Sunrise and sunset

Είδα ένα παράξενο όνειρο.. το θυμάμαι γιατί ξύπνησα ενώ βρισκόμουν στην μέση του ονείρου

Βρισκόμουν σε ένα ξενοδοχείο, και περπατούσα στον διάδρομο ενός ορόφου.. κοίταζα τις πόρτες των δωματίων ψάχνοντας για το νούμερο του δικού μου δωματίου.  Οι πόρτες των δωματίων του συγκεκριμένου ορόφου είχαν όλες το ίδιο νούμερο αλλά δίπλα είχαν ένα γράμμα και έτσι διαφοροποιούνταν τα νούμερα  Ήταν 201a, 201b, 201c.. Το δικό μου δωμάτιο ήταν 201e ή 201d. Στάθηκα μπροστά στην πόρτα. Ήταν λευκή και ήταν καμπύλη σχεδόν σαν φουτουριστική , όχι η ίσια σκούρα ξύλινη συνηθισμένη πόρτα ενός ξενοδοχείου.  Ήταν μια παράξενη πόρτα, πολύ στενή, σαν καψούλα διαστημοπλοίου. Το πιο παράξενο όμως ήταν ότι πάνω στην πόρτα είχε μια μικρή ταμπέλα, που έγραφε το όνομα της σουίτας αυτής, του ξενοδοχείου. Το όνομα της σουίτας του ξενοδοχείου ήταν «Μαρίνα» 

Δεν είχα επιλέξει εγώ το ξενοδοχείο αυτό, δεν είχα επιλέξει εγώ το δωμάτιο αυτό, την επιλογή την είχε κάνει εκείνος. Εγώ απλά είχα πάρει την οδηγία να έρθω εδώ, στον συγκεκριμένο όροφο, στο συγκεκριμένο δωμάτιο.  Και είδα το όνομα μου στην πόρτα! 'Hταν η έκπληξη από εκείνον προς εμένα, να μου δείξει ότι είχε βρει ένα ξενοδοχείο , που είχε ένα δωμάτιο, που είχε στην πόρτα γραμμένο το όνομα μου. Και εγώ χάρηκα με την έκπληξη αυτή. Χάρηκα αλλά και παραδέχτηκα και την διαολεμένη του εξυπνάδα γιατί μόνο αυτός θα μπορούσε να σκεφτεί κάτι τέτοιο. 

Στο χέρι μου κρατούσα την πλαστική κάρτα που ανοίγει τα δωμάτια των ξενοδοχείων. Την έβαλα μπροστά στην κλειδαριά και η πόρτα άνοιξε. Υπήρχαν δύο παράξενα διαχωριστικά που μου έκλειναν την είσοδο μόλις μπήκα. Υπήρχαν επίσης δύο  μαύρες καρέκλες μπροστά από δύο arcade οθόνες.  

-Δηλαδή μου λες ότι η σουίτα αυτή είχε τον δικό της χώρο με ηλεκτρονικά παιχνίδια;

- Αυτό ακριβώς. Αν ήθελες καθόσουν στο δωμάτιο και έπαιζες ηλεκτρονικά παιχνίδια με τον συγκάτοκο σου δίπλα σου να κάθεται και να παίζει το δικό του. 

Αν όμως ήθελες να προχωρήσεις στο δωμάτιο έπρεπε να παραμερίσεις τα διαχωριστικά παραβάν που εξυπηρετούσαν τις ηλεκτρονικές οθόνες και τα παιχνίδια και να κάνεις χώρο για να περάσεις. 

Οπότε; 

- Οπότε με το που μπήκα στο δωμάτιο μου έκλειναν την είσοδο εκείνα τα διαχωριστικά. Εκείνος όμως βρισκόταν ήδη στο δωμάτιο και με περίμενε.  Ήρθε προς το μέρος μου και έσπρωξε τα διαχωριστικά και άνοιξε η είσοδος. Πολύ εύκολα, χωρίς κόπο. Απλά τα έσπρωξε στο πλάι και μετακινήθηκαν και κάπως έπαψαν να υπάρχουν πλέον. Υπήρχε εκείνος ! Μπορούσα τώρα να δω το δωμάτιο, τις πολυθρόνες, το μπαλκόνι, τις μεγάλες γυάλινες πόρτες, την θέα, το ηλιοβασίλεμα, τη θάλασσα.  Το δωμάτιο έβλεπε δυτικά.  Μπορούσαμε να δούμε τον ήλιο που έδυε μέσα στη θάλασσα.

Υπήρχε ένα τραπέζι και πάνω πιάτα γεμάτα φαγητό και ποτήρια. Δε θυμάμαι να έδειξα κανένα ενδιαφέρον για το φαγητό. Ένιωσα όμως την ικανοποίηση ότι εκείνος τα είχε όλα έτοιμα για μένα και περίμενε να φτάσω στο δωμάτιο για να δειπνήσουμε μαζί.  Δεν φάγαμε όμως. Απλά φιληθήκαμε. Βασικά εκείνος ήταν καθισμένος πάνω σε μια γκρίζα πολυθρόνα και εγώ τον καβάλλησα και τον φίλησα. Ήμουν, μπορείς να το πεις και λίγο υπερβολικά παθιασμένη στον τρόπο που τον φιλούσα. 

Εκείνος; 

Εκείνος απόλαυσε ιδιαίτερα την παθιασμένη μου επιθετικότητα. Είχε εκείνο την ανάσα της απόλαυσης όταν παραδίνεσαι σε ένα βάσανο που απολαμβάνεις να σου κάνουν. 

οπότε πιστεύεις ό,τι οι άντρες απολαμβάνουν την γυναικεία ερωτική "επίθετικότητα" 

αυτό που ξέρω είναι ότι οι άντρες δεν απολαμβάνουν την γυναικεία "παθητικότητα" 

Ο άντρας θέλει εξίσου να νιώσει ότι είναι ποθητός, ότι μια γυναίκα τον διεκδικεί, μια γυναίκα τον σκέφτεται, τον φαντασιώνεται ίσως, ότι πεθαίνει για την στιγμή που θα τον δει, που θα τον νιώσει ξανά..  Η ανάγκη του να είσαι επιθυμητός, ποθητός, του να ξυπνάς την ερωτική επιθυμία δεν έχει φύλο.  Ή για να το θέσω καλύτερα, μέσα σε κάθε άντρα και κάθε γυναίκα υπάρχει και η αρσενική και η θηλυκή ενέργεια, το γιν και το γιανγκ, το άσπρο και το μαύρο, η ανάγκη και να κατακτήσω αλλά και να παραδοθώ.  

γι αυτό η ερωτική πράξη όπως και οποιαδήποτε άλλη ενεργειακή ανταλλαγή είναι σαν ένας χορός. ¨Οταν κάνει ο ένας ένα βήμα μπροστά ο άλλος κάνει ένα βήμα πίσω και μετά αλλάζει η ενέργεια το μοτίβο, αλλά πάντα βρισκόμαστε σε μια κίνηση, εγώ βλέπω τα βήματα σου και δρω αναλόγως, εσύ βλέπεις τις κινήσεις μου και δρας αναλόγως. 

μου θυμίζει παρτίδα σκάκι

Θυμίζει ναι αλλά δεν είναι. Το σκάκι έχει καλά προμελετημένες κινήσεις όπου θα αναδείξουν τον πιο καλό ως νικητή. Οι σχέσεις δεν έχουν νικητή. 

τότε τι έχουν ;

To αποτέλεσμα 

Το οποίο είναι; 

Παραγωγή ηδονής!

Σεξ δηλαδή; 

Οχι αγαπητή μου. Ηδονή δεν παράγεται μόνον από το σεξ. Ας δώσουμε μια άλλη πιο γενικευμένη ονομασία. Ας την πούμε ότι είναι παραγωγή ενδορφινών. Αςτην πούμε συν-παραγωγή ευτυχίας. 

-Ας την πούμε συν-παραγωγή ευτυχίας.  Αν ένας από τους δυο δεν είναι ευτυχισμένος τότε έχει αποτύχει ο συνδιασμός στην ολότητα του. Είναι το μόνο παιχνίδι που θέλουμε να είναι και οι δύο νικητές γι αυτό δεν μπορεί να παρομοιωθεί ποτέ με το σκάκι. 

Λοιπόν τον φιλούσες και μετά ; 

Μετά βρεθήκαμε στον κήπο του ξενοδοχείου και θαυμάζαμε τον ωραίο κήπο και απολαμβάναμε την βραδιά.  Και πάλι συνέβη κάτι παράξενο. Από την μια πλευρά του ορίζοντα ο ήλιος ανέτελλε και μπορούσαμε να δούμε την ανατολή που έδινε μαγικά χρώματα στον ουρανό και από την άλλη πλευρά ο ήλιος έδυε στη θάλασσα και  δημιουργούσε άλλα χρώματα στην θάλασσα. 

Ένας παράξενος τεράστιος ήλιος που νόμιζες ότι έδυε δίπλα μας. «Πρέπει να βιαστούμε, ο ήλιος σε λίγο θα βυθιστεί εντελώς στη θάλασσα».  Βρεθήκαμε σε ένα ηλεκτρονικό αυτοκίνητο απ εκείνα που σε μεταφέρουν σε μικρές αποστάσεις μέσα στους κήπους των ξενοδοχείων και στα γήπεδα του γκολφ. Οδηγούσε μια όμορφη κοπέλα και εμείς καθόμασταν στο πίσω κάθισμα. Το αυτοκινητάκι άρχισε κάνει μια διαδρομή σε έναν χωματόδρομο πάνω σε ένα μικρό λόφο και γύριζε τις στροφές . Φοβόμουν λίγο αλλά η κοπέλα φαινόταν να χειρίζεται καλά το αυτοκίνητο και να ήξερε ακριβώς πώς θα κατεβεί αυτόν τον παράξενο δρόμο έτσι αφεθήκαμε με εμπιστοσύνη στα έμπειρα χέρια της που κρατούσαν το τιμόνι.. εκείνος χαμογελούσε. Ξύπνησα πριν προλάβουμε να κατεβούμε εντελώς τον κατηφορικό δρόμο και πριν δούμε το ηλιοβασίλεμα.  Ήταν ένα ηλιοβασίλεμα που δεν το έχω δει από κάποιο σημείο που ταξίδεψα στη ζωή μου, ήταν ένα σημείο που το πάραξε η φαντασία μου, ένα ηλιοβασίλεμα σκοτεινό, σε μια θάλασσα πιο σκοτεινή και έναν ήλιο πιο μεγάλο από το κανονικό.

τι άλλο θέλεις να κρατήσεις από αυτό το όνειρο; 

το ότι βρισκόμουν σε ένα σημείο πάνω στην γη, όπου μπορούσα ταυτόχρονα να δω την ανατολή και την δύση του ήλιου ταυτόχρονα, κάτι που μόνο σε ένα όνειρο θα μπορούσε να συμβεί

Ναι και αυτό είναι το υπέροχο με τα όνειρα. Μας αποκαλύπτουν πράγματα που δεν θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ξύπνιοι. Μπορούμε να πετάξουμε στα όνειρα, σου έτυχε ποτέ; 

Μου έτυχε και είναι υπέροχο συναίσθημα. Όπως υπέροχο είναι ότι παρόλον ότι είναι απόκρημνος ο δρόμος και είσαι σε ένα μικρό εύθραυστο όχημα, νιώθεις ηρεμία γιατί δεν κρατάς εσύ το τιμόνι αλλά μια άγνωστη όμορφη κοπέλα και εκείνη μας οδηγούσε και εμείς απλά απολαμβάναμε τη διαδρομή. 

Συγκινήθηκες; 

Ναι !! 

Γιατί; 

Γιατί ξέρεις ότι το πιο συχνό και πιο βασανιστικό μου όνειρο είναι ότι οδηγώ εγώ και πάντα κάτι συμβαίνει και ή σπάει το τιμόνι ή σπάνε τα φρένα και πάντα νιώθω ότι θα συγκρουστεί το αυτοκίνητο. 

Ναι ! αλλά αυτή τη φορά δεν οδηγούσες εσύ. 

Ετσι

Οδηγούσε μια άγνωστη

Έτσι

Και στην αρχή ανησύχησες αλλά μετά ηρέμησες, αφέθηκες. 

Έτσι 

και μετά αφού αφέθηκες και άφησες σε κάποιαν άλλη το τιμόνι τι έκανες; 

Κοίταξα εκείνον που ήταν δίπλα μου. Έδωσα την προσοχή μου σε εκείνον. 

Και; 

Το ίδιο και εκείνος. Η κοπέλα που οδηγούσε ήταν πανέμορφη αλλά εκείνος κοίταζε μόνον εμένα. 

Και πώς ένιωσες που ξύπνησες πριν φτάσεις στο τέρμα της διαδρομής, πριν φτάσετε στο σημείο που ήταν η θάλασσα και θα βλέπατε από κοντά το ηλιοβασίλεμα. 

Δεν μου έκανε καμιά διαφορά.