ΔΩΝ ΚΙΧΩΤΗΣ

ΔΩΝ ΚΙΧΩΤΗΣ

1) Απόψε από τον πόνο η καρδιά μου δεν χτυπά
τ' αστέρια το φεγγάρι, τώρα έσβησαν κι αυτά
τον κόσμο αυτό βαρέθηκα και όλα τα στραβά
μοναχικός στρατιώτης

τους δράκους πολεμάω που φυσούν καυτή φωτιά
με κούφια πανοπλία και με χάρτινα σπαθιά
και τώρα πια στη μάχη μια ελπίδα με κρατά
να έρθει ένας ιππότης

R) έλα Δων Κιχώτη μόνο εσύ μπορείς
τέρατα και δράκους στην πόλη αυτή να δεις
έλα και πολέμα, μαζί μου μια φορά
κι ας φαίνεται σαν ψέμα, τους βλέπω καθαρά

2) με έχουν γονατίσει και το δέρμα μου πονάνε
και όλο μαύρη φλόγα απ το στόμα τους φυσάνε
σπασμένη η πανοπλία και στάχτη τα σπαθιά
μονάχα εσύ με σώζεις

τραγωδία ή κωμωδία αν είναι η ζωή
για πες μου εσύ που ξέρεις όσα ξέρει ένα παιδί
πολέμησε μαζί μου και θα δικαιωθείς
και ήρωας θα νοιώσεις

R) έλα και πολέμα, για τελευταία φορά
δώσ΄μου λίγη τρέλλα και δυο χρυσά φτερά
και απ΄την άγρια μάχη, σαν βγούμε νικητές
θα χουν φύγει οι δράκοι, και θα ναι πια στο χτες !