Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ

ΔΩΝ ΚΙΧΩΤΗΣ


1
Απόψε από τον πόνο η καρδιά μου δεν χτυπά
Τ΄ αστέρια το φεγγάρι τώρα έσβυσαν κι΄αυτά
Τον κόσμο αυτό βαρέθηκα και όλα τα στραβά
Μοναχικός στρατιώτης

……………..

Τους δράκους πολεμάω που χτυπούν από ψηλά
Με κούφια πανοπλία και με χάρτινα σπαθιά
Και τώρα πια στη μάχη, μια ελπίδα με κρατά
Στο πλάι μου ιππότης


R)
Έλα Δων Κιχώτη, μόνο εσύ μπορείς
Τέρατα και δράκους, στην πόλη αυτή να δεις
Έλα και πολέμα, μαζί μου μια φορά
Κι ας φαίνεται σαν ψέμα, τους βλέπω καθαρά


2)
Με έχουν γονατίσει και το δέρμα μου πονάνε
Και όλο μαύρη φλόγα απ΄το στόμα τους φυσάνε
Σπασμένη η πανοπλία και στάχτη τα σπαθιά
Μονάχα εσύ με σώζεις

………………………….


Τραγωδία ή κωμωδία τελικά ειν’ η ζωή
Για πες μου εσύ που είσαι,  στη ψυχή ένα παιδί
Πολέμησε μαζί μου και θα δικαιωθείς
Και ήρωας θα νοιώσεις


R)
Έλα και πολέμα, ακόμα μια φορά
Δως΄μου λίγη τρέλλα και δυο χρυσά φτερά
Κι΄απ΄την άγρια μάχη, σαν βγούμε νικητές
Θα χουν φύγει οι δράκοι, θ΄ανήκουνε στο χτες





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Νοέμβρης

  Αρέσκει μου τούτη η εποχή Έσιει μια γλυκάδα που δεν την έσιει κανένα καλοκαίρι. Ούτε πυρώνεις ούτε κρυώνεις, είσαι άνετος εσύ μέσα στο σώμ...