Ο ΑΧΛΑΔΑΚΗΣ ΠΑΕΙ ΣΧΟΛΕΙΟ
Ο Αχλαδάκης σαν γεννήθει, φρούτο ήτανε μικρό, άσχημο και πρασινάκι
Η μαμά Αχλάδα όμως, με αγάπη περισσή, φρόντιζε τον Αχλαδάκη
Φέτος που έξι έκλεισε, σαν όλα τα φρουτάκια, θα πάει στο φρουτοσχολειό,
Για να μάθει καθώς πρέπει, την φρουτοαλφαβήτα, κι’ ένα κι ένα κάνουν δυό
Πέρασε το καλοκαίρι, ήρθε κιόλας ο Σεπτέμβρης, η πρώτη τάξη αρχινά
Να σου και ο Αχλαδάκης, τη μαμά κρατά απ το χέρι, αχ η καρδούλα πως χτυπά
Με τραγούδια και φωνές, τα φρουτάκια παν στις τάξεις, το κουδούνι σαν χτυπά
Μα ο αχλαδάκης στη γωνιά, με ματάκια δακρυσμένα, δεν αφήνει τη μαμά
Για τη δουλειά η μαμά θ’ αργήσει, στην τάξη γρήγορα τον πάει, στο καινούργιο του θρανίο
Κι όλα τ΄άλλα τα φρουτάκια, έχουν κιόλας πάρει θέση και ανοίξει το βιβλίο
Γύρω γύρω του κοιτάει, με χαρά ο Αχλαδάκης, ξέρει όλα τα φρουτάκια
Τον γελαστό τον Ανανούλη, τη μικρή τη Φραουλίτσα, τα δίδυμα τα Κερασάκια
Να σου και η Λεμονίτσα, με τα μούτρα ξινισμένα, στην πρώτη πρώτη τη σειρά
Κι΄ ολοκόκκινη η Μηλίτσα, με σκυμμένο το κεφάλι, να κοιτάει ντροπαλά
Μ΄ ένα όμορφο φουστάνι, μπαίνει τώρα η δασκάλα, «καλημέρα σας φρουτάκια»
«καλημέρα κυρά Μπανάνα», απαντούν με μια φωνή και χτυπάνει παλαμάκια
« Άλφα, βήτα, ένα-δυο τρία, πάμε μπρος φρουτάκια, όλα θα τα μάθουμε μαζί.
Άλφα, βήτα, ένα-δύο τρία, πάμε μπρος φρουτάκια , καλή επιτυχία»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου