αντίο

 13 06 2023

Λάρνακα

Παράξενη μέρα, συννεφιασμένη

Σήμερα το πρωί πέθανε ο Α.  Ποιο κάρμα είναι αυτό που χρεώνει έναν άνθρωπο με μια ασθένεια επώδυνη, μακροχρόνια και βασανιστική. Μια ασθένεια που δεν τον εξοντώνει άμεσα αλλά την παλεύει για χρόνια.

Ποιο είναι αυτό το κάρμα που σε χρεώνει με μια ζωή που δεν μπορείς να χαρείς την οικογένεια σου, τα παιδιά σου, δεν μπορείς να είσαι λειτουργικός και παραγωγικός.  Όπου καταντάς να νιώθεις κατάθλιψη, γιατί νιώθεις ότι είσαι ένα βάρος στη ζωή των ανθρώπων σου.

Ποιο είναι αυτό το κάρμα που σε χρεώνει με μια οικογενειακή κατάσταση τέτοια όπου ο σύντροφος σου παλεύει με μια δύσκολη ασθένεια, ενώ έχεις μικρά παιδιά, και εσύ, η σύντροφος καλείσαι, να είσαι δίπλα στον άνθρωπο σου, να του συμπαραστέκεσαι ενώ τον χτυπά αλύπητα η ασθένεια, να αντέχεις να  τον βλέπεις  να πονά και να βασανίζεται ενώ παράλληλα πρέπει να μεγαλώσεις τα δύο παιδιά μόνη σου.

Ποιο είναι αυτό το κάρμα και ποια είναι αυτή η δύναμη

Να είσαι άνθρωπος νοσοκόμος, άνθρωπος σύντροφος, μάνα και πατέρας και τα πάντα. Να καταργείς τις δικές σου ανάγκες για να αφιερώσεις κάθε μέρα και λεπτό σε αυτούς. Χωρίς καμιά επιλογή.  Δεν σου έκανε κάτι αυτός ο άνθρωπος και θα πάρεις διαζύγιο και θα ελευθερωθείς. Αυτός απλά αρρώστησε και αυτόν πώς θα τον εγκαταλείψεις, δεν εγκαταλείπεις. Μένεις και δίνεις τον αγώνα σου μέχρι την τελευταία στιγμή.

Αγαπημένη μου φίλη τον έδωσες τον αγώνα σου, για πολλά χρόνια, με δύναμη και αξιοπρέπεια. Δεν μπορώ ούτε καν να διανοηθώ πόσα πέρασες και πού βρήκες όλη αυτήν την δύναμη να αντέξεις την δύσκολη πορεία τόσων χρόνων.  Ξέρω ότι πέρασες μια τεράστια μοναξιά. Όχι την μοναξιά την δική μου, που χώρισα επίσημα και με διαζύγιο. Ενός άλλου είδους μοναξιάς, πιο προσωπικής, πιο δύσκολης, πιο περιοριστικής, ίσως ασφυκτικής.  Αγαπημένη μου φίλη, έδωσες τον αγώνα σου και στάθηκες και δίπλα του και δίπλα στα παιδιά σου, βράχος, αφιερώνοντας την ζωή σου όλη γι αυτούς. Δεν λιποψύχησες, δεν παραπονέθηκες, δεν έκανες πίσω.  Και μέσα σε όλα αυτά να δουλεύεις για να φέρεις ένα εισόδημα στο σπίτι και μέσα σε όλα αυτά να έχεις και το κουράγιο να βάζεις όλα όσα δεν μπορείς να κραυγάσεις στην τέχνη σου, και να δημιουργείς όλα αυτά τα υπέροχα σου έργα.

Αγαπημένη μου φίλη νιώθω απέραντο δέος για τον πόνο που έζησες. Σήμερα έκλεισε τα μάτια ο αγαπημένος σου σύζυγος και επιτέλους μπορεί να ξεκουραστεί από τον πόνο που τον βασάνιζε τόσα πολλά χρόνια. Ξέρω θα είναι δύσκολοι οι μήνες που θα έρθουν, εύχομαι όμως μετά από αυτά , να χαράξει και για σένα μια πιο ήρεμη εποχή, να προλάβεις να ζήσεις και εσύ όμορφα χρόνια, να χαμογελάσεις και πάλι, να πάρεις μια ανάσα, να χαρείς τα παιδιά σου και πλέον όλα να είναι μόνο χαρά.

Σ αγαπώ πολύ