Απόψε αργά μες το σκοτάδι, η αγάπη σου φως θα μου δώσει
Θα με κρατήσει απ΄το χέρι, αγκαλιά θα με πάρει, τους φόβους για πάντα θα διώξει
Καταιγίδες θα περάσω, χωρίς να βραχώ, ξανά κοντά σου να βρεθώ
Μονάχος πλαγιάζεις κι εγώ σιμά σου, Μορφέα μου να κοιμηθώ
Στ όνειρο σου θα μπω και ποτέ δε θα μάθεις
Αφού τώρα κοιμάσαι, η καρδιά πως πονά
Μα αυτό που τη μέρα, με τόσο κόπο σκοτώνεις
Σαν Ερινύα κάθε βράδυ, θα σε κυνηγά
Το πρωί πλησιάζει κι απ τ’ όνειρο σου φεύγω
Κι ένα μου δάκρυ στο στήθος σου κυλά
Σαν η μέρα περάσει, η αγάπη σου και πάλι
Θα με φέρει στην κάμαρα σου ξανά !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου