Θεατρικός συγγραφέας: Μαρίνα Σαβεριάδου.
Κριτική:
Παρακολουθήσαμε το Σάββατο 1η Ιουλίου στο Θέατρο Σκάλα το εφηβικό θεατρικό ‘Η Αφρικάνικη Κούκλα’ της Μαρίνας Σαβεριάδου.
Πολύ όμορφη σκηνοθεσία, και γλυκιά ηθοποιία από πολλούς νεαρούς φίλους.
Η ιστορία που εμπνεύστηκε η θεατρική συγγραφέας ήταν πάνω από όλα διδακτική. Δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Ήταν και έξυπνη, καθώς έδωσε με τον πιο σωστό τρόπο ένα χωροχρονικό αδιέξοδο σε ένα δωμάτιο με ένα τσούρμο συμπαθέστατες κούκλες και έναν αξιαγάπητο ‘Κούκο’ που ήξερε να δίνει το χρονικό πλαίσιο για την εξέλιξη της ιστορίας όσο λίγοι ήρωες παραμυθιών έχουν κάνει ως τώρα. Μοντέρνα προσέγγιση, πετυχημένος ο ρόλος του ‘Φαρφάλλο’, της Ιταλίδας κούκλας-μάγειρα, και του ερωτευμένου με την κακιά βασίλισσα υπολοχαγού, αλλά και του Σκύλ ου-nerd, μια σύγχρονη εφεύρεση των παραμυθιών για τον ρόλο του καταλύτη.
Οι δολοπλοκίες και η εξέλιξη της ιστορίας πολύ καλές, ωραία μουσική επένδυση με μελωδίες από τη Μελωδία της Ευτυχίας “Do – Re -Mi” και “A few of my favourite things” καθώς και τον «Φίγκαρο» με στίχους γραμμένους υπέροχα προσαρμοσμένους στο εν λόγω παραμύθι από τη συγγραφέα του έργου.
Και όλα αυτά για να καταλάβουμε πώς έφτιαχνε ο Φαρφάλλο την περιβόητη πίτσα αυτή που τρώγανε πάντα οι κούκλες, σε αυτό το παράδοξο συνεχές ξύπνημα-κοίμισμα, το οποίο η Χουζούρα, η υπναρού γάτα, αμφισβητεί συνεχώς, και που τελικά σπάζει μόνο για να μας ξυπνήσει εμάς τους θεατές από την άφεση. Και που τελικά ανακαλύπτουμε ότι τόσο η άμεσα ενδιαφερόμενη για τις κούκλες, η Αννούλα, όσο και η μαμά της, ο ‘μεγαλύτερος θεός’ του δυστοπικού αυτού παραμυθόκοσμου, πάντα γνώριζαν το ‘ξύπνημα’. Μια αποκάλυψη που λέει πολλά για τη σύγχρονη ζωή.
Μια ιστορία που κτυπάει κατάμουτρα τον ρατσισμό, και που αξίζει να την βάλει το Υπουργείο Παιδείας στο πρόγραμμά του για την επόμενη χρονιά, είναι ανάγκη περισσότερο από ποτέ άλλοτε να καταλάβουμε εδώ στην Κύπρο ότι το ξένο, το άλλο, το διαφορετικό δεν μπορεί να είναι παρά ίδιο, ίσο και αγαπητό. Και ποια καλύτερη ηλικία για να γίνει η ζύμωση αυτή παρά η παιδική, κάπου εκεί στα πρώτα στάδια μάθησης του Δημοτικού, πριν προλάβει να κτιστεί η ‘άλλη’ ταυτότητα;
Ένα μεγάλο μπράβο στη συγγραφέα. Μια καλή ιστορία, όπου και όπως κι αν την αφηγηθεί κανείς, θα είναι πάντα μια καλή ιστορία”.
Την Κριτική υπογράφει ο Χρίστος Τσιαήλης, συγγραφέας


ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑ