγο περισσότερο αγαπάμε  και τους άλλους λίγο περισσότερο. Και για να αγαπήσω εσένα έπρεπε να αγαπήσω εμένα όπως και εσύ για να αγαπήσεις εμένα έπρεπε να μάθεις να αγαπάς πρώτα τον εαυτό σου. Αυτός ήταν ο τίτλος του μαθήματος! πάμε τώρα να περάσουμε στην πράξη.  

http://www.enthimisis.gr/titles/enthimisis.html

αγάπη εις εαυτόν 3/111

 My 111 day challenge  - Η εις αυτόν αγάπη 111 μέρες 

 Το ταξίδι μετα-στροφής, μετα-μόρφωση και επανα-καλωδίωσης άρχισε στις 24/08/2020

Επανα-καλωδίωση σημαίνει σπάσιμο παλιών πεποιθήσεων και συνηθειών και εγκατάσταση νέων συνηθειών με σκοπό την αυτό-βελτίωση σε σωματικό, πνευματικό και συναισθηματικό επίπεδο.  Όντας πλάσμα ξεροκέφαλο και αυτοσυντήρητο η μόνη μάχη που έχω να δώσω είναι με τον εαυτό μου και επίσης γνωρίζω ότι είμαι η μόνη που μπορώ να μου επιβληθώ. Αυτό-πειθαρχώ όταν γνωρίζω ότι ο στόχος να παράξω έναν καλύτερο εαυτό, έναν εαυτό που αγαπώ ήδη γιατί είμαι σε θέση να τον ονειρευτώ και να τον βιώσω.

Εχω να παλέψω με θέματα όπως τα χαμηλά επίπεδα ενέργειας ( ή αλλιώς τεμπελιό) την λαιμαργία που με έκανε να ταλαιπωρώ το σώμα μου από το περιττό βάρος που το φόρτωσα και όλα αυτά γίνονται παράγωγα μιας χαμηλής αυτοεκτίμησης, μιας υπαρξιακής μοναξιάς, συναισθηματικής ανασφάλειας, αίσθησης ανεπάρκειας, το αίσθημα του ότι δεν είμαι αρκετή, όλες τις αρνητικές σκέψεις που αναπαράγει ανεξέλεγκτα ένα υπερτροφικό Εγώ. 

111 ημέρες λοιπόν για τον μεγάλο στόχο και όχι ο μεγάλος στόχος δεν είναι το να χάσω τόσα κιλά ή να γίνω μοντελάκι. Ο μεγάλος στόχος ονομάζεται κουμαντάρω εγώ τον Νου μου και όχι ο νους μου εμένα, και ναι εγώ μπορώ και θα ελέγξω, θα αναλύσω κάθε σκέψη και θα διαχωρίσω ποια σκέψη είναι το Είναι μου και ποιες οι φόβοι μου, ποια φωνή μέσα μου είναι η δική μου και ποια των κοινωνικών κατεστημένων, του παρελθόντος, ποιες οι σκιές.

Μπορώ γιατί είμαι πιο δυνατή από οτιδήποτε γύρω μου και μέσα μου

Οι αλλαγές που αποφάσισα είναι οι πιο κάτω

-          Αλλαγή διατροφής (βασισμένη στην διατροφολόγο μου φίλη και συμπαραστάτη)

Πρωινό

10-15 λεπτά διαλογισμός και θετικές σκέψεις

10-15 λεπτά ασκήσεις γιόγκα αναπνοές (με κεράκι για να υπάρχει η ανάλογη ατμόσφαιρα)

Απόγευμα

Μισή με μία  ώρα περπάτημα ή ποδηλασία

Βράδυ

Binaural Beats – isochronic beats  (no time limitation) *                

Τα binaural beats ή δύωτα κύματα παίζουν ελαφρώς διαφορετικές συχνότητες σε κάθε αυτί, έτσι τα ακουστικά είναι απαραίτητα ώστε αυτού του είδους οι τόνοι να δουλέψουν! Με τους ισοχρονικούς τόνους, τα αυτιά λαμβάνουν τον ίδιο απλό ηχητικό παλμό, οπότε τα ακουστικά δεν χρειάζονται, αλλά μπορούν να ενισχύσουν την εμπειρία.  Αναλόγως των συχνοτήτων παράγεται και η  ανάλογη εγκεφαλική διέγερση οπότε δεν συστήνεται η χρήση κατά το οδήγημα ή κατά την διάρκεια της εργασίας

https://www.drweil.com/health-wellness/balanced-living/technology/beware-of-binaural-therapy/

 

Για να θεραπεύσεις τον εαυτό σου, να τον ιάσεις και να τον βελτιώσεις πρέπει καταρχάς να εντοπίσεις τις λανθασμένες σκέψεις και μοτίβα και κατόπιν να προχωρήσεις σε διορθωτικές ενέργειες

Το δικό μου μοτίβο όπως και πολλών ίσως και των περισσότερων ήταν να ξυπνώ και η πρώτη σκέψη μου να είναι η δυσθυμία. Δυσθυμία που για μας σημαίνει κακή-διάθεση

 

Η λέξη δυσθυμία προέρχεται από την αρχαιοελληνική λέξη θυμός που θα πει ψυχή και το πρόθεμα δυσ- που έχει αρνητική σημασία. Στην κυριολεξία σημαίνει κακόθυμος στην ουσία όμως σημαίνει κακή-ψυχή. Σκέψου λοιπόν να ανοίγεις τα μάτια σου και ο εγκέφαλος σου να λέει κάθε μέρα

-Ούφφου πρέπει να σηκωθώ

- ούφφου έχω πάλι να πάω δουλειά

- ούφφου δεν ξέρω τι θα φορέσω

-ούφφου κάμνει πυρά

-ούφφου κάμνει κρύο

-και οτιδήποτε άλλο ξεκινά από ούφφου

 

Τώρα ξυπνώ παίρνω το κινητό από το κομοδίνο και έτσι όπως είμαι με μισόκλειστα μάτια ακούω μια φωνή, σε ένα βίντεο στο youtube να λεει όμορφα πράγματα για μένα, για τη ζωή, για την ευγνωμοσύνη, πράγματα που τα θεωρώ δεδομένα, πράγματα που ξεχνώ ότι έχω, πραγματα που ξεχνώ ότι είμαι. Στην αρχή ο εγκέφαλος μου γλυστρά στο παλιό μοτίβο, σκέφτομαι για τη δουλειά και ότι έχω να κάνω αυτό και το άλλο και μετά του λέω σκάσε, άκου, ηρέμησε, ανάπνευσε… αναπνέω… αναπνέω, ακούω και ο νους σιωπά!!

 

Την ίδια δυσ-θυμία ένιωθα και το βράδυ. Μόλις ξάπλωνα ο νους μου έκανε download ¨όλα τα στραβά και ανάποδα των τελευταίων μέρων, μηνών, ετών αναπαρήγαγε σκηνές, διαλόγους, και επεσήμανε κάθε λάθος που μπορεί να είπα ή έκανα, το μεγέθυνε, το έκανε ένα τεράστιο τέρας, διαστρέβλωνε γεγονότα, έκανε το άσπρο μαύρο. Τώρα δεν μπορεί να το κάνει. Κλείνω το volume του νου μου και ακούω κάτι άλλο μέχρι να με πάρει ο ύπνος. (από τότε που το εφάρμοσα έχουν λιγοστέψει τα άσχημα όνειρα)

 

Ετοιμάζω τα ρούχα της επόμενης ημέρας από το βράδυ και τα έχω κρεμασμένα στο ντουλάπι μου, ξέρω ότι είναι εκεί, ξέρω ότι αύριο θα ξυπνήσω και θα έχω μια έγνοια λιγότερη. Σηκώνομαι με πρόθεση για χαρά και για να ζήσω μια όμορφη μέρα, φροντίζω να σκεφτώ θετικά (θετικές προθέσεις) να ζεστάνω την μηχανή (ασκήσεις) να αποβάλω οτιδήποτε αρνητικό του χτες (ντους – νερό ) να προσδώσω την πρόθεση για χαρά του σήμερα (άρωμα)  ντύνομαι όμορφα (αξίζω) μακιγιάζ (προσδίδω χρώμα) και είμαι έτοιμη για την μέρα και όσα θα φέρει

(Και το σημαντικότερο όλα τα κάνω συνειδητά, είμαι παρούσα και όχι στον αυτόματο, ακούω τις σκέψεις μου και τις κατευθύνω, δεν είμαι βουλιαγμένη μέσα σε αυτές, είμαι σε θέση να εντοπίσω πότε ο νους μου φλυαρεί ακατάπαυστα και πόσο τοξικές είναι οι σκέψεις και πόσο η τοξικότητα τους επηρεάζει το σώμα μου.  όταν πρέπει του λέω σκάσε λοιπόν)

 Ετοιμάζω το γεύμα μου από την προηγούμενη μέρα, έχω ψωνίσει όλα όσα είναι απαραίτητα για να τρώω σωστά , έχω τα φρούτα μου και το αβοκάντο μου, φροντίζοντας να τρέφομαι σωστά φροντίζω και για το παιδί μου και νιώθω και πιο καλή μάνα. Έχοντας πρόγραμμα και τηρώντας το έχω μια έγνοια λιγότερη και δεν θα περιμένω να πεθάνω της πείνας για να πάω στο φούρνο να πάρω μια βλακεία να φάω. Γιατί;  τρώω κάθε 2 ώρες κάτι μικρό και ισορροπώ τον οργανισμό μου και δεν παθαίνει κρίσεις βουλιμίας.

 

Τούτο με διδάσκει την ισορροπία και σε άλλους τομείς

 

Τούτο με διδάσκει ότι αν αγαπώ κάθε μέρα τους ανθρώπους μου, κάθε φορά που πεινάσω λίγο για αγάπη, στείλω ένα μικρό μήνυμα και λάβω μια μικρή απάντηση σε έναν καλό φίλο, σε ένα πλάσμα αγαπημένο, ισορροπώ συναισθηματικά, και δεν παθαίνω κρίση μοναξιάς.

 

Τούτο με διδάσκει ότι όταν αρχίσω να ισορροπώ δεν έχω ξεσπάσματα γιατί φροντίζω να είμαι χορτασμένος, να νιώθω πλήρης.

 

Τούτο με διδάσκει να δίνω την κατάλληλη σημασία στο κάθε βίωμα. Την ώρα του γεύματος μου συγκεντρώνομαι στο γεύμα μου, να τρώω αργά και να γεύομαι την κάθε μπουκιά. Εκείνη τη στιγμή δεν κάνω κάτι άλλο.

 

Τούτο με διδάσκει να δίνω την κατάλληλη σημασία στις άλλες εμπειρίες που έχω να γευτώ στη ζωή μου. Όταν είμαι με ένα φίλο, του αφιερώνομαι αποκλειστικά, όταν μιλώ με το παιδί μου είμαι εκεί αποκλειστικά, οτιδήποτε κάνω, την ώρα που το κάνω, πρέπει να είμαι παρών, 100 % και αποκλειστικά. Όχι το σώμα μου να είναι εκεί και η σκέψη μου αλλού.

 

Τούτο με διδάσκει πόσο σημαντική είναι η ώρα μου με τον εαυτό μου και η ώρα της απόλυτης μου σιωπής και ταυτόχρονα το δικαίωμα σου στην δική σου ώρα με τον εαυτό σου και τη σιωπή σου.

 

Εκπαιδεύω τον εαυτό μου στο να μάθω να εκφράζω με υγιή τρόπο τα συναισθήματα μου να μιλώ αλλά και να ακούω. Είμαι υπομονετική, αναγνωρίζω στην έφηβη μου κόρη το δικαίωμα να έχει τα σκαμπανεβάσματα στη διάθεση της αλλά παράλληλα θέτω τα όρια μου, στην ηρεμία που αναζητώ στον εαυτό μου και στο σπίτι μας.  Είμαι καλά, αποδέχομαι όσα δεν μπορώ να αλλάξω αλλάζοντας την προοπτική μου. Αντιμετωπίζω τις μάχες μου με τον καλύτερο τρόπο που ξέρω, δυναμώνοντας τον εαυτό μου και έχοντας αγαπημένους σύμμαχους.

 

111 ημέρες αγάπης εις εαυτόν Ημέρα Τρίτη

 

Χθες ημέρα δεύτερη γύρω στις 5 το απόγευμα μετά τον ύπνο τον απογευματινό που δεν ήρθε, και ενώ όλη η μέρα ξεκίνησε και πήγαινε καλά, με έπιασε μια ψυχική κρίση, μια μαυρίλα, ένα ψυχοπλάκωμα, απελπισία, κλάμα και ένας ψυχικός πόνος αφόρητος που μετατράπηκε σε σωματικό μέχρι που ένιωσα την καρδιά μου να σφίγγεται νομίζοντας ότι θα πάθω καρδιακό.  Ήταν λες και μου έκανε σαμποτάζ ο εαυτός μου. Ένιωσα αυτολύπηση, έφυγε όλη μου η όρεξη, πήγα πάλι στα μηδέν επίπεδα ενέργειας και ήθελα απλά να εξαφανιστώ. 

Σηκώθηκα ξάπλωσα στον καναπέ στο σαλόνι ήρθε η Κατερίνα.  Πονούσα απίστευτα. Προσπαθούσα να αναπνεύσω. Σκεφτόμουν τα δυο τρία απλά πράγματα που είχα να κάνω και ένιωθα ότι είναι βουνό. Της είπα

Έχω να κάνω ντους, να πάμε για ψώνια, να μαγειρέψω το ψάρι και να πάμε περπάτημα. Τίποτε από αυτά δεν είχα ενέργεια να κάνω. Εκεί ήταν η παγίδα όμως. Να πέσω στην παγίδα, να ακούσω στη διάθεση μου να τα παρατήσω όλα και να πάω να κλειδωθώ στο δωμάτιο μου και στην μιζέρια μου ή να αντιδράσω; Ξέρω ότι αν ενδώσω θα είναι η μεγαλύτερη παγίδα. Αποφάσισα να αντιδράσω. Θα ξεγελάσω τον εαυτό μου , θα του δίνω μια μια κουταλιά το φάρμακο.  Αποφάσισα να μην τα κάνω όλα την ίδια ώρα μέσα στο μυαλό μου. 

Θα ξεκινήσω με το πιο απλό. Να πάω να κάνω ένα ντους. Ίσως μετά νιώσω καλύτερα.

Και μπήκα στο ντους. Και ένιωσα καλύτερα.

Και μετά πήγαμε στην υπεραγορά μαζί. Και δεν ήταν τόσο δύσκολο. 

Και μετά πήγαμε για το περπάτημα μας μαζί με τα σκυλιά. Ανάπνευσα και ένιωσα καλύτερα. 

Και όταν ήρθαμε σπίτι είχα όρεξη να φτιάξω και το δείπνο. Και όχι μόνο το δείπνο, ετοίμασα και μεσημεριανό για σήμερα.

και ξεγέλασα τον εαυτό μου και έκανε όλα όσα είχε να κάνει απλά του τα διαχώρισα για να μην συγχίζεται

Και ξέρω ότι θα τύχει να ξανανιώσω έτσι, και ξέρω ότι την ώρα που νιώθω έτσι νιώθω ότι είμαι ένα μαύρο χάλι

Αλλά την ίδια στιγμή θυμάμαι ότι ξανάνιωσα έτσι και πέρασε και ξέρω ότι όπως πέρασε θα περάσει και την επόμενη φορά και θα σηκωθώ και θα κάνω όλα όσα έχω να κάνω, όσα πρέπει να κάνω και όσα θέλω να κάνω

Ξέρω ότι είναι και αυτό μέρος της διαδικασίας, και δίνω στον εαυτό μου χώρο να κλάψει και τον χρόνο να επανέλθει. Δεν είναι όλα μια συνεχής ευθεία, ίσως στα 10 βήματα μπροστά να κάνεις και δύο πίσω, εκείνο που έχει σημασία είναι να μην βγαίνεις από τον δρόμο σου.

Και ξέρω αγάπη μου ότι την ώρα που εσύ στέλνεις ένα μήνυμα ρωτώντας με αν είμαι καλά, ή ένα αστείο βίντεο ή με νοιάζεσαι, ότι ίσως εσύ, την ώρα εκείνη να μην είσαι καλά ο ίδιος, ίσως, να είσαι και πολύ χειρότερα από εμένα, αλλά αυτή είναι η υπέρβαση, την ώρα που εσύ δεν είσαι καλά, να έχεις έγνοια για την/τον φίλη/φίλο σου. Είναι η μάνα, είναι ο πατέρας, είναι οι αδελφικοί μας φίλοι, είναι οι ψυχικοί μας συνοδοιπόροι, είναι οι άνθρωποι που πέρασαν και έφυγαν αλλά μας άφησαν παρακαταθήκη ένα μάθημα ζωής, δύναμης και αγάπης. Είναι οι άνθρωποι που ερωτευτήκαμε και αγαπήσαμε βαθιά αλλά δεν υπάρχει πια ρόλος υπαρξης μας στη ζωή τους και τους αφήνουμε τον χώρο κενό για τον επόμενο δάσκαλο, τον επόμενλμ σύντροφο, το επόμενο μάθημα, μέχρι το επαν-ειδίν, με το σ' αγαπώ πάντα αναλλοίωτο μέσα μας. Είναι όλοι εκείνοι και θα είναι άλλοι τόσοι αλλά είναι και εκείνος που θα είναι μαζί μας από την πρώτη μέρα μέχρι την τελευταία και σ' εαυτόν οφείλουμε αγάπη.

 Ημέρα 3/111

 Ευχαριστώ

Αγάπη σημαίνει νοιάζομαι

 Tι είναι η αγάπη αν δεν είναι να νοιάζομαι;

και έχει πολλές έγνοιες το να νοιάζεσαι γιατί νοιάζεσαι για αυτόν που αγαπάς περισσότερο από όσο νοιάζεται ο ίδιος ή ή ίδια.
Γιατί νοιάζομαι είναι η βαθιά επιθυμία να είναι ο δικός σου άνθρωπος καλά, είτε είναι γονιός σου είτε παιδί, είτε ο καλός σου φίλος είτε ο σύντροφος σου.
Και νοιάζεσαι αν έφαγε κι αν ήπιε σήμερα νερό ή μόνο καφέδες.
Και νοιάζεσαι αν είναι καλά ή αν είναι στενοχωρημένος και τα μάτια σου σκανάρουν την σιωπή σαν αχτινογραφία και ξέρεις πότε είναι καλά και πότε όχι.
Αν είναι χάλια θα ρωτήσεις τι έχει κι αν δεν θέλει να μιλήσει απλά θα κάνεις μια αγκαλιά μέχρι να περάσει. Και μου αρέσει που βλέπω ανθρώπους που είναι χρόνια μαζί και νοιάζονται, και συγκινούμαι όταν βλέπω τον γέρο άντρα να κρατά τρυφερά την γριούλα του από το χέρι και να την παίρνει στο γιατρό. Συγκινούμαι όταν βλέπω τα παιδιά να φροντίζουν τους γονείς τους, συγκινούμαι όταν ο γονιός δεν είναι καλά και βλέπεις το μικρό παιδάκι ανήσυχο να τρέχει να φέρει το θερμόμετρο ή ένα ποτήρι νερό. Συγκινούμαι όταν η φίλη παρηγορεί την φίλη που κλαίει στο τηλέφωνο και της μιλά με λόγια παρήγορα και της λέει θα πάνε όλα καλά. Θα σε πάρω και μετά να δω αν είσαι πιο καλά. Και παίρνει μετά να βεβαιωθεί. Συγκινούμαι όταν μένει κάποιος απένταρος και ο φίλος ανοίγει το πορτοφόλι να του δώσει 10 ή είκοσι ευρώ ενώ είναι και ο φίλος απένταρος. Νοιάζομαι σημαίνει θέλω να ξέρω ότι είσαι καλά, κι αν δεν είσαι θα κάνω τα πάντα για να είσαι καλά και θα μείνω δίπλα σου μέχρι να γίνεις. Θα σκουπίσω τα δάκρυα σου, θα ακούσω τα παράπονα σου, θα σε αφήσω να μου τα πεις και να ξεσπάσεις μέχρι να περάσει η καταιγίδα. Να νοιάζεσαι είναι ο μόνος τρόπος να αγαπάς.
Αγάπη δεν είναι να σε θαυμάζω και να σου λέω ψεύτικα και όμορφα λόγια για να σου τονώνω το Εγώ και να σε καμαρώνω σαν όμορφο μπιμπελό. Αγάπη είναι να σου θυμώνω όταν κάνεις κακό στον εαυτό σου και όταν παρεκτρέπεσαι, να σου μουρμουρώ για να κάνεις τις αναλύσεις σου και να μην καπνίζεις, να σε σηκώνω από τον καναπέ για να πάμε να περπατήσουμε, να σου λέω μην τρώς βλακείες φάε σαλάτες, πρόσεξε το βάρος σου, φρόντιζε τον εαυτό σου, να σου κάνω παρατήρηση όταν πιστεύω ότι κάνεις κάτι λάθος, να θυμώνω και να μη δέχομαι να μειώνεις τον εαυτό σου γιατί εγώ σε έχω ψηλά. Και εκεί ψηλά σε θέλω.
Αν νοιάζομαι είμαι κάποτε αυστηρή και κάποτε λέω αλήθειες που πονάνε και αν αδικείς τον εαυτό σου θα τον υπερασπιστώ εγώ, αν γίνεις αλάζονας θα σε προσγειώσω εγώ και πάλι.
Νοιάζομαι σημαίνει φροντίδα, περιποίηση, υπηρεσία, Απλά πράγματα και όμως τόσο ουσιώδη. Τόσο απαραίτητα όσο ένα δείπνο που έφτιαξες για να φάτε όλοι μαζί, όσο ένας καφές που τον σερβίρεις με τόση αγάπη, όσο ένα χάδι και ένα μασάζ σε ένα κουρασμένο κορμί που δούλευε ώρες για ένα μεροκάματο.
Τόσο απλά και απαραίτητα όπως το βούρτσισε τα δόντια σου πριν κοιμηθείς και να έρθω να σου δώσω ένα φιλί, να διαβάσουμε ένα παραμύθι και να σε σκεπάσω πριν πάω για ύπνο. Και μετά πριν κοιμηθώ θα ξαναπεράσω για να δω μήπως ξεσκεπάστηκες.

Δεν χρειάζονται πολλά για να αγαπάς, απλά να νοιάζεσαι ♥

#αγάπη #άρθρα #συναισθήματα 

Anais Nin

 Η αποστολη του ανθρώπου ,εφόσον την αποδεχτεί, είναι να συμφιλιωθει με τον εαυτό του, με το ποιος και τι είναι πραγματικά.

Να είναι περήφανος για τις σκέψεις του, την εμφάνιση του, τα ταλέντα του, τα ελαττώματα του και να σταματήσει την ψυχοφθόρα ανησυχία ότι δεν αξίζει να αγαπηθεί γι αυτό που είναι.

Αναίς Νιν (21 Φεβρουαρίου 1903 - 14 Ιανουαρίου 1977)

Αν θέλεις να μάθεις ποιες ήταν οι σκέψεις σου στο παρελθόν, δες το σώμα σου σήμερα.
Αν θέλεις να μάθεις πώς θα είναι το σώμα σου στο μέλλον δες τις σκέψεις σου σήμερα.

(από το βιβλίο SUPER BRAIN απελευθερώνοντας την εκρηκτική δύναμη του νου)

Σχήματα

 Σχήματα

Μη με ρωτάς γιατί Μαρία
γιατί οι άνθρωποι ταιριάζουν μόνο με συγκεκριμένους ανθρώπους
και με άλλους όχι
δεν υπάρχειι καμιά εξήγηση λογική
χημική ίσως
όπως τα υγρά στα μικρά μπουκαλάκια των εργαστηρίων
όταν με κάποια αντιδρούν και αλλάζουν τα λευκά σε μωβ και μπλε
και με άλλα απλά εκρήγνυνται
καμιά απολύτως εξήγηση λογική
σχηματική ίσως
να είναι μάλλον θέμα κατασκευής
όπως τα παιδικά προσχολικά παιχνίδια
όπου ένα παιδικό χεράκι
δοκιμάζει όλες τις εισδοχές
μέχρι που μαθαίνει ότι
ο κύκλος χωράει μόνο μέσα στον κύκλο
και το τρίγωνο στο τρίγωνο
έτσι και οι άνθρωποι Μαρία
στις φιλίες πρέπει να ταιριάζεις
στην αγάπη όμως
εκεί πρέπει να χωράει ο ένας μέσα στον άλλο
και για να χωράει πρέπει να έχει το ίδιο σχήμα

ΜΣ

7 Απρ 2018, 8:03 π.μ.

Tennesee Williams

 «Η κόλαση είναι ο ίδιος μας ο εαυτός• και η μόνη λύτρωση είναι να παραμερίσεις τον εαυτό σου και να αισθανθείς βαθιά για κάποιον άλλον».

~ Tennessee Williams, 26 Μαρτίου 1911 - 25 Φεβρουαρίου 1983

my True north

ανατρεξα πριν μέρες το πιο κάτω κείμενο και βρήκα και μια φωτογραφία με μια πυξίδα για να ταιριάζει με την τελευταία πρόταση του κειμένου που λέει ότι ο άνθρωπος σου είναι η πυξίδα σου. Ψες , πήγα στον φούρνο για γάλα και μπρστά μου (στα δυο μέτρα απόσταση εγώ, κανονικά) ένα παληκάρι, με ένα απρόμαυρο τατουάζ στο πίσω μέρος της γάμπας του, ένα τατουάζ με μια πυξίδα ίδια με την φωτογραφία του κειμένου.. στις πυξίδες μας λοιπόν 

Οι μεγάλοι έρωτες δεν κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι, έτσι λένε οι σοφοί.

Εγώ θα το αντιστρέψω και θα πω έτσι λένε οι δειλοί.
Αυτοί που κρύβονται πίσω από σοφίες και λογάκια για να δικαιολογήσουν την απραξία.
Μεγάλοι έρωτες δεν είναι αυτοί που δεν κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι.
Αυτοί είναι απωθημένα και πηδηματάκια για να χεις να κοιμίζεις την δειλία σου.
Ο μεγάλος έρωτας θέλει χρόνο να ωριμάσει, έτσι όπως ωριμάζει στα σκοτεινά κελάρια, στα ξύλινα βαρέλια το κρασί. Θέλει σκοτάδι, σιωπή, στιγμές οικειότητας.
Ο μεγάλος έρωτας θέλει υπομονή. Υπομονή και χρόνο να γίνουν τα δειλά χάδια υποδόρια αγγίγματα, θέλει να μαθητεύσεις δίπλα του και να ανακαλύψεις εκατοστό εκατοστό που και πώς και πόσο..και πάνω απ όλα θέλει να θέλεις γιατί αν δεν θέλεις, κανέναν κόπο δεν θα κάνεις για να ανακαλύψεις τίποτε. Αν δεν θέλεις εκείνον και μόνον εκείνον, δεν θα είναι έρωτας αλλά μια ακόμα ναρκισσιστική μαλακία.
Ο μεγάλος έρωτας θέλει τείχη ψηλά. Να κλείνεις τον κόσμο όλο απ΄έξω και να είσαι εσύ και εκείνος ένας κόσμος μέσα.
Ο μεγάλος έρωτας θέλει δύο. Και να θέλουν το ίδιο, το ίδιο ποσοτικά, το ίδιο χρονικά, το ίδιο παράλογα και οι δύο.
Ο μεγάλος έρωτας θέλει στρατηγική. Για να μπεις όμως στον κόπο να θέλεις να κατακτήσεις, πρέπει να ξέρεις βαθιά μέσα σου ότι αυτός είναι αυτός που θα κινήσεις γη και ουρανό για να τον φέρεις στο κρεβάτι σου, αυτός που θέλεις να ξυπνάς κάθε μέρα μαζί του για να τον βλέπεις δίπλα σου, αυτός που θα πιεις μαζί του τον πρώτο σου καφέ, αυτός που θα πάρεις δέκα φορές τη μέρα τηλέφωνο για να δεις αν είναι καλά.
Ο μεγάλος έρωτας έχει δοκιμασίες. Δεν είναι μια τέλεια φαντασίωση που παραμένει μια τέλεια φαντασίωση για το πώς θα μπορούσε να είναι και την κουβαλάς μαζί σου γιατί δεν έχει από κάπου αλλού να κρατηθείς. Ξέχνα το. Αυτό δεν ήταν έρωτας. Ήταν παρολίγον έρωτας. 

Ο έρωτας έχει δοκιμασίες και αν δεν τον δοκιμάσεις δεν ξέρεις. Έχει νεύρα, έχει ζήλεια, έχει τσακωμούς, έχει γέλιο, έχει δάκρυ, έχει πάθος και αυτό είναι το μόνο που τον συντηρεί.
Ο μεγάλος έρωτας έχει πόνο.
Όχι τον πόνο "εκείνου" που νόμιζες ότι ήταν μεγάλος έρωτας επειδή έμεινε ανεκπλήρωτος.
Όχι, πόνο όπως πόνο αληθινό όταν ο άνθρωπος σου καταρρέει, ή πονά, ή υποφέρει, ή γονατίζει και έχει μόνο το δικό σου χέρι να πιαστεί. 
Αυτός που θέλεις δίπλα σου, να κρατηθείτε χέρι με χέρι και να ανεβείτε μαζί την ανηφόρα που λέγεται ζωή. Αυτός που ότι φάτσα κι αν έχει για σένα είναι ο πιο όμορφος στον κόσμο. 

Αυτός που θα κοιμίσεις στην αγκαλιά σου και θα ξυπνήσεις στη δική του. ¨
Ερωτας είναι αυτός που για χάρη του θα παλέψεις τη ρουτίνα, τα προβλήματα, τη συνήθεια για να παραμείνει ο σημαντικός, πολύτιμος ένας και μοναδικός σου έρωτας
Θέλεις να μιλήσουμε για μεγάλους έρωτες λοιπόν;
Παρατήστε μας με τις ανεκπλήρωτες φαντασιώσεις των μοναχικών σας οργασμών και για κείνους που ήρθαν και έφυγαν. 

Αν έφυγε δεν ήταν και τόσο "μεγάλος" τελικά έτσι; 

Ο "μεγάλος" μένει, γαντζώνεται και δε σε αφήνει για τίποτε και για κανέναν άλλον, γιατί σε θέλει δικό του.. θα κάτσει εκεί, θα το παλέψει, το πολεμήσει, αλλά δε θα φύγει, γιατί ξέρει ότι είσαι ότι καλύτερο του έτυχε και αυτό είναι το μόνο κριτήριο να μείνει ζωντανός ο έρωτας. Να βλέπεις τον άλλο και να σκέφτεσαι αυτός είναι. Τέλος ! η αναζήτηση τελειωσε εδώ. 

Αν είσαι δίπλα σε κάποιον και κοιτάζεις δεξιά και αριστερά προβληματισμένος αν μπορούσες να βρεις κάτι καλύτερο, ξέχνα το φίλε, άφησε το και πήγαινε πάρε παγωτό. Θα δυστυχείς και εσύ και ο άλλος.

Για να ναι ο έρωτας σου, σταματά το βλέμμα σε εκείνον, σταματά ο χρόνος, τα πάντα και αν δεν το νιώσεις αυτό προχώρα, φύγε.
Ο μεγάλος έρωτας θέλει να σαι παρών. Θέλει να είσαι εκεί από την αρχή μέχρι το τέλος και να έχεις την όρεξη και το πάθος, τον ίδιο άνθρωπο αυτό να τον ερωτεύεσαι κάθε μέρα από την αρχή, κάθε μέρα ξανά, και να κάνεις έρωτα με τον ίδιο άνθρωπο με χίλιους διαφορετικούς τρόπους και να σαι εκεί, μέχρι τις ύστερες ημέρες που δεν θα κάνετε έρωτα, θα κρατάτε μόνο χέρια και αυτό θα ναι έρωτας πάλι.

Ο έρωτας είναι μια πυξίδα, μια πυξίδα με έναν σταθερό και ακλόνητο δείχτη που όπου και αν βρίσκεσαι ότι και αν κάνεις θα δείχνει πάντα προς το μέρος του και μιαν αγωνία που ησυχάζει μόνο όταν βρεθείς στην αγκαλιά του.

Marina S. 

30 Μαΐ 2018, 9:05 π.μ.

ο δρόμος της αυτοεξάρτησης Χόρχε Μπουκάι

 Απόσπασμα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι

Ο δρόμος της Αυτοεξάρτησης ένα βιβλίο εξαιρετικό για ανθρώπους που αποσκοπούν στην αυτογνωσία και την ανάπτυξη υγιών σχέσεων με τον εαυτό τους και τους άλλους.

Αλήθεια, διαβάζοντας τα παρακάτω θα διακρίνεις κάποια δική σου συμπεριφορά; Αλήθεια εσύ κι εγώ πόσο εξαρτημένοι είμαστε από τους άλλους;

«Συνεξαρτημένο» είναι ένα άτομο που υποφέρει από μια εξάρτηση όμοια με οποιαδήποτε άλλη, με μόνη διαφορά (στην πραγματικότητα ασήμαντη), ότι το «ναρκωτικό» του είναι μια συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων, ή ένα συγκεκριμένο πρόσωπο.
Ακριβώς όπως σε οποιοδήποτε άλλο σύνδρομο εξάρτησης, ο εξαρτημένος, ως προσωπικότητα είναι επιρρεπής στις εξαρτήσεις και μπορεί, ανάλογα με την περίπτωση , να προβεί σε ενέργειες σχεδόν ( ή εντελώς) παράλογες για να προμηθευτεί «το ναρκωτικό» του. Και όπως συμβαίνει με τις περισσότερες εξαρτήσεις αν ξαφνικά το στερηθεί μπορεί να εμφανίσει στερητικά συμπτώματα, καμιά φορά πολύ έντονα.
Η συνεξάρτηση είναι υπερθετικός βαθμός της παθολογικής εξάρτησης. Η τρυφερή υπερεκτίμηση κρύβει από πίσω της την εξάρτηση, και η εξαρτημένη συμπεριφορά κολλάει πάνω στην προσωπικότητα όπως η ιδέα ότι: «δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα».
Το επιχείρημα είναι πάντοτε «…μα αν αγαπώ κάποιον και τον αγαπάω ολόψυχα δεν είναι βέβαιο ότι δεν θα μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν;» Και η δική μου απάντηση είναι: «όχι, και βέβαια όχι»
Η αλήθεια είναι ότι μπορώ πάντοτε να ζήσω χωρίς τον άλλον. Πάντοτε, και είναι δύο αυτοί που πρέπει να το ξέρουν: εγώ και ο άλλος. Μου φαίνεται φοβερό κάποιος να σκέφτεται ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν, ή να νομίζει ότι, αν εκείνος αποφασίσει να φύγει, εγώ θα πεθάνω… Από την άλλη, με τρομάζει η ιδέα να ζω με κάποιον που με θεωρεί απολύτως απαραίτητο στη ζωή του.
Αυτές είναι πάντοτε σκέψεις χειρισμού, που υποδηλώνουν φοβερή απαίτηση.
Η αγάπη, αντιθέτως, είναι πάντοτε θετική και υπέροχη δεν είναι ποτέ αρνητική. Ωστόσο μπορεί να είναι η δικαιολογία που χρησιμοποιώ για να καταλήξω εξαρτημένος.
Γι αυτό λέω συχνά ότι ο συνεξαρτημένος δεν αγαπάει. Χρειάζεται, απαιτεί, εξαρτάται, αλλά δεν αγαπάει.
Καλό θα ήταν να ξεπεράσουμε την εξάρτηση μας από συγκεκριμένα πρόσωπα, να εγκαταλείψουμε αυτές τις συμπεριφορές και να βοηθήσουμε τον άλλο να ξεπεράσει κι αυτός την δική του εξάρτηση.
Θα μου άρεσε πολύ να με αγαπάνε όσοι αγαπώ. Εάν όμως κάποιος δε με αγαπάει, θα ήθελα να μου το πει και να φύγει (ή να μη μου το πει, αλλά και πάλι να φύγει). Γιατί δε θέλω να είμαι δίπλα σε κάποιον που δε θέλει να είναι μαζί μου…
Πονάει πολύ. Ωστόσο αυτό είναι πολύ καλύτερο από το να μένεις και να υποκρίνεσαι.
Ο Αντόνιο Πόρτσια λέει στο βιβλίο του Φωνές: «Έπαψαν να σε εξαπατούν, όχι να σε αγαπάνε, κι εσύ πονάς σαν να έπαψαν να σ’ αγαπάνε»
Προφανώς, όλοι θα θέλαμε να αποφύγουμε τη φοβερή ματαίωση που αισθάνεται κανείς όταν πιστεύει ότι δεν τον αγαπάνε. Καμιά φορά για να μη φτάσουμε ως εκεί, γινόμαστε χειριστικοί. Χειρίζομαι την κατάσταση έτσι ώστε να εξαπατώ τον εαυτό μου, να πιστεύω ότι εξακολουθείς να μ’ αγαπάς, ότι συνεχίζεις να είσαι το στήριγμα μου, το μπαστούνι μου.
Και αρχίζει ο κατήφορος. Κατεβαίνω σε ένα πηγάδι όλο και πιο σκοτεινό, αναζητώντας το φως της «συνάντησης».
Το πρώτο σκαλοπάτι, είναι η προσπάθεια να σου γίνω απαραίτητος.
Γίνομαι ο εκλεκτός σου προμηθευτής: σου δίνω ό,τι θελήσεις, φροντίζω να σε ικανοποιώ, είμαι στη διάθεση σου για ότι χρειαστείς, προσπαθώ να σε κάνω να με έχεις ανάγκη. Αγωνίζομαι να δημιουργήσω μια σχέση υποτέλειας, αντικαθιστώ την επιθυμία μου να μ’ αγαπάς με την επιδίωξη να με χρειάζεσαι. Γιατί, το να με χρειάζεσαι, μοιάζει τόσο πολύ καμιά φορά με το να μ’ αγαπάς.. Με φωνάζεις, σου λείπω, μου αναθέτεις τις υποθέσεις σου και φτάνω να πιστέψω ότι μ΄αγαπάς.
Ωστόσο, καμιά φορά, παρά τα όσα κάνω για να με έχεις ανάγκη, εσύ δεν δείχνεις να με χρειάζεσαι. Και τότε τι κάνω; Κατεβαίνω ακόμη ένα σκαλοπάτι.
Προσπαθώ να σε κάνω να με λυπηθείς…
Γιατί και η λύπηση μοιάζει λίγο σαν να μ’ αγαπάς…
Οπότε, κάνω το θύμα: «Εγώ που σ΄αγαπάω τόσο πολύ..κι εσύ δεν μ΄αγαπάς» και που ξέρεις…
Σ’ αυτόν τον δρόμο βαδίζουν οι άνθρωποι πάρα πολύ συχνά. Πράγματι κατά κάποιον τρόπο, όλοι μας έχουμε παίξει αυτό το παιχνιδάκι. Ίσως όχι με τόση επιμονή ώστε να μας λυπηθούν, αλλά υπάρχει κανείς που δεν έχει πει: «Δεν το περίμενα αυτό από σένα, είμαι τόσο απογοητευμένος…» «Νοιώθω τόσο πληγωμένος…» «Δεν μ’ ενδιαφέρει αν εσύ δε μ΄αγαπάς…εγώ, πάντως, σ’ αγαπώ».
Και η κατηφόρα συνεχίζεται…
Και αν δεν καταφέρω να με λυπηθείς, τι κάνω. Ανέχομαι την αδιαφορία σου;
Ποτέ!
Αφού έφτασα ως εδώ , θα προσπαθήσω τουλάχιστον να σε κάνω να με μισήσεις.
Μερικές φορές παραλείπει κανείς μια φάση… κατεβαίνει δύο σκαλιά μαζί και πετάγεται από την προσπάθεια να γίνει αναγκαίος κατευθείαν στο μίσος, χωρίς κάτι ενδιάμεσο. Γιατί, αυτό που δεν αντέχει είναι η αδιαφορία.
Συμβαίνει όμως να πέσουμε σε ανθρώπους τόσο, μα τόσο κακούς, που…δεν θέλουν να μας μισήσουν! Άκους εκεί! Οι παλιάνθρωποι.
Φτάνω να θέλω να με μισήσεις και δεν τα καταφέρνω.
Οπότε…Βρίσκομαι στον πάτο του πηγαδιού. Και τώρα τι κάνω;
Με δεδομένο ότι εξαρτώμαι από εσένα και το βλέμμα σου, κάτι θα υπάρχει για να μη χρειαστεί να υποφέρω την αδιαφορία σου. Και πολλές φορές κατεβαίνω το τελευταίο σκαλί γα να σε κάνω να κρέμεσαι από μένα:
Προσπαθώ να σε κάνω να με φοβάσαι.
Να φοβάσαι ως που μπορώ να φτάσω, τι μπορεί να κάνω σε σένα ή στον εαυτό μου (φαντασιώνομαι ότι θα νοιώθεις ενοχές, θα με σκέφτεσαι)
Όταν η αναζήτηση του βλέμματος σου γίνεται εξάρτηση, η αγάπη μετατρέπεται σε αγώνα εξουσίας. Μπαίνουμε στον πειρασμό να θέσουμε τον εαυτό μας στην υπηρεσία του άλλου, να εκβιάσουμε τον οίκτο του, να τσακωθούμε μαζί του, και φτάνουμε στο σημείο να τον απειλήσουμε με εγκατάλειψη, με κακομεταχείρηση, ή με τη δική μας συντριβή.
Η συνεξάρτηση αντιμετωπίζεται και θεραπεύεται, με μοναδική προυπόθεση την ειλικρινή επιθυμία να ξεπεραστεί η εξάρτηση.

Αυτό που προτείνω είναι : Να εγκαταλείψουμε κάθε εξάρτηση.

the one

 Πρόσφατα ερωτηθηκα

Ξέρεις από την αρχή αν ο συγκεκριμένος κάποιος είναι ο ένας;

Η απάντηση μου είναι

Αν μέσα σου νιώθεις πέραν πάσης αμφιβολίας ό,τι είναι ο ένας τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είναι.

Ίσως να μην συνεχίσει να είναι ο ένας του χρόνου ή μετά από δέκα χρόνια, τώρα όμως, αν τον κοιτάζεις και λιώνεις και δεν θέλεις να κοιτάξεις κανέναν άλλον τότε ναι, σήμερα είναι ο ένας.

Αν ήταν ο Ένας δε θα με ρωτούσες σαν, αντίθετα θα μιλούσες για εκείνον ακατάπαυστα και με γεμάτα ενθουσιασμό μάτια θα μου περιέγραφες γιατί και πώς μέχρι που θα έπειθες και μένα ότι ναι, είναι ο ένας.

Με ρωτας όμως...

Και όσοι ρωτούν τον εαυτό τους και τους φίλους τους ξέρουν βαθιά μέσα τους την αλήθεια.

Απλά υπάρχει εκείνο το παζάρεμα που γίνεται μέσα στον καθένα σε μια κρίσιμη ηλικία , σε μια κρίσιμη καμπή, όπου υπάρχει από τη μια η απειλή της μοναξιάς και από την άλλη ο άμεσα προσφερόμενος, εκείνος εσύ που προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου να αγαπήσει.

Κάπως έτσι χάνονται χρόνια και ζωές από εξαρχής λάθος Επιλογές, επιλογές που γίνονται υπό την πίεση του τρομαχτικού φόβου της μοναξιάς.

Κάπως έτσι σπαταλάς τη ζωή σου για να καταλήγεις στα σαράντα η πενήντα σου να παραδέχεσαι ότι ναι τελικά ήταν λάθος επιλογή εξ αρχής και το ήξερες .

Κάπως έτσι καταλήγεις να βιώνεις ετεροχρονισμένα αυτό που προσπαθούσες να αποφύγεις. Την μοναξιά σου. Τον εαυτό σου.

Η μοναξιά όμως είναι μια θητεία που αν δεν την περάσεις όταν πρέπει θα κληθείς αργότερα. Η μαλακία είναι ότι όταν είσαι πια σαράντα η πενήντα και έρθει η ώρα για τη θητεία είναι αργά για πολλά πράγματα και πιο σκληρή η ζωή.

Έχεις πολλά να σκεφτείς και να αντιμετωπίσεις. Και είσαι πολύ κουρασμένος.Και εκείνη η τότε λάθος επιλογή δεν διορθώνεται τσακ μπαμ . Χτίζω τη μια μέρα, ξηλώνω την άλλη, ξαναχτίζω πάλι.

Δεν πάει έτσι. Το πρώτο χτίσμα αυτό που δεν θέλεις πια γίνεται συντρίμμια. Συντρίμμια που θέλουν χρόνο και κόπο να καθαρίσουν. Μια ζωή που πρέπει να ξαναχτιστεί.

Γι αυτό, φίλη και φίλοι, λέω μην γατζώνεσαι σε κάποιον, αν νιώθεις μέσα σου ότι δεν είναι αληθινό, απλά και μόνο γιατί δεν υπάρχει κάποιος άλλος. Μην φοβάσαι να μείνεις μόνος. Μείνε μόνος. Δεν πεθαίνεις. Τράβα το ζόρι απ την αρχή.

Στρώσε ζωή και συνείδηση!

Μάθε πρώτα ποιος είσαι εσύ, αφουγκράσου τον εαυτό σου, τις σκέψεις σου, τους φόβους σου, τα θέλω σου και κατόπιν ξεκίνα το ταξίδι της συνάντησης σου με κάποιον άλλο. Πριν αναζητήσεις σύντροφο μάθε να είσαι αυτόνομος, γιατί αν δεν λειτουργείς αυτόνομα και δεν έχεις μάθει να αγαπάς τον εαυτό σου μέχρι το τελευταίο του ψεγάδι, δεν θα μπορέσεις ποτέ να είσαι ένας καλός σύντροφος.

Αγάπησε εσένα για να αγαπήσεις και τον άλλο, αν βλέπεις τον εαυτό σου και βλέπεις πληγές, θυμό και απογοήτευση, αυτά θα αντανακλάς και στον άλλο.

Αν δεν είσαι εσύ ευτυχισμένος δεν θα κάνεις κανέναν ευτυχισμένο, απλά εκείνος θα είναι ένα δεκανίκι που θα σε βοηθά να αντέξεις τη δυστυχία σου και όχι εκείνος με τον οποίο θα μοιραστείς τη χαρά σου. 

Κοίταζε τον άλλο στα μάτια και λεγε το σ αγαπώ μόνο αν το εννοείς. Ξέρεις .. ξέρεις για ποιο σ αγαπώ μιλώ.

 Ένα πράγμα πρέπει να σημαίνει το σ αγαπώ " δε θέλω να σε χάσω γιατί είσαι ο πιο σημαντικός άνθρωπος που ήρθε στη ζωή μου, το αναγνωρίζω και γι αυτό σε θέλω" όχι γιατί δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα αλλά γιατί αν και μπορώ δε θέλω. 

Επιλέγω εσένα. Επιλέγω εσένα, κάθε μέρα εσένα, κάθε ώρα εσένα, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία. 

Αυτό που το λες και πονάει η καρδιά σου. Αυτό που κάθεσαι και κλαις μήπως πάθει κάτι. Αυτός !! Ο ένας !! Που από την πρώτη στιγμή ήξερες ότι είναι αυτός. Η αγάπη και το δέσιμο δεν είναι τα μακρινά ταξίδια ούτε τα κέντρα διασκέδασης, ούτε οι μεγάλες εμπειρίες, ούτε τα πλούτη. Η αγάπη και το δέσιμο είναι οι δυσκολίες, είναι τα προβλήματα, είναι τα εμπόδια. Αγάπη είναι η βαθιά πεποίθηση που σου δίνει εκείνος, εκείνη η διαβεβαίωση που λέει, ό, τι μέλλεται να περάσεις στη ζωή σου, θα είναι εκεί, δίπλα σου, να σε κρατά σφικτά από το χέρι. Δε θα σε εγκαταλείψει, δε θα σε κάνεις να νιώσεις ποτέ ότι είσαι κάτι λιγότερο από το σημαντικότερο, δε θα σε αφήσει να ζεις μέσα στη σιωπή, δε θα έχει πρόβλημα να μοιραστεί με την ίδια άνεση της μέρες της λύπης όπως και τις μέρες της χαράς, γιατί ξέρει ό,τι δεν είναι το τι μοιραζόμαστε που έχει σημασία, αλλά το ό,τι είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλο, για να μοιραζόμαστε τα πάντα.

Ο Καζαντζάκης λέει "μια γυναίκα πρέπει να την αγαπάς τόσο πολύ, που να μην της περάσει καν η ιδέα πως κάποιος άλλος θα την αγαπήσει περισσότερο" αν δεν την αγαπάς τόσο, άφησε κάποιον άλλο να το κάνει."

και η γυναίκα λέει "έναν άντρα πρέπει να τον αγαπάς τόσο πολύ, που την ώρα που θα περνάει την είσοδο του σπιτιού του, να νιώθει ότι είναι "βασιλιάς" ακόμα και την ώρα που επιστρέφει από τη δουλειά, ντυμένος με παλιόρουχα" Αν δεν τον αγαπάς τόσο άφησε κάποιαν άλλη να το κάνει.

Ο κάθε ένας αξίζει μια θέα στο πέλαγο και έναν άνθρωπο δικό του !!

ΜΣ (2016-2018)

27 Ιουν 2018, 10:18 π.μ.