Θυμωμένα.....

Θυμωμένα μ΄αγαπάς

στο κορμί μου ξεσπάς

στον καθρέφτη μετράω τα αποτυπώματα σου ένα ένα

βιαζόσουν να ξεκουμπώσεις της μοναξιάς μου τους μήνες

και εγώ ήρθα γυμνή

σαν έτοιμη από χρόνια για εκείνη τη στιγμή

άπλωσες  το μπλε σεντόνι ωκεανό

έκανες το σώμα μου Ισπανική γαλέρα,

κι έγινες καπετάνιος κονκεσταδόρ !

με ταξιδεύεις σε παραλλήλους αμαρτίας

φουρτουνιασμένα μ ‘αγαπάς

στα κύματα σου με χτυπάς τ΄αγριεμένα

χωρίς πυξίδα , χάρτες και προορισμό

χωρίς ρότα περιπλανιόμαστε

χτυπιόμαστε, βυθιζόμαστε

η αλμύρα το σκαρί μου λιώνει

εσύ πάνω μου γερνάς

μα δεν αφήνεις το τιμόνι

στη μέση ενός άγνωστου ωκεανού με οδηγάς

μ’ αγαπάς αγριεμένα

πάνω στο  δέρμα σου υφαίνεις τα πανιά μου ένα ένα

απελπισμένα με ζητάς

στα χείλη σου ακούω τ’ όνομα μου

στ΄αποκορύφωμα σου σπάει η καρδιά μου

όλα για εκείνο το χωρίς επιστροφή ταξίδι

μ’ αγαπάς κολασμένα

στα γόνατα με ρίχνεις, με πονάς

με καις, μ΄ανάβεις και με σβήνεις

άγρια με πολεμάς και με συντρίβεις

μα εγώ σε θέλω καπετάνιο μου

να νοιώθω να βυθίζεσαι επάνω μου

να μη βρίσκεις στεριά

ξανά ταξίδεψε με

ξανά αγάπησε με

θυμωμένα

φουρτουνιασμένα

αγριεμένα

κολασμένα

ΜΣ (μικρές ερωτικές ιστορίες)