για ένα καφέ για ένα τσάι ή για μαξιλαροπόλεμο

 

23 / 05 /2022

Πώς νιώθεις σήμερα?

Νιώθω καλά ! πραγματικά καλά !  Είπα, όταν κάποιος με ενδιαφέρει θα κάνω την κίνηση.

Και αυτό σημαίνει, μια κίνηση και έτσι πάει, μια εσύ και αν ενδιαφέρεται και ο άλλος κάνει την επόμενη και αναλόγως του ενδιαφέροντος προχωρά το πράμα ή όχι. Όχι όπως πριν χρόνια που έκανα μια πρόταση, έπαιρνα όχι για απάντηση και έκανα και δεύτερη και Τρίτη και στο τέλος φαινόμουν και ηλίθια που έτρωγα απανωτές χυλόπιτες.  Και αυτό ισχύει όχι μόνο στις ερωτικές κλπ σχέσεις ισχύει και στις φιλίες κλπ. Δηλαδή τυχαίνει και σε μια φιλία να είσαι εσύ εκείνος που πάντα στέλνεις το μήνυμα, παίρνεις το τηλέφωνο, κάνεις την πρόταση για μια συνάντηση, και αυτό γίνεται μοτίβο και συνήθεια και ο άλλος ή η άλλη δεν κάνει μια κίνηση ποτέ, μέχρι που στο τέλος λες άσε να σταματήσω να ρωτώ και να στέλνω να δω αν θα με γυρέψει και εκείνη κάποια στιγμή και δεν σε γυρεύει και απλά τραβά ο κάθε ένας τον δρόμο του.  Δεν είναι παράξενο αυτό το πράγμα.. να λέω ναι όταν θέλεις να με δεις αλλά εγώ να μην σε ψάχνω ποτέ άμα δεν με ψάξεις εσύ; Πως ονομάζεται ακριβώς αυτό; να αφήνω μια φιλία χρόνων να διαλυθεί λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος;  ‘Ετσι, αυτή η έλλειψη ενδιαφέροντος διαλύει σχέσεις χρόνων ή μηνών ή δεν τις αφήνει ποτέ ούτε καν να εξελιγκτούν.

Έχω πάει στην μάμα μου χθες το απόγευμα , μου έκοψε και μου έβαψε το μαλλί νιώθω όμορφα και φέρνω μια τούφα από τα μαλλιά μου στην μύτη μου και την μυρίζομαι Είναι υπέροχα, τα νιώθω πλούσια και ανανεωμένα και μυρίζουν εκείνο το αποσμητικό που έχει στην αίθουσα του σινεμά …

Νομίζω είναι η εποχή να ξανανιώσω γυναίκα, να ξεκλειδώσω όλα εκείνα τα κομμάτια μέσα μου που είχα αδρανοποιήσει, καιρός να βγω από τη σπηλιά, ήρθε ή ώρα

Έκλεισαν όλοι οι κύκλοι ;

Νομίζω έκλεισαν εκτός ο τελευταίος.

Μου λείπει ναι αλλά δεν είμαι σίγουρη αν μου λείπει γιατί ήταν εκείνος και ήμουν ακράδαντα σίγουρη ό,τι ταιριάζουμε.  Ταιριάζαμε σε ένα και αυτό έδωσε όλη τη βαρύτητα στον χρόνο στον οποίο μου πήρε να προχωρήσω. Νομίζω ό,τι αν η σχέση μας ξεκινούσε και τέλειωνε στο κρεβάτι, θα ήταν μια πολύ επιτυχημένη σχέση. Αλλά δεν ήταν , υπήρχαν και άλλα ζητούμενα.  Θέλαμε να νιώσουμε, να καταλάβουμε, να συνδεθούμε και ήταν λες και μας μάτιασαν τι στο καλό,  μια λέξη λάθος και πήγαν όλα κατά διαόλου,  και  ένιωσα λες και έκατσα να δω μια όμορφη  ταινία και έπεσε το ρεύμα και έμεινα στο σκοτάδι. και έτσι όπως ήταν σκοτάδι έφαγα και ένα χαστούκι που δεν ήξερα από που ήρθε. 

Άρα έκλεισε ό κύκλος ;

Κοίτα, αν επικοινωνούσε σήμερα μαζί μου και μου έλεγε να βρεθούμε για καφέ θα πήγαινα. Και αν έτσι όπως καθόμασταν δίπλα ο ένας από τον άλλο άπλωνε το χέρι του για να χαϊδέψει το δικό μου θα τον άφηνα. Και αν μου μιλούσε θα άκουγα. Και αν μου εξηγούσε θα καταλάβαινα. Και δε θα είχα καμιά απαίτηση για καμιά συγνώμη.  Θα συνέχιζα  από εκεί που το αφήσαμε, μόνο που εγώ θα ήμουν 22 μήνες πιο ώριμη και δεν θα έλεγα τίποτα που θα τον πλήγωνε, δεν θα είχα ερωτήσεις και απαιτήσεις και θα τον άφηνα να νιώσει όταν θα νιώσει, και να δείξει ότι θέλει όπως το θέλει και δε θα ξεσπούσα σαν μωρό παιδί.  Αν..

Αλλά εμένα οι πρώην μου γυρίζουν ακριβώς μόλις εγώ αποφασίσω να είμαι με κάποιον άλλο. Τα είδαμε, τα ζήσαμε και στο παρελθόν.

Θέλω να αγοράσω ξανά το κερί που μυρίζει κανέλα και ζάχαρη.

 Δεν ξέρω πάλι αν έχω αυτήν την φοβία να ξεκινώ κάτι με κάποιον που τώρα θα γνωρίσω και προτιμώ να πάω αν έχω την δυνατότητα σε κάποιον που ήδη γνωρίζω. Ξέρω τον χαραχτήρα μου και τα μοτίβα μου. Αλλά η ζωή δεν μου κάνει τα δικά μου, πάντα με σπρώχνει στον να αναθεωρήσω, να βγω από τα τετριμμένα μου και να υπερβώ και τις φοβίες μου.

Για να κλείσουμε με αυτήν την αναφορά και τους κύκλους πρέπει να το δεις και ως εξής

 Ότι η μνήμη έχει πάντα την ανάγκη να στραφεί σε κάποιον, κάποιον να αναπαράξει, κάποιον να θυμηθεί. Και θα πάει εκεί που νιώθει πιο όμορφα, στον εραστή που σου έδωσε τον πιο ωραίο οργασμό, εκεί που θα νιώσει καλά. Όχι εκεί που υπάρχει πόνος.

Ισχύει..

Μέχρι που θα αρχίσει να ξεθωριάζει η δύναμη της και θα θέλεις να παράξεις κάτι νέο. Αντε πάμε λοιπόν να ξεκολλήσουμε και να παράξουμε κάτι νέο. Φτάνει να αναμασάς τα ίδια και τα ίδια. 

Μα και με αυτόν που άρχισες τώρα να μιλάς και αυτόν τον γνωρίζεις.

Αλήθεια ! δεν είναι πρώην όμως , τον είδα τρεις φορές, μιλήσαμε δύο, έχουμε κοινούς γνωστούς κάπως έτσι. Μου εμπνέει όμως μια αίσθηση ασφάλειας και αυτό είναι το ζητούμενο.  Αυτή η γαμημένη αίσθηση της ασφάλειας. Που ή την νιώθεις ή δεν την νιώθεις. Αυτό το να σου μιλάει και να λέει αλήθεια, να είναι ήρεμος, πράος, χωρίς εξάρσεις, να έχει σταθερές διαθέσεις και ξεκάθαρη προσωπικότητα.  Επίσης τον θαυμάζω και όπως σου είπα και προχτές, δεν γνωρίζω πλέον πολλούς που να θαυμάζω. Και αυτόν έχω πολλούς λόγους για να τον θαυμάζω. Αλλά δεν θα κάνω το λάθος αυτή τη φορά να τον κάνω μύθο, α μπα όχι, βήμα βήμα και στωικά, χωρίς εξάρσεις. 

Ας είναι.

Οπότε και εγώ είπα, αφού μου αρέσει και έχει θετική αύρα ας κάνω εγώ την πρώτη κίνηση. Και έστειλα ένα μήνυμα, γραπτό, στο μέσσεντζερ  και του είπα να πάμε για καφέ. και εκείνος απάντησε, με ένα πολύ γλυκό, φωνητικό μήνυμα ότι ήθελε πολύ να με δει και τα λοιπά.  Και περιττό να σου πω ότι ήμουν όλη μέρα μέσα χαρούμενη και με ένα χαζό χαμόγελο.  

Και θυμήθηκα πώς είναι ρε γαμώτο μου να έχεις εκείνη την χαρά και την ανυπομονησία όταν θα δεις κάποιον πόσο αλλάζει η διάθεση σου, πόσο ενέργεια γεμίζεις να κάνεις πράγματα, να κάνεις τις δουλειές σου, να φτιάξεις το μαλλί, να ανοίξεις το κουτί που ήταν καταχωνιασμένο μέσα στην αποθήκη και να βγάλεις τον εαυτό σου από μέσα.

Μαλακία να ζεις χωρίς να νιώθεις έτσι κάθε μέρα και απλά τις υπόλοιπες μέρες να πρέπει να αυτοφορτίζεσαι, με την ελπίδα ότι θα έρθει εκείνη η μέρα που θα σε ξαναφορτίσει κάποιος άλλος, με εκείνον τον υπέροχο τρόπο, τόσο θετικά. 

Δεν βρεθήκαμε τελικά χτες αλλά δεν έχει σημασία. Η μέρα μου κύλησε όμορφα. Και το βράδυ μου έστειλε ακόμα ένα φωνητικό μήνυμα λέγοντας μου πάλι, με την γλυκύτατη του φωνή ό,τι αν ισχύει η πρόταση να βρεθούμε εντός της βδομάδας και θα έρθει εκείνος Λάρνακα.  Και ναι ισχύει και ναι περιμένω να τον δω με πολλή χαρά. Χωρίς προσδοκίες ή απαιτήσεις αλλά μόνο με απλή ανθρώπινη χαρά, που θα έρθει ένας άνθρωπος να πάμε για έναν καφέ, να πούμε πέντε πράγματα για μας, να νιώσουμε όμορφα. Όμορφα και απλά. Έτσι όπως θα έπρεπε να είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Από κοντά, πρόσωπο με πρόσωπο. Να ακούσεις τη φωνή να βλέπεις τις εκφράσεις του προσώπου, να έρχεται να σε αγγίζει η αύρα του σώματος του, να σε ακουμπά η άκρη από το πουκάμισο του και να χαμογελάς χαριτωμένα.  Να σου λέει αστεία και εσύ να πνίγεσαι από το γέλιο και να βάζεις το χέρι μπροστά από το στόμα.  Και να ναι τα μάτια του, όμορφα, πολύ όμορφα. Και η ψυχή του. 

Να σου πω κάτι και να μην κάτσει δεν πειράζει, ας μην βρεθούμε κι ας ήταν όλο αυτό μια εισαγωγή χωρίς κύριο θέμα. Δε με νοιάζει πραγματικά στο λέω, φτάνει που κάτι πατήθηκε, μέσα μου ξύπνησε κάτι και νιώθω όμορφα.. 

Θέλω να αγοράσω ξανά το κερί που μυρίζει κανέλα και ζάχαρη.