ΤΕΛΟΣ

τελικά από τότε που ο άνθρωπος ανακάλυψε τον εαυτό του βρίσκει όλο και περισσότερους τρόπους για να μισεί το είδος του.
Ανακάλυψε το θεό και μισεί οποιονδήποτε πιστεύει σε άλλο Θεό απ' τον δικό του.
Ανακάλυψε το χρώμα του και μισεί οποιονδήποτε έχει άλλο χρώμα απ' το δικό του.
Οι άντρας μίσησε τη γυναίκα και αποφάνθηκε ότι ο καλύτερος τρόπος για να την ελέγξει ήταν να την υποτιμήσει, μειώσει, ακρωτηριάσει και τις αφαιρέσει για αιώνες οποιαδήποτε δικαιώματα λόγου, έκφρασης, σεξουαλικότητας και προσωπικότητας. ίσως για πολλά χρόνια ένα καλό άλογο είχε πολλή περισσότερη αξία για έναν άντρα από μια γυναίκα.
και όμως η γυναίκα είναι η ίδια η ζωή και χωρίς τη γυναίκα δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί το είδος γι' αυτό και η γυναίκα κυοφόρησε και γέννησε με πόνους και πολλούς φορές έχασε τη ζωή της φέρνοντας στον κόσμο ένα παιδί. βύζαξε και μεγάλωσε τα παιδιά της με πόνο και δάκρυ.
παιδιά που έφυγαν, που κλήθηκαν να πολεμήσουν σε πόλεμους με άλλα παιδιά, μιας άλλης μάνας, άλλου χρώματος, άλλου Θεού και σκοτώθηκαν τα παιδιά και έκλαψαν οι μάνες.
για ένα Τζέκινγς Χαν, ένα Χίτλερ, ένα διψασμένο πόθο που γεννά και τρέφει η τρέλλα. να επικρατήσει το δικό σου είδος και να εξαφανίσεις ότι είναι διαφορετικό.
διαβάζοντας τα βιβλία Ιστορίας δεν κατάφερα ποτέ να εντοπίσω ποτέ έναν λόγο για τον οποίο έγινε ένας πόλεμος εκτός από την απληστεία. ΑΠΛΗΣΤΕΙΑ να τα θες όλα, να μην αφήνεις τίποτα για κανέναν άλλο.
αυτό δεν έκαναν οι αυτοκρατορίες; αυτό δεν κάνουν μέχρι σήμερα οι μεγάλες δυνάμεις; ΤΡΕΛΛΑ
σκέφτομαι και το άλλο
πολλοί μιλούν για το τέλος του κόσμου, μετράνες μήνες
αν υπήρχε έστω 1% πιθανότητα να ήταν πράγματι το τέλος του κόσμου πως θα περνούσαμε τις τελευτάιες μας στιγμές;
να αγαπιόμαστε, να κάνουμε έρωτα, να κοιταζόμαστε στα μάτια, να λέμε ο ένας στον άλλο πόσο χαρήκαμε που ζήσαμε τα χρονια που ζήσαμε και που τα ζήσαμε μαζί;
ή απλά θα βλέπαμε με αγωνία τους τελευταίους θανάτους στο δελτίο των 8,30 αγνοώντας τον δικό μας;