ο σπόρος

Το πιο δύσκολο ίσως πράγμα για μένα, για μας, είναι να αφήνω ή να αφήνομαι 

Υπάρχει ένα κουμπί που έχει πατηθεί εδώ και χρόνια, αυτό της αυτοσυντήρησης και του εαυτού μου και αυτών που εξαρτούνται από εμένα.  Είναι μια ζωή μάχη, ένας αγώνας επιβίωσης, όταν έχεις γεννηθεί όχι στην ανέχεια, αλλά στην μέση τάξη, αυτήν στην οποία επιβιώνεις με, αλλά πάντα με αυστηρό προυπολογισμό

Δεν τα γράφω αυτά ούτε με πόνο ούτε με μεμψιμοιρία. Αγάπησα και αγαπώ κάθε πτυχή της ζωής μου και όλα τα βλέπω από μια οπτική και μια φιλοσοφία του ό,τι ζούμε μας εξελίσσει, μας μαθαίνει, μας γαλουχεί. Ναι, ναι ξέρω σε πιάνει κάποτε το παράπονο αλλά μετά ανασκουμπώνεσαι, ξανασηκώνεσαι και βαθιά μέσα σου νιώθεις ικανοποίηση γιατί όλα καλώς πήγαν όπως πήγαν. 

Ξέρω ότι πλησιάζει το τέλος ενός μεγάλου κύκλου της ζωής μου, ξερω ότι σαν ταλαντούχος μαέστρος λίγο πριν κλείσει ο ένας, άνοιξα για μένα έναν άλλο κύκλο, έτσι για να χω κάτι να με κρατά, κάτι να μου κινεί το ενδιαφέρον, κάτι να ερωτευτώ, κάτι και όχι κάποιον, από επιλογή, ένα νέο "παιδί" να μεγαλώσω την ώρα που ετοιμάζομαι να αποχαιρετήσω το δεύτερο μου παιδί που φεύγει.. 

έχει ένα τραγούδι που λέει, γι αλλού κινήσαμε γι΄αλλου και αλλού η ζωή μας πάει .. το μάθαμε καλά

στην αρχή κλωτσάμε και μετά αφού μάθουμε το μάθημα μας, αφηνόμαστε να μας πάει εκεί που θέλει να μας πάει.. 

υπάρχει η φάση στη ζωή σου που πρέπει να ενεργήσεις και η φάση που πρέπει να αφήσεις 

υπάρχει η φάση που πρέπει να φυτέψεις τον σπόρο και μετά να αφήσεις τον χρόνο να κάνει τη δουλειά του. Εκεί είναι που την παθαίνουμε οι περισσότεροι, δεν ξέρουμε πότε να σταματήσουμε, πότε έχει ολοκληρωθεί η εργασία, πότε να πούμε φτάνει, τέλος, έκανα ό,τι μπόρεσα, τώρα απλά πρέπει να περιμένω.  

Πες το υπερβολική ανάγκη ελέγχου, πες το έλλειψη πίστης προς τους άλλους ή προς το σύμπαν, ό,τι κι αν είναι ή έλλειψη υπομονής δρα εκιβιαστικά και στα άλλα άτομα και στα γεγονότα και στο τέλος αφαιρεί και την ουσία της ζωής 

Ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα

Δεν καλώ τον εαυτό μου θρησκευόμενο άτομο αλλά κάποιες προτάσεις μπορούμε να τις δούμε πιο φιλοσοφικά 

Αφήνω τον εαυτό μου και τους άλλους σε μια άλλη ανώτερη δύναμη και εγκαταλείπω την ανάγκη ελέγχου των άλλων Που δεν σημαίνει ότι δεν ενεργώ, κάνω τις ενέργειες μου αλλά ξέρω και πότε πρέπει να σταματήσω, να αναπνεύσω, να ηρεμήσω, να πω ότι απλά πλέον αφήνω και αφήνομαι. 

Ακομα και ένα σποράκι να φυτέψεις, προετοιμάζει καλά το χώμα, το φυτεύεις με αγάπη και το ποτίζεις αλλά μετά αφήνεις το σποράκι μόνο του, να πάρει το χρόνο του, να βλαστήσει και να μεγαλώσει. 

αυτό είναι το μάθημα !