Σ αγαπώ σημαίνει ...

 11 Φεβράρη 2021

Ας μιλήσουμε λοιπόν ή καλύτερα ας γράψουμε για αγάπη

Εσύ τι εννοείς όταν λες σε κάποιον σ αγαπώ ή όταν κραυγάζει μέσα σου και όταν νιώθεις το σφίξιμο αυτό υπάρχει πάντα ένα συγκεκριμένο πρόσωπο αλλά πια είναι μακριά και δεν μπορείς να το πεις; 

Και όταν λέω μακριά δεν εννοώ εκείνη είναι Παρίσι και εσύ Νέα Υόρκη. 

Εννοώ ότι έχουν επιλέξει να μην συνευρίσκονται σωματικά, να μην έχει πλέον φυσική παρουσία ο ένας στην ζωή του άλλου..

Μένει όμως κάτι , που ονομάζεται αγάπη, παραμένει η ψυχική σύνδεση (γι αυτούς που πιστεύουν ότι υπάρχει κάτι τέτοιο) ή ο ενεργειακός δεσμός ( για τον ένα για τον άλλο ή και για τους δύο). Υπάρχει αυτή η σκέψη που στρέφεται πάντα προς εκείνον, την ώρα που κάνεις τις συνηθισμένες σου δραστηριότητητες, όπως το να καθαρίζεις πατάτες και πιάνεις τον εαυτό σου να του μιλά, ή όταν βλέπεις ένα όμορφο ανθισμένο λουλούδι στον δρόμο και σκέφτεσαι ότι αυτό το όμορφο λουλούδι θα του τραβούσε την προσοχή, θα τον έκανε να χαμογελάσει.. 

Οι άνθρωποι που με αγάπησαν με κάποιον τρόπο, με άλλαξαν

Και οι άνθρωποι που αγάπησα και συνεχίζω να αγαπώ, ήταν εκείνοι που αναγνώρισα μέσα μου ότι με κάποιον τρόπο με άλλαξαν. 

Αυτή λοιπόν υπήρξε η διαφορά από μια σημαντική ουσιαστική σχέση από μια άλλη που ήταν απλό πάθος, σκίρτημα, ξέσπασμα, ηδονή, ψυχαγωγία. Μια άλλη που όταν έληξε ήταν σαν σαν μην υπήρξε ποτέ. Η σημαντική σχέση, η σχέση της οποίας την ανάμνηση θα διατηρήσεις στο πέρασμα του χρόνου, ήταν εκείνη μέσα στην οποία μπήκες άλλος άνθρωπος και βγήκες διαφορετικός.

Και δεν μιλώ για τις σχέσεις στις οποίες ο «σύντροφος» έρχεται ετσιθελικά και εντοπίζει τα «λάθη» σου και προσπαθεί να σε φτιάξει.  Καμία σχέση.  

Μιλώ για τις αλλαγές οι οποίες γίνονται μέσα από την αλληλεπίδραση μεταξύ των ανθρώπων, τις οποίες οι άνθρωποι πιθανόν να μην αντιλαμβάνονται την στιγμή που γίνονται.

Ας πούμε ότι έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή σου ένας άνθρωπος και είναι ο πιο καλόψυχος άνθρωπος στον κόσμο. Τόσο καλόψυχος που σου φαίνεται ψέμα, γιατί εσύ, ζεις σε έναν κόσμο και κυνικό και έχεις συνηθίζει να βλέπεις ανθρώπους ψεύτες και αδιάφορους και κυνικούς. Και όμως, μια καλή μέρα, τυχαίνει και έρχεται στον δρόμο σου ο άνθρωπος αυτός. Και  βλέπεις, ανακαλύπτεις ότι υπάρχει και ένα νέο είδος ανθρώπου, ο άνθρωπος ο ανιδιοτελής, αυτός που θα κάνει τα πάντα όχι μόνο για σένα αλλά για οποιονδήποτε έχει ανάγκη. Μερικές φορές σου φαίνεται λίγο αφελής, γιατί εκείνος βλέπει μόνο την καλή πλευρά των ανθρώπων, όχι γιατί είναι χαζός, αλλά γιατί έτσι το επιλέγει. Αυτός ο άνθρωπος σε αγάπησε. Και σε άλλαξε. Βλέποντας τον έγινες λιγότερο καχύποπτη, πίστεψες ότι οι άνθρωποι μπορούν και να αγαπούν, και να ελπίζουν, και να αντέχουν, και να βλέπουν το καλό. Υπήρξε ένας μεγάλος δάσκαλος.

Ας πούμε ότι έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή σου ένας άνθρωπος και όταν είσαι μαζί του είναι όλα απλά. Εσύ είσαι εσύ και εκείνος είναι εκείνος και υπάρχει πλήρης αναγνώριση, κατανόηση και αποδοχή.  Και όταν πια έρθει η ώρα του ερωτικού μοιράσματος είναι μια συγκινησιακή εμπειρία που διαπερνά και ξαναγεννά όλο το είναι σου.  Η ενέργεια του ρέει πάνω σου και πλάι σου και μέσα σου και γίνεστε ένα, και καταλαβαίνεις τι εστί έρωτας , τι εστί ψυχή, τι εστί οι δύο να γίνονται ένα. 

Ίσως τα καταφέρεις μια ή δυο φορές στις ζωή σου να βιώσεις αυτήν την απόλυτη σύνδεση με έναν άλλο άνθρωπο.  Και δεν σου το κρύβω ότι είναι η πιο συγκλονιστική εμπειρία όταν το νιώσεις και η πιο επώδυνη εμπειρία όταν διαπιστώσεις όταν μια τέτοια χημεία ή σύνδεση δεν είναι αρκετή ή μόνον αρκετή για να μείνουν δύο ανθρώποι μαζί.  Αυτοί οι δύο άνθρωποι ναι μεν το ένιωσαν και οι δύο ταυτόχρονα και υπάρχει η συνειδητοποίηση και παραδοχή, ναι μεν το πάραξαν και το έζησαν μαζί αλλά μετά, ο κάθε ένας τραβά τον δρόμο του. Ο κάθε ένας για τους λόγους του.  Δεν σου το κρύβω ότι πικραίνεσαι μετά, νιώθεις αδικημένος, νιώθεις ότι γεύτηκες για λίγο ένα παράδεισο και μετά σε πέταξαν έξω. Μετά από αυτό όμως και όταν περάσει το πρώτο σοκ, καλείσαι να αξιολογήσεις την συνολική εμπειρία σου με αυτόν τον άνθρωπο, σαν κομμάτι της συνολικής σου πορείας και εξέλιξης σου και να δεις τι σου έδωσε όλη αυτή η εμπειρία.  Και μετά την αξιολόγηση θα κληθεις να δώσεις ένα τελικό συμπέρασμα . Αν εκείνο που πήρες τελικά, άξιζε τον πόνο που ένιωσες όταν το έχασες;

Το συμπέρασμα είναι το εξής. Κάθε τι που ζεις αξίζει, αν υπήρξε αληθινό, μια αληθινή αλληλεπίδραση, όταν η έκφραση των συναισθημάτων ήταν αληθινή και αυτό το ξέρει η διαίσθηση σου. Αν υπήρξε λοιπόν αληθινό, αν αληθινά και ουσιαστικά σε άγγιξε αξίζει τον πόνο που θα νιώσεις μετά. Αν μιλάμε για αλήθεια πρέπει να θυμόμαστε ότι η ίδια η λέξη σημαίνει α-λήθεια δηλαδή α-λήθη στερούμαι της λήθης δηλαδή θυμάμαι. Ξαναθυμάμαι και εν-θυμάμαι σημαίνει εν -θυμός (ψυχή) στρέφομαι και πάλι εντός της ψυχής μου, όπου μέσα στην ψυχή μου βρίσκεται ο μόνος μου εαυτός. 

Αν λοιπόν ήταν αλ-ήθεια τότε ναι θα πονάει μετά.  Απλά και μόνο το ότι υπάρχει ένας πόνος πάει να πει ότι υπήρξε μεγάλη χαρά, μεγάλη απόλαυση και μεγάλη ηδονή. Είναι λοιπόν ίσως το τίμημα που πληρώνεις ακριβώς γιατί έζησες κάτι μεγάλο και αληθινό.  

Ο πόνος δεν πρέπει να εξορκίζεται λες και είναι ένα σιχαμερό τέρας, στην πορεία μαθαίνουμε ότι είναι και αυτός μέρος της ζωής μας, ότι είναι κάτι που αναπόφευκτα θα νιώσουμε και το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να πορευτούμε μαζί του και να τον αφήσουμε να μας δώσει όσα έχει να μας δώσει, διαμορφώνοντας μας όπως ένας γλύπτης μετατρέπει μια άμορφη πέτρα σε ένα υπέροχο άγαλμα. 

Και αυτός είναι ο ρόλος των ανθρώπων που θα περάσουν από τη ζωή μας ως δάσκαλοι. Να αποκαλύψουν, τα δυσλειτουργικά κομμάτια του εαυτού μας που τα έχουμε βαθιά κρυμμένα.  Να τα βγάλουν στο φως και να μας αφήσουν να γιατρευτούμε.  Να μας φέρουν στην συνείδηση μας ότι για να ενωθείς με έναν άλλο άνθρωπο χρειάζονται όλα τα κομμάτια σου. Χρειάζεται να πετάξεις τη μάσκα της τελειότητας που παρουσιάζεις στους άλλους ανθρώπους. Χρειάζεται να σταθείς απέναντι στον καθρέφτη και να δεις τον εαυτό σου όπως είναι, λυπημένος, θυμωμένος. Χρειάζεται να ξεθάψεις όλα όσα είχες θαμμένα. Να βγάλεις τα πάντα στο φως. Να παραμείνεις γυμνός. Να σταθείς μπροστά στην αγάπη με πρόθεση και να δηλώσεις "αυτός Είμαι" ατελής, προβληματισμένος, φοβισμένος, εκείνος που δεν έχει για όλα απαντήσεις, ένας από τους πολλούς, όχι ξεχωριστός. Και η αγάπη θα σου απαντήσει 

είσαι Εσύ και είσαι μοναδικός 

η αγάπη μας κάνει Θεούς και ο πόνος μας εξανθρωπίζει και πάλι. 

η αγάπη μας κάνει Θεούς και ο πόνος μας επαναφέρει στον μηδενισμό της ανθρώπινης μας ύπαρξης. 

η αγάπη όμως είναι η φώτιση, το θείο άγγιγμα, το δάγκωμα ενός καρπού που δεν επιστρέφεται πίσω στο δέντρο της γνώσης. 

Το πόσο με συγκλονίζει και με αλλάζει το πέρασμα ενός ανθρώπου το καταλαβαίνω από τον χρόνο ίασης. Και όταν λέω ίαση δεν σημαίνει κλαίω και χτυπιέμαι γιατί έφυγε. Όχι, αναγνωρίζω ότι οι άνθρωποι φεύγουν όποτε θέλουν ακόμα και όταν εμείς θέλουμε να μείνουν, όπως και εμείς φύγαμε από ανθρώπους που εκείνοι μας ήθελαν να μείνουν. Η ίαση είναι κάτι άλλο. 

Είναι το να μένεις μόνον με τον εαυτό σου, χωρίς να επιδιώκεις να ξαναμπείς στην διαδικασία να γνωρίσεις κάποιον άλλο. Μερικές φορές διερωτήθηκα αν είναι ένας φόβος, το να κλείνεσαι και να μην θέλεις να γνωρίσεις ακόμα κάποιον άλλο, ξέρεις, έχεις πληγωθεί πολύ και θέλεις να πληγωθείς και πάλι και μπλα μπλα μπλα. Όχι δεν είναι αυτό. Γιατί ξέρω πολύ καλά ότι ή μετά από ένα μήνα γνωρίσεις κάποιον ή μετά από ένα χρόνο οι πιθανότητες να πληγωθείς ή να μην πληγωθείς είναι το ίδιο. Όχι δεν είναι αυτό.

Όταν τελειώνει μια σχέση, αλλά εκείνος με τον οποίο σχετίστηκα με συγκλόνισε, δεν θέλω να γνωρίσω κανένα άλλο. Δεν εχω στάνταρτς για το πόσο χρονικό διάστημα ούτε το προκαθορίζω, απλά χρειάζομαι τον χρόνο μου να επεξεργαστώ. Είναι όπως όταν τρως κάτι που είχε θεσπέσια γεύση και δεν θες να φάεις κάτι άλλο για να μην χαλάσεις τι γεύση. Είναι το δέος που ένιωσες και η τιμή που θέλεις να αποδώσεις σε εκείνο που έζησες, εκείνο που ένιωσες, είναι το ένα βήμα πίσω που παίρνεις. Είναι το σώμα σου, που εκείνος το άγγιξε με έναν τόσο παράξενο και μαγικό τρόπο που δεν σου κάνει καρδιά να το αγγίξει κάποιος άλλος και να σε λερώσει. 

Είναι πολύτιμος χρόνος τα μεσοδιαστήματα, έχουν το σκοπό τους και την χρησιμότητα τους.  Υπήρξε ο χρόνος που ήσουν εσύ και ο άνθρωπος εκείνος. Και μετά υπάρχει ο χρόνος που είσαι εσύ και η εμπειρία που έζησες με εκείνον τον άνθρωπο.  Ο εαυτός σου που άλλαξε και ο εαυτός σου που προσπαθεί να καταλάβει τι και ποια κουμπιά σου πάτησε εκείνος και άλλαξες. Και το πιο όμορφο ή παράξενο; Εκείνος, ο οποίος αλλάζει κάποιον άλλο, απλά και μόνο επειδή υπάρχει, συνήθως δεν έχει ιδέα ότι υπήρξε η αιτία αλλαγής ενός άλλου ανθρώπου.

Και εγώ άλλαξα πολλούς ανθρώπους και δεν το λέω με στόμφο ή αλαζονεία, απλά το καταγράφω σαν απλή διαπίστωση.  Και ίσως , όχι ίσως, σίγουρα, πλήγωσα ανθρώπους, απλά και μόνον επειδή τους είπα την αλήθεια. Την δική μου αλήθεια φυσικά.  

Μπορείς να ισχυριστείς πέραν πάσης αμφιβολίας ότι «εκείνος» ο οποιοσδήποτε συγκριμένος άνθρωπος, ήταν ο «άνθρωπος» της ζωή σου.; Όχι δεν μπορώ, γιατί εγώ δεν είμαι και δεν θα είμαι η ίδια μέχρι το τέλος της ζωής μου, ούτε κάποιος άλλος θα είναι, εκτός αν είναι, οπότε δεν θα τον γούσταρα γιατί αν ήταν ο ίδιος από σήμερα μέχρι το τέλος της ζωής του θα έπληττα θανάσιμα. Αν όμως υπήρχε μια πιθανότητα να είμαστε μαζί και ευτυχισμένοι, αυτό θα προδιέθετε ότι θα αλλάζαμε προς την ίδια κατεύθυνση έτσι ώστε να συνέχιζε  να προκαλεί το ερωτικό και πνευματικό ενδιαφέρον ο ένας στον άλλο, έτσι ώστε να παραμένει η επιθυμία, και η διάθεση για εξερεύνηση. Αυτό όμως δεν μπορεί κανένας να το γνωρίζει εκ των προτέρων, μπορείς μόνο να το επιθυμείς, ή να το εύχεσαι, δεν μπορείς όμως ούτε να το διατάζει, ούτε να το προδικάζεις, ούτε να το προκαλείς.  Το πώς αλλάζει με το πέρασμα του χρόνου ο κάθε άνθρωπος εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Άρα, όχι δεν μπορεί κανένας να ισχυριστεί πέραν πάσης αμφιβολίας ότι κάποιος είναι ο άνθρωπος της ζωής του. 

Δεν ξέρω αν όλα αυτά που σκέφτομαι ή νιώθω δεν θα καταρρεύσουν σαν χάρτινος πύργος όταν και αν ήμασταν ποτέ ξανά μαζί. Αν όταν ήμασταν ξανά μαζί, δεν τσακωνόμασταν για λάθος λέξεις και για ασήμαντα πράγματα. Δεν μπορώ να ξέρω καν αν είμαι εγώ η κατάλληλη γυναίκα για εκείνον.  Γι αυτό και δεν επέμενα. Γιατί ίσως εκεί έξω κάποια άλλη να είναι πιο κατάλληλη για να είναι ευτυχισμένοι μαζί.  Το να αγαπώ κάποιον δεν σημαίνει απολύτως τίποτε για την δική του ζωή. Το να αγαπώ όμως κάποιον σημαίνει αυτά που σημαίνει για μένα. Ότι εκείνος, εμένα, με άλλαξε. Και η μεγαλύτερη έκφραση αγάπης που μπορώ να προσδώσω σε κάποιον που νιώθω ότι αγαπώ είναι

«σ’ ευχαριστώ, η εμπειρία μου μαζί σου με έκανε καλύτερο άνθρωπο. Μου άνοιξε τα μάτια σε πράγματα που δεν καταλάβαινα, με ευαισθητοποίησε σε θέματα για τα οποία είχα άγνοια, με έκανε να δω την ζωή με άλλη οπτική, με έκανε να θέλω να γίνω καλύτερη, να θέλω να κάνω κάτι πιο ουσιαστικό στη ζωή μου από το να ασχολούμαι συνέχεια με αριθμούς. Μου έδωσε τη δύναμη να πω όχι σε κάτι που ήταν λιγότερο από εκείνο που μου αξίζει. Να βάζω τα όρια μου. Να είμαι δυνατή. Να σκέφτομαι ό,τι έχω ζήσει μαζί σου αυτό που το ονειρευόμουν όπως το θέλω και έτσι, τόσο όμορφο όσο ήταν μαζί σου, το θέλω και  τίποτα λιγότερο.   Τώρα ξέρω ότι εκείνο που φανταζόμουν, υπάρχει και εφόσον υπήρξε θα ξαναυπάρξει, κάποια στιγμή, με κάποιον άλλο άνθρωπο και το ίδιο εύχομαι και για σένα.  Και όχι δεν θέλω να συμβιβάζεσαι. Να μην αρκείσαι στα ψίχουλα. Να ζητάς το απόλυτο. Το υπέροχο. Την έκσταση. Τον άνθρωπο που θα νιώσεις μαζί του Θεός. Εκείνος που θα κάνει όλα τα άλλα να μοιάζουν ασήμαντα. Τίποτε λιγότερο. 

Όταν λέω σ'αγαπώ σημαίνει απλά ευχαριστώ . Σ ευχαριστώ για την εμπειρία που μου έδωσες 

Μαρίνα Σαβεριάδου

τα ημερολόγια