Πωμός 21,26 μμ ημέρα βράδυ Σαββάτου
δεύτερη ημέρα διακοπών. Καθισμένη στην βεράντα του καταλύματος στον Πωμό. Στα διαμερίσματα Καλίνα, ένα υπέροχο σπιτάκι, πάνω κάτω με πανέμορφο κήπο με λεμονόδεντρα στο πίσω μέρος και μια φωρτομένη καβάφα. Η μάνα μου στο τραπέζι μαζί μου τρώει αμίλητη για να μην με ενοχλεί που γράφω, το αεράκι φυσάει, η θάλασσα ακούγεται στο βάθος ..
μόλις επιστρέψαμε από τα Νέα Δήμματα, ένα πολύ μικρό χωριό δίπλα από τον Πωμό. Εκεί μένει μια πρώτη εξάδερφη της μάνας μου, αρκετά μεγαλύτερη σε ηλικία. Ήξερα πάντα ότι ο παππούς μου ήταν από τον Πωμό γι αυτό και υπογραφόταν Κωστας Χριστοφή Πωμίδης αλλά σήμερα μάθαμε από την ξάδερφη πολυ περισσότερα στοιχεία για την οικογένεια.
Μάθαμε ότι ο πατέρας του παππού μου του Κώστα με το όνομα Χριστοφής ήταν κωφάλαλος και γι αυτό και τους έλεγαν ο τάδε του "κουφού" Επίσης μάθαμε και γιατί του έδωσαν για γυναίκα τη προγιαγιά μας τη Σοφία. Η Σοφία λοιπόν ήταν μια από τις κόρες του Χατζηπαναγή από τον Πωμό. Τα σπίτια τους ήταν σε μια περιοχή που ονομαζόταν παλιάμπελα και ήταν βαθιά στο δάσος στον δρόμο προς την Παναγία την Χρυσοπατερίτισσα. Ένας πήγαινε και ενοχλούσε τα ζώα του Χατζηπαναγή, όπως μας είπε η θεία έδενε τις γλώσσες των βοδιών με τις τρίχες τους, του έκλεβε ζώα και γενικά τον ενοχλούσε. Πάνω στην ενόχληση, ενόχλησε και την κόρη του τη Σοφία και την κατέστρεψε, με λίγα λόγια την ξεπαρθένεψε. Και ο Χατζηπαναγής πήγε και τον σκότωσε.
Η Σοφία όμως αφού ήταν "καταστρεμμένη" δεν θα την έπαιρνε για γάμο κανένας και έτσι την έδωσαν στον Χριστοφή τον κωφάλαλο και μαζί έκαναν πέντε παιδιά. Ή πρώτη και μόνη κόρη η Μαρία. ο Αλέξανδρος, ο Αντρέας, ο Κώστας (πατέρας της μάνας μου) και ο Νεόφυτος. Μόλις γεννήθηκε η Μαρία ο πατέρας της δεν την ήθελε και έτσι όπως ήταν τυλιγμένη την έριξε μέσα στις κολοτζιές, επίσης όλη την περιουσία που είχε την μοίρασε στους τέσσερις του γιους και στην Μαρία δεν άφησε τίποτα εκτός από μια "μοίρα" 1/5 μιας αθασιάς που την άφησε και στα πέντε παιδιά του.
Η Μαρία ήταν η μάνα της θείας στο σπίτι της οποίας πήγαμε απόψε, η οποία είναι εβδομηνταοκτώ χρονών και σηκώνεται κάθε μέρα στις τέσσερις για να πάει στην Πόλη Χρυσοχούς να δουλέψει καθαρίστρια σε ένα ξενοδοχείο για εξακόσια ευρώ.
Αυτά και άλλα μάθαμε απόψε και πήραμε ακόμα μια φορά μια μικρή γεύση για την "μοίρα" των γυναικών στον τόπο μας μέχρι πρόσφατα.
δεν μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους το τι περνούσαν τότε οι άνθρωποι λόγω της φτώχιας και της αμάθεις αλλά κυρίως οι γυναίκες αφού είχαν και την καταπίεση και τους βιασμούς και την υπόληψη τους και να δουλεύουν σκληρά και να γεννούν και να τους πετούν τα μωρά αν γεννιόντουσαν κορίτσια μέσα στις κολοτζιές..
η θεία περνά τον δικό της γολγοθά .. αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.. δεν έχω δικαίωμα να μιλήσω για αυτό...απλά παρακολουθούσα σιωπηλά και θαύμαζα το κουράγιο της και τη δύναμη της τόσον χρονών και να αντέχει να ζει αυτή τη ζωή, να πηγαίνει κάθε μέρα από τα χαράματα να καθαρίζει σε τέτοια ηλικία..
έχω πολλά να επεξεργαστώ απόψε..νιώθω ότι έκανα ένα νοερό ταξίδι πίσω στο χρόνο και επέστρεψα. Και ένιωσα μια ευγνωμοσύνη που ζω σήμερα και όχι τότε, που ζω σήμερα και έχω την ζωή μου στα χέρια μου. Δεν ανήκω σε πατέρα ή σύζυγο δεν θεωρούμαι προιόν για να με πειράξει κάποιος και να μειωθεί η αξία μου τόσο ώστε να με δώσουν λόγω χαμηλής αξίας σε έναν κωφάλαλο.
Δεν ξέρω αν ο πρόπαππους ο Χριστοφής εκτός από κωφάλαλος ήταν και τρελλός και πέταξε το πρωτότοκο του στις κολοτζιές γιατί βγήκε κόρη, ξέρω ότι στα γονίδια μου έχω λίγο Πωμό, λίγο Περιστερωνοπηγή, λίγο Άγιο Αμβρόσιο και λίγη Αγγλία ... άμα πάμε πίσω πίσω πίσω πίσω ίσως όλοι βρούμε έναν πρόγονο κουφό ή τρελλό ή κάποια γυναίκα δυναμική ή κάποιον καλλιτέχνη και τελοσπάντων όλον εκείνον τον συνδιασμό γονιδίων που έκανε αυτό που είσαι εσύ σήμερα.
Στην επιστροφή από τα Νέα Δήμματα προς τον Πωμό είδαμε τους βράχους στη θάλασσα να είναι μπλε. Σταματήσαμε ! Τελικά εχουν βάλει έναν μεγάλο μπλε προβολέα και φέγγει πάνω στους βράχους της θάλασσας και είναι ένα παράξενο και μαγικό θέαμα που πρώτη φορά είδα. Την ώρα που στάθηκα μπροστά στον προβολέα φαινόταν η σκιά μου μέσα στη θάλασσα...ενθουσιάστηκα ! πρώτη φορά στάθηκα πάνω σε ένα βουνό, βράδυ και να φαίνεται η σκιά μου στη θάλασσα !
εβγαλα φωτογραφίες τις σκιές μας, τους μπλε βράχους και το φεγγάρι πίσω από το βουνό ! ήθελα να είσαι εκεί, ήθελα να σου δείξω τους μπλε βράχους και το φεγγάρι..
ψες σκεφτόμουν ότι ο κάθε άνθρωπος έναν άνθρωπο μπορεί να αγαπήσει κάθε φορά... ο επόμενος που θα αγαπήσεις σβήνει τον προηγούμενο.. έτσι γίνεται.
η ζωή είναι στιγμές και όμως.. η μόνη στιγμή που δεν σκέφτεσαι τίποτα άλλο από την παρούσα στιγμή είναι όταν είσαι στην αγκαλιά κάποιου που αγαπάς, που σ αγαπάς και σκέφτεσαι δεν θα ήθελα να είμαι πουθενά αλλού, οποιαδήποτε άλλη στιγμή, όσο όμορφη και αν είναι είναι λειψή, αν την στιγμή που τη ζεις, σκέφτεσαι ότι λείπει εκείνος με τον οποίο θα ήθελες να τη μοιραστείς ...
και πάλι ...αν μην τι άλλο...εμείς έχουμε την πολυτέλεια να ζούμε όσα εκείνοι δεν ονειρεύτηκαν καν
δεύτερη ημέρα διακοπών. Καθισμένη στην βεράντα του καταλύματος στον Πωμό. Στα διαμερίσματα Καλίνα, ένα υπέροχο σπιτάκι, πάνω κάτω με πανέμορφο κήπο με λεμονόδεντρα στο πίσω μέρος και μια φωρτομένη καβάφα. Η μάνα μου στο τραπέζι μαζί μου τρώει αμίλητη για να μην με ενοχλεί που γράφω, το αεράκι φυσάει, η θάλασσα ακούγεται στο βάθος ..
μόλις επιστρέψαμε από τα Νέα Δήμματα, ένα πολύ μικρό χωριό δίπλα από τον Πωμό. Εκεί μένει μια πρώτη εξάδερφη της μάνας μου, αρκετά μεγαλύτερη σε ηλικία. Ήξερα πάντα ότι ο παππούς μου ήταν από τον Πωμό γι αυτό και υπογραφόταν Κωστας Χριστοφή Πωμίδης αλλά σήμερα μάθαμε από την ξάδερφη πολυ περισσότερα στοιχεία για την οικογένεια.
Μάθαμε ότι ο πατέρας του παππού μου του Κώστα με το όνομα Χριστοφής ήταν κωφάλαλος και γι αυτό και τους έλεγαν ο τάδε του "κουφού" Επίσης μάθαμε και γιατί του έδωσαν για γυναίκα τη προγιαγιά μας τη Σοφία. Η Σοφία λοιπόν ήταν μια από τις κόρες του Χατζηπαναγή από τον Πωμό. Τα σπίτια τους ήταν σε μια περιοχή που ονομαζόταν παλιάμπελα και ήταν βαθιά στο δάσος στον δρόμο προς την Παναγία την Χρυσοπατερίτισσα. Ένας πήγαινε και ενοχλούσε τα ζώα του Χατζηπαναγή, όπως μας είπε η θεία έδενε τις γλώσσες των βοδιών με τις τρίχες τους, του έκλεβε ζώα και γενικά τον ενοχλούσε. Πάνω στην ενόχληση, ενόχλησε και την κόρη του τη Σοφία και την κατέστρεψε, με λίγα λόγια την ξεπαρθένεψε. Και ο Χατζηπαναγής πήγε και τον σκότωσε.
Η Σοφία όμως αφού ήταν "καταστρεμμένη" δεν θα την έπαιρνε για γάμο κανένας και έτσι την έδωσαν στον Χριστοφή τον κωφάλαλο και μαζί έκαναν πέντε παιδιά. Ή πρώτη και μόνη κόρη η Μαρία. ο Αλέξανδρος, ο Αντρέας, ο Κώστας (πατέρας της μάνας μου) και ο Νεόφυτος. Μόλις γεννήθηκε η Μαρία ο πατέρας της δεν την ήθελε και έτσι όπως ήταν τυλιγμένη την έριξε μέσα στις κολοτζιές, επίσης όλη την περιουσία που είχε την μοίρασε στους τέσσερις του γιους και στην Μαρία δεν άφησε τίποτα εκτός από μια "μοίρα" 1/5 μιας αθασιάς που την άφησε και στα πέντε παιδιά του.
Η Μαρία ήταν η μάνα της θείας στο σπίτι της οποίας πήγαμε απόψε, η οποία είναι εβδομηνταοκτώ χρονών και σηκώνεται κάθε μέρα στις τέσσερις για να πάει στην Πόλη Χρυσοχούς να δουλέψει καθαρίστρια σε ένα ξενοδοχείο για εξακόσια ευρώ.
Αυτά και άλλα μάθαμε απόψε και πήραμε ακόμα μια φορά μια μικρή γεύση για την "μοίρα" των γυναικών στον τόπο μας μέχρι πρόσφατα.
δεν μπορεί να συλλάβει ο ανθρώπινος νους το τι περνούσαν τότε οι άνθρωποι λόγω της φτώχιας και της αμάθεις αλλά κυρίως οι γυναίκες αφού είχαν και την καταπίεση και τους βιασμούς και την υπόληψη τους και να δουλεύουν σκληρά και να γεννούν και να τους πετούν τα μωρά αν γεννιόντουσαν κορίτσια μέσα στις κολοτζιές..
η θεία περνά τον δικό της γολγοθά .. αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.. δεν έχω δικαίωμα να μιλήσω για αυτό...απλά παρακολουθούσα σιωπηλά και θαύμαζα το κουράγιο της και τη δύναμη της τόσον χρονών και να αντέχει να ζει αυτή τη ζωή, να πηγαίνει κάθε μέρα από τα χαράματα να καθαρίζει σε τέτοια ηλικία..
έχω πολλά να επεξεργαστώ απόψε..νιώθω ότι έκανα ένα νοερό ταξίδι πίσω στο χρόνο και επέστρεψα. Και ένιωσα μια ευγνωμοσύνη που ζω σήμερα και όχι τότε, που ζω σήμερα και έχω την ζωή μου στα χέρια μου. Δεν ανήκω σε πατέρα ή σύζυγο δεν θεωρούμαι προιόν για να με πειράξει κάποιος και να μειωθεί η αξία μου τόσο ώστε να με δώσουν λόγω χαμηλής αξίας σε έναν κωφάλαλο.
Δεν ξέρω αν ο πρόπαππους ο Χριστοφής εκτός από κωφάλαλος ήταν και τρελλός και πέταξε το πρωτότοκο του στις κολοτζιές γιατί βγήκε κόρη, ξέρω ότι στα γονίδια μου έχω λίγο Πωμό, λίγο Περιστερωνοπηγή, λίγο Άγιο Αμβρόσιο και λίγη Αγγλία ... άμα πάμε πίσω πίσω πίσω πίσω ίσως όλοι βρούμε έναν πρόγονο κουφό ή τρελλό ή κάποια γυναίκα δυναμική ή κάποιον καλλιτέχνη και τελοσπάντων όλον εκείνον τον συνδιασμό γονιδίων που έκανε αυτό που είσαι εσύ σήμερα.
Στην επιστροφή από τα Νέα Δήμματα προς τον Πωμό είδαμε τους βράχους στη θάλασσα να είναι μπλε. Σταματήσαμε ! Τελικά εχουν βάλει έναν μεγάλο μπλε προβολέα και φέγγει πάνω στους βράχους της θάλασσας και είναι ένα παράξενο και μαγικό θέαμα που πρώτη φορά είδα. Την ώρα που στάθηκα μπροστά στον προβολέα φαινόταν η σκιά μου μέσα στη θάλασσα...ενθουσιάστηκα ! πρώτη φορά στάθηκα πάνω σε ένα βουνό, βράδυ και να φαίνεται η σκιά μου στη θάλασσα !
εβγαλα φωτογραφίες τις σκιές μας, τους μπλε βράχους και το φεγγάρι πίσω από το βουνό ! ήθελα να είσαι εκεί, ήθελα να σου δείξω τους μπλε βράχους και το φεγγάρι..
ψες σκεφτόμουν ότι ο κάθε άνθρωπος έναν άνθρωπο μπορεί να αγαπήσει κάθε φορά... ο επόμενος που θα αγαπήσεις σβήνει τον προηγούμενο.. έτσι γίνεται.
η ζωή είναι στιγμές και όμως.. η μόνη στιγμή που δεν σκέφτεσαι τίποτα άλλο από την παρούσα στιγμή είναι όταν είσαι στην αγκαλιά κάποιου που αγαπάς, που σ αγαπάς και σκέφτεσαι δεν θα ήθελα να είμαι πουθενά αλλού, οποιαδήποτε άλλη στιγμή, όσο όμορφη και αν είναι είναι λειψή, αν την στιγμή που τη ζεις, σκέφτεσαι ότι λείπει εκείνος με τον οποίο θα ήθελες να τη μοιραστείς ...
και πάλι ...αν μην τι άλλο...εμείς έχουμε την πολυτέλεια να ζούμε όσα εκείνοι δεν ονειρεύτηκαν καν
Μαρίνα αυθεντική τρυφερή καρδιά παιδούλας.Ταξιδευω και αισθάνομαι μαζί σου.Ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφή