Happy February

Δευτέρα 1^η Φεβρουαρίου 2021

Αυτός ο μήνας αν και ανήκει στους χειμωνιάτικους για μένα είναι ο προάγγελος της Άνοιξης.

Μου αρέσει ο Φεβρουάριος γιατί φεύγει ο Γενάρης που δεν μου αρέσει πρώτον και ο Φεβρουάριος είναι πιο σύντομος από τους άλλους μήνες και είναι σαν ένας τύπος που σου λέει κοίτα ήρθα αλλά δεν θα σε κουράσω πολύ, θα μπω και θα βγω και είδηση δε θα πάρεις. «μιλά ο Φεβράρης ο οποίος έχει την όψη ενός νεαρού με μπλε τζιν και γυμνό στήθος)

Μου αρέσει ο Φεβράρης γιατί είναι τα γενέθλια της κόρης μου που την γέννησα το 1997 την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου για ένα απλό λόγο.  Ήθελα είμαι δεν είμαι ερωτευμένη του Αγίου Βαλεντίνου να χω  κάτι να γιορτάζω. Και έχω κάτι να γιορτάζω εδώ και 24 χρόνια.

Λοιπόν μιας και του έχω μια αδυναμία του Φεβράρη είπα να τον γνωρίζω λίγο καλύτερα και πήγα και έψαξα σαν μικρός εξερευνητής τι σημαίνει ο λέξη αυτή.

Στα λατινικά η λέξη Φεβρουάριος (februarius) προέρχεται από το ουσιαστικό februum, που σημαίνει καθαρμός, κάθαρση, λόγω των θρησκευτικών εορτών εξαγνισμού και καθαρμού (Februa ή Februatio) που τελούνταν στη Ρώμη στη διάρκεια του μήνα.

Ο Φλεβάρης προέρχεται από τις «φλέβες», δηλαδή τα υπόγεια νερά που αναβλύζουν στη διάρκειά του από τις πολλές βροχές.

Όποια σημασία και να διαλέξουμε έχει τον σκοπό του.  

Εμένα ο μήνας με βρίσκει σε φάση υπερδιέγερσης με τον εγκέφαλο μου να στροφάρει με χίλια. Μετά από ένα εξοντωτικό μήνα στη δουλειά μετά από τον οποίο έπαθα υπερκόπωση κάπου στα τέλη του Γενάρη με έπιασε μια νέα μανία. Αυτή της γνώσης.

Και έτσι, παράλληλα με τα μαθήματα στο κολλέγιο, που τώρα βρισκόμαστε στην ανατομία και φυσιολογία, ξεκίνησα και μαθήματα ψυχολογίας, κάνοντας ον λαιν εγγραφή και όχι όπου και όπου σε παρακαλώ αλλά University of Toronto. Το είπα και στη μάνα μου και χάρηκε που εκείνη έζησε κάποια χρόνια εκεί, και ήταν φοιτήτρια εκεί και της άρεσε.

Διαβάσματα πολλά λοιπόν. Αλλά μου κάνει καλό γιατί αναγκάζω τον εγκέφαλο μου, που έτσι και αλλιώς υπερλειτουργεί, τον αναγκάζω λοιπόν να απασχολείται με θέματα που τον ενδιαφέρουν και δεν του αφήνω χρόνο να πλήττει, γιατί όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι αργία μήτηρ πάσις κακίας..

Τούτη η ιδέα με το μασάζ μου έφερε πολλές νέες ιδέες και για το μέλλον μου πλέον σκέφτομαι ότι ίσως κάποια στιγμή να αφήσω πίσω τη λογιστική και ίσως να κάνω ένα πτυχίο σε ένα θέμα που μου αρέσει όπως τη ψυχολογία και ίσως κάποτε αντί για ένα βιοποριστικό μεν αλλά βαρετό δε επάγγελμα όπως υπήρξε το δικό μου εδώ και 25 χρόνια, κάνω κάτι άλλο, που να ονομάζεται λειτούργημα, κάτι που θα με γεμίζει, κάτι που θα μου δίνει νόημα και ουσία, κάτι που θα με κάνει να νιώθω ότι προσφέρω κάτι στην ανθρωπότητα. Ίσως λέω ίσως, τα σκέφτομαι και χαμογελώ και ξέρω ότι είναι όλα όνειρα αλλά γνωρίζοντας με λέω ναι !

Όλοι θα έπρεπε να λέμε ναι και όλοι θα έπρεπε να δίνουμε το δικαίωμα στον εαυτό μας όχι μόνο να ονειρεύεται αλλά και να διαγράφει μεγάλες, τεράστιες αλλαγές στη ζωή μας. Αυτή είναι η ομορφιά της ζωής , να δικαιούσαι να κάνεις κάτι άλλο όταν βαρεθείς το κάτι άλλο, να δικαιούσαι να έχεις άπειρες επιλογές, να δικαιούσαι να κάνεις κάτι νέο, να γίνεσαι ξανά μαθητής, να γίνεσαι ξανά φοιτητής, να δημιουργείς νέες συνάψεις στον εγκέφαλο σου.

Γιατί ομως όλη αυτή η αλλαγή ξαφνικά; Να σου πω. Σεπτέμβρη του 2022 φεύγει και η δεύτερη μου κόρη για σπουδές και είναι πολύ πιθανό μέχρι τότε να μην έχει επιστρέψει η μεγάλη μου κόρη από το εξωτερικό. Οπότε παίζει πολύ το σενάριο να είμαι εγώ και τα δυο μου σκυλιά στο σπίτι. Όταν πριν μήνες άναψε η σκέψη, σαν την λάμπα πάνω από το κεφάλι του Κύρου Γρανάζη πάνω από το κεφάλι μου, πριν λίγους μήνες, με έπιασε ένας μικρός πανικός όταν σκέφτηκα ότι θα φύγει η Κατερίνα από το σπίτι. Ηταν διαφορετικό όταν έφυγε η Γαβριέλλα, ένα μωρό που πάντα ήμουν μαθημένη να λείπει από το σπίτι, γιατί ήταν πρόσκοπος γιατί πάντα ήταν σε κατασκηνώσεις και ταξίδια, και είναι διαφορετικό να φεύγει η Κατερίνα, ένα μωρό που είμαστε μέρα νύχτα μαζί, και τα τελευταία πέντε και πλέον χρόνια, σε ένα σπίτι, μόνες μας.

Ξέρω το θα κλάψω με μαύρο δάκρυ, κλαίω και τωρα που το σκέφτομαι. Αλλά δεν είναι θέμα αυτό. Το κάθε μωρό θα φύγει να πάει να καταχτήσει τα όνειρα του. να ανοίξει τα φτερά του. Ο ρόλος μας εμάς είναι να τους στηρίξουμε  και να βρούμε τρόπο να γεμίσουμε τα δικά μας κενά όταν ο γονεικός ρόλος διαμορφωθεί, όταν αδειάσει το σπίτι και λείψουν τα πήγαινε έλα στα ιδιαίτερα.

Αντί να κάτσω να κλαίω λοιπόν είπα καλύτερα να πάω εγώ πίσω στα θρανία, να γίνω για λίγο και πάλι φοιτήτρια.

Ίσως να το ονόμαζε κάποιος πώς να καταπολεμήσετε προκαταβολικά το σύνδρομο της άδειας φωλιάς.

Οπωσδήποτε για να μην χαλάσω την όμορφη διάθεση με την οποία ξεκίνησα την μέρα μου την εβδομάδα μου και τον μήνα μου, εμπιστεύομαι ότι όλα θα πάνε καλά και για μένα και  για την επαγγελματική μου και προσωπική μου εξέλιξη

 

Καλό μήνα , καλή αρχή σε όσους ξεκινάνε νέους στόχους and Happy Valentines