το απόλυτο

Αναζητώντας το απόλυτο
Την απόλυτη γυναίκα
Τον απόλυτο έρωτα
Απορρίπτοντας τη μετριότητα
Μένεις όλο και πιο μόνος
Συνειδητά κι ανώνυμα
Πάντα ζητώντας το απόλυτο
Ψάχνοντας τον επίγειο παράδεισο
Κτίζεις τη δική σου κόλαση

*
Δίπλα σου και μακριά

*

Αναζητώντας το απόλυτο
Τον απόλυτο άντρα
Τον απόλυτο έρωτα
Αηδιάζοντας τη μετριότητα
Μένω όλο και πιο μόνη
Συνειδητά κι επώδυνα
ατέρμονα ζητώντας το απόλυτο
ποθώντας τον επίγειο παράδεισο
μοιραζόμαστε την κόλαση

ΜΣ (μικρές Ερωτικές ιστορίες)

...και εσύ θυμώνεις....

Και εσύ θυμώνεις γιατί σου άπλωσε περισσότερο βούτυρο στο ψωμί απ' όσο σου αρέσει και ξινίζεις τα μούτρα γιατί ο καφές που σου έχει φτιάξει  δεν είναι αρκετά καυτός.
Και σου σπάει τα νεύρα γιατί επιμένει πάντα να σου φτιάχνει τα μαλλιά όπως αρέσει σε εκείνον  και εσύ τα ξανασπρώχνεις και πάλι πίσω από το πρόσωπο.
Και τα απογεύματα παίρνετε περίπατο τα σκυλιά και σπρώχνεστε σαν παιδιά για το ποιος θα πατήσει το κουμπί στη διάβαση και διαφωνείτε γιατί εκείνος να θέλει να πάει πάντα δεξιά και εσύ αριστερά. Και στέλνεις πάντα εκείνον να κάνει τα ψώνια γιατί εσύ μισείς να πηγαίνεις στην υπεραγορά και του κάνεις παρατήρηση γιατί φέρνει δέκα πράγματα περισσότερα απ’ ότι έχεις ζητήσει , κυρίως σοκολάτες και γλυκά και κάτι παράξενες κονσέρβες με εξωτικά φαγητά που  κανείς δε θα αγγίξει.

Αλλά όταν έρχεσαι σπίτι,  πολύ κουρασμένος,  χωρίς κουράγιο να αρθρώσεις λέξη,  ξαπλώνεις στον καναπέ για λίγο και νιώθεις μια κουβέρτα απαλά να σε σκεπάζει.  Ένα φιλί στο μέτωπο και ένα χάδι στο πρόσωπο.

Και μετά παίζετε μαξιλαροπόλεμο και τα παιδιά κάνουν το διαιτητή και  γίνεται το κρεβάτι μπάχαλο αλλά δε σε νοιάζει..

Και του σβήνεις το φως ενώ κάνει μπάνιο γιατί σε τρελαίνει γιατί τραγουδά παράφωνα

Και τραβάς το χειμώνα την κουβέρτα και τον αφήνεις ξεσκέπαστο και γελάς

Και τον ζαλίζεις στη μουρμούρα μέχρι να αλλάξει το πρόγραμμα στην τηλεόραση για  να δεις αυτό που θέλεις εσύ, αλλά μόλις το αλλάξει αποκοιμιέσαι στην αγκαλιά του

Και σου τη σπάει που είναι τόσο μαλακός με τα παιδιά και φαίνεσαι πάντα εσύ η κακιά αλλά και πάλι  όταν τους θυμώσει γυρνάς από την άλλη για να μη σε δουν που γελάς, γιατί δεν πείθει κανένα όταν το παίζει θυμωμένος και το κατσούφιασμα δεν του πάει καθόλου και παραδέχεσαι μέσα σου πώς δε θα ήθελες άλλον πατέρα για τα παιδιά σου.

Και  κάθε μέρα έχει τόσα πολλά να σου πει, κάθεται απέναντι σου και  σου μιλά για εκείνο και για το άλλο και εσύ τον κοιτάς αλλά να δεν ακούς λέξη από αυτά που λέει, απλά  σκέφτεσαι πόσο παράξενος είναι ο ήχος της φωνής του και πώς κινούνται οι ώμοι του όταν μιλά, και πόσο του πάει αυτό το χρώμα που φορά.

Και εκείνος σταματά ξαφνικά να μιλά,  σε κοιτά, σου χαμογελά και σου λέει πόσο σου πάει αυτό το χρώμα κραγιόν και πως δεν έχει δει ομορφότερα μάτια στον κόσμο.

Και αγωνιάς πάντα γι αυτόν. Γιατί ξέρεις ότι εργάζεται σκληρά και το βλέπεις στα χέρια του και στο πρόσωπο του και στα μάτια του βαθιά μια μελαγχολία.

Και το μόνο που θέλεις να τον ξεκουράσεις, να πάρεις εκείνα τα κουρασμένα χέρια και να τα περιποιηθείς και να τα πλύνεις και να τα χαϊδέψεις και να τα φιλήσεις γιατί είναι ιερά.

Και μην θαρρείς πώς όλα αυτά δεν είναι έρωτας, αυτά είναι ο μεγαλύτερος έρωτας, αυτός που αγαπά το κορμί και όταν είναι  γυμνό και όταν είναι ντυμένο, και όταν είναι κουρασμένο, και όταν είναι χαρούμενο και όταν είναι λυπημένο,  και όταν είναι  χαμογελαστό και όταν είτε θυμωμένο. Γιατί είναι η ζωή σου όλη !! 

  

πώς μπορείς να αναγνωρίσεις τον σύντροφο της ψυχής σου

Πως μπορείς να αναγνωρίσεις τον σύντροφο - ψυχής σου

Ο σύντροφος της ψυχής σου είναι αυτός που τις κλειδαριές του μόνο τα δικά σου κλειδιά μπορούν να ανοίξουν, αυτός που τις δικές σου κλειδαριές μόνο τα δικά του κλειδιά μπορούν να ανοίξουν.
Όταν νοιώσουμε αρκετά ασφαλείς για να ανοίξουμε τις κλειδαριές, οι αληθινότεροι μας εαυτοί βγαίνουν προς τα έξω και μπορούμε να είμαστε ολοκληρωτικά και ειλικρινά αυτοί που είμαστε. Μπορούμε τότε να αγαπιόμαστε γι΄αυτό που είμαστε και όχι γι' αυτό που προσποιούμαστε ότι είμαστε. Ο κάθε ένας αποκαλύπτει το καλύτερο κομμάτι του άλλου. Μόνο τότε και ανεξάρτητα τι άλλο πάει στραβά γύρω μας, με αυτό το ένα πρόσωπο είμαστε ασφαλείς στον δικό μας παράδεισο.
Ο σύντροφος μας είναι αυτός που μοιράζεται τις βαθύτερες μας λαχτάρες, την αίσθηση προσανατολισμού μας. Αν είμαστε δυο μπαλόνια και μαζί η κατεύθυνση μας είναι προς τα πάνω, οι πιθανότητες είναι να έχουμε βρει το σωστό πρόσωπο.
Ο σύντροφος ψυχής είναι αυτός που δίνει ζωή στη ζωή μας.

Λέσλη Πάρις

Πρωτότυπο κείμενο στα αγγλικά

(A soulmate is someone who has locks that fit our keys, and keys to fit our locks. When we feel safe enough to open the locks, our truest selves step out and we can be completely and honestly who we are; we can be loved for who we are and not for who we’re pretending to be. Each unveils the best part of the other. No matter what else goes wrong around us, with that one person we’re safe in our own paradise. Our soulmate is someone who shares our deepest longings, our sense of direction. When we’re two balloons, and together our direction is up, chances are we’ve found the right person. Our soulmate is the one who makes life come to life.) leslie Parrish

ΓΥΝΑΙΚΑ

Η γυναίκα

Η γυναίκα μεγαλώνει με παραμύθια και πρότυπα.
Μέσα από τα παραμύθια μαθαίνει ότι μια μέρα θα έρθει ο πρίγκηπας με το άσπρο άλογο για να την κάνει βασίλισσα και ότι για να την διαλέξει πρέπει να είναι η πιο όμορφη από όλες τις άλλες και να φοράει δεκάποντα.

Τα πρότυπα της είναι η κούκλα BARBIE που είναι η μόνη παιδική κουκλα με βυζί 3C και κώλο πιο στητό από της Λόπεζ και  έχει σύντροφο τον ΚΕΝ που έχει πουλί αλλά όχι μπαλάκια.
Τελοσπάντων ντύνει και ξεντύνει την κουκλίτσα της που έχει ασορτί παπουτσάκια και τσαντούλες και σάλια και ένα σπίτι με ανσανσέρ και ένα σκυλάκι κανίς με φιογκάκι. 

Μεγαλώνει  βλέποντας στα περιοδικά και στην τηλεόραση να παρελαύνουν γυμνές και ημίγυμνες καλλονές και σιγά σιγά εμπεδώνεται στο μυαλό της ότι για να έχει αξία μια γυναίκα πρέπει να είναι κάτι μεταξύ του αρχικού της προτύπου της barbie αλλά χωρίς τον Κεν και το σκυλί.
Δυστυχώς όμως δεν γενιούνται όλες καλλονές ούτε άνω του 1,70, ούτε με τέλειες αναλογίες, ούτε με τέλεια χαραχτηριστικά.
Οπότε δεν νοιώθει αντάξια. Το αποτέλεσμα είναι από την εφηβεία και μετά το κορίτσι και μετέπειτα γυναίκα να σπαταλάει μεγάλο μέρος της ζωής της, των χρημάτων της, της ενέργειας της  και της ψυχολογίας της για να προσπαθεί, με κάθε μέσο, να πλησιάσει στην τέλεια εικόνα που τα μέσα επιβάλλουν η οποία στις πλείστες φορές είναι αποτέλεσμα ενός πολύ καλού Photoshop.

Αφού προσπαθήσει να φτιάξει την εικόνα της τότε έρχεται και η σειρά του πρίγκηπα ο οποίος θα συνεισφέρει οικονομικά στην διατήρηση της εικόνας της πριγκίπισσας του.

Αυτά για την εικόνα, προχωρούμε στην συμπεριφορά

Η γυναίκα λόγω των πιο πάνω που είπαμε έχει μεγάλη ανασφάλεια. Πάντα κοιτάζει γύρω της αν υπάρχει κάποια ομορφότερη, ψηλότερη και ειδικά αν κοιτάζει ο πρίγκηπας καμιά άλλη ο οποίος κινδυνεύει με αποκεφαλισμό αν το βλέμμα του λοξοδρομήσει.
Η γυναίκα κατά τις εξόδους της κρατά πάντα τον πρίγκηπα της από το μπράτσο γιατί  αυτό στον μυστικό γυναικείο κώδικα σημαίνει «μην πλησιάζετε». 
Όταν δε κάτσουν στο καφέ ή στο εστιατόριο θα φροντίσει να έχει πάντα άμεση οπτική επαφή σε αχτίνα τριάντα μέτρων γύρων από με τον «πρίγκηπα» της και θα σκανάρει όπως το ραντάρ, για να ελέγχει αν τον βλέπουν ή αν βλέπει αυτός κάποια άλλη. 
Αν το ραντάρ εντοπίσει κάτι που θα την ενοχλήσει δε θα κάνει σκηνή φυσικά, θα πάρει με απόλυτη φυσικότητα και ηρεμία το φραπέ της, αλλά θα μασά το καλαμάκι  βλέποντας τον στα μάτια κάνοντας τον να χλωμιάσει και να ξεροκαταπίνει ξέροντας ο άμοιρος τι τον περιμένει.

Η γυναίκα είναι ανήκει στα ανώτερα θηλαστικά και είναι είδος μονογαμικό. Η γυναίκα ζηλεύει και όταν ζηλεύει είναι η χειρότερη θύελλα, καταιγίδα και τσουνάμι μαζί.
Είτε φταίει είτε δεν φταίει ο πρίγκηπας θα πληρώσει τη νύφη πολύ ακριβά. Συμβουλή μου. Μην της πείτε ποτέ ατάκες του τύπου
"αγάπη μου μα έβαλες λίγο βάρος" (εφαες την)
"μα είδες πόσο ομόρφησεν η κουμέρα" (Έφαες την άσσιημα)
"μα άλλαξε χτένισμα η φίλη σου" (είσαι ποσπασμένος)
Γενικά μην λέτε οτιδήποτε καλό για οποιαδήποτε άλλη γυναίκα εκτός αν είναι η μάνα της και αν θέλετε την ησυχία σας μην κάνετε οποιαδήποτε κριτική στην ίδια αν δεν συμβουλευτείτε οδηγό βοήθειας.

Η γυναίκα μια φορά το μήνα περιμένει περίοδο κι αυτό ονομάζεται κύκλος γιατί μέχρι να τελειώσει ξαναέρχεται και κατά την περίοδο αυτή έχει τα νεύρα της και γίνεται πιο επικίνδυνη από τη Μοσάντ και την ΚαΓκεΜπέ  μαζί.
Εστω κι Εάν δεν της έχετε πει ή κάνει κάτι κακό σήμερα ή χτες, θα ψάξει καλά το εγκεφαλικό της αρχείο και θα ανασύρει ότι έχετε πει και κάνει κατά την τελευταία δεκαετία και θα θυμηθεί κάτι που την έχει θίξει. Θα τα πάρει μαζί σας για όσα κάνατε, θα σας τα ψάλλει, μετά θα κλάψει για ώρα και μετά θα σου πει συγνώμη αγάπη μου , μόλις είδα περίοδο και πονώ πολύ. Φέρνεις μου ένα Panadol;

Γυναίκες !!
Κάποιες μαγειρεύουν. Μερικές  δεν μαγειρεύουν. Κουβαλάνε ταπεράκια από τη μαμά και την πεθερά και την Παρασκευή παραγγέλουν take-away.  Αυτές που μαγειρεύουν αρνούνται  οποιαδήποτε κριτική για το μαγείρεμα τους,  γιατί θεωρούν ότι το φαί τους είναι τέλειο και γι αυτό μην τολμήσεις να το συγκρίνεις με της μάνα σου, είναι άξιες να το πετάξουν όλο και να σε αφήσουν νηστικό.
Τα πρώτα χρόνια θα ζηλεύει γιατί πας κανένα μεσημέρι να φας στη μάνα σου  και τα επόμενα θα σε στέλλει στη μάνα σου γιατί τα κουπέπια της Μαρούλλας είναι καλύτερα και φέρε και λίγα για κείνη.

Γυναίκες
Μεγάλο ποσοστό γυναικών χρησιμοποιούν το σεξ ως μοχλό πίεσης για τον άντρα τους. Αν τους έχει φταίξει θα πουν από μέσα τους η ευθέως. «τώρα να δεις θα κάνεις ένα μήνα να» Αν θέλει όμως κάτι εκείνη, θα λουστεί, θα αρωματιστεί θα ανάψει κεράκια, θα περιποιηθεί δεόντως τον πρίγκηπα και δύο λεπτά πριν αποκοιμηθεί θα του πει με γλυκιά φωνή «αγάπη μου, θέλω να μου πάρεις ένα τηλέφωνο» και τότε αυτός θα της πει «εντάξει αγάπη μου» για να γλυτώσει τη φασαρία και να κοιμηθεί ήσυχος γιατί ως γνωστόν μετά το σεξ ο άντρας νυστάζει.

Το κεφάλαιο γυναίκα είναι ανεξάντλητο και ίσως επανέλθω αλλά όσο χιουμοριστικά και αν παρουσίασα το θέμα βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Η γυναίκα έχει εξουσία και ξέρει πώς και πότε θα την χρησιμοποιήσει . Θα κλείσω παραθέτοντας αυτό που διάβασα σε ένα βιβλίο πριν χρόνια και είναι πέρα για πέρα πραγματικότητα.

Το δυνατό φύλο

Γίνεται αδύναμο φύλο

Λόγω αυτής της αδυναμίας του

Για το αδύναμο φύλο

ΜΣ 

Υπήρξαν στιγμές που υπήρξα πράγματι εγώ
Στιγμές που πήρα το αυτοκίνητο και σταμάτησα σε μια ερημική παραλία και αγνάντεψα για λίγο το γαλάζιο.
Το μόνο που ήθελα για μια μόνο στιγμή ήταν να είμαι εγώ
Όχι η κόρη του πατέρα
Όχι η μάνα των παιδιών
Όχι η ευσυνείδητη υπάλληλος
σκέφτηκα ότι για να βρω τη δική μου ταυτότητα έπρεπε να αποποιηθώ τις υπόλοιπες μου ταυτότητες
Και εκεί, παρέα με τη θάλασσα, προσπάθησα, πραγματικά προσπάθησα να βρω ποια είμαι εγώ
Γιατί όσο πίσω και αν πήγα με το μυαλό πάντα με θυμόμουν να είμαι κόρη κάποιου, μητέρα, υπάλληλος, μαθήτρια, σύζυγος, ερωμένη, προσκολλημένη στις ταμπέλες και στους ρόλους μου
Αν δεν ήμουν εγώ θα ήμουν εγώ; ή κάποια άλλη
Εκεί στη μέση του πουθενά και ενώ αναλογιζόμουν αυτά βρέθηκε να κάθεται δίπλα μου μια αντρική φιγούρα, χωρίς όνομα , χωρίς ταυτότητα
Εσύ ποιος είσαι; ρώτησα
Εγώ
Ποιος εσύ;
έχω όνομα, διεύθυνση, επάγγελμα και ταυτότητα και ανήκω σε ανθρώπους. Εσύ;
Καμιά .Τώρα, αυτή τη στιγμή, εδώ, δεν έχω όνομα, διεύθυνση, ούτε επάγγελμα, ούτε ταυτότητα και δεν ανήκω σε κανέναν. Θέλω να πιστεύω ότι η ψυχή μου τουλάχιστον είναι ελεύθερη. Εσένα;
Εμένα όχι. Η ψυχή μου είναι φυλακισμένη και είναι τρομερά δύσκολο να βγω από τη φυλακή.
Και τότε του εξήγησα ότι από μια φυλακή ούτε βγαίνεις, ούτε μπαίνεις, την φυλακή του ο καθένας την χτίζει ο ίδιος γύρω του όταν την έχει ανάγκη και όταν την έχει ανάγκη ακόμα και όταν καταρρεύσει η φυλακή, ή ανοίξουν διάπλατα οι πύλες και πάλι θα χτίσει άλλη να μπει μέσα.
Δεν κατάλαβε τι ήθελα να πω.  Για κείνον οι δεσμοφύλακες είχαν πάντα ονόματα και ισχυρή θέση.
Κοίτα τι όμορφη που είναι η θάλασσα, είπα. Απ εδώ μπορείς να ταξιδέψεις και να πας όπου θες.
Ποια θάλασσα; Τρελλάθηκες νομίζω. Εγώ δεν βλέπω παρά μόνο ένα βουνό.
Κι αυτό είναι το παράξενο, Καθόμασταν στο ίδιο ακριβώς σημείο στη μέση του πουθενά , αλλά δεν βλέπαμε το ίδιο θέαμα.
Εγώ κοίταζα το απέραντο γαλάζιο , και εκείνος κοίταζε ένα βουνό.
Είναι δύσκολο να μιλάς σε ανθρώπους για ανοιχτούς ορίζοντες, για μεγάλα ταξίδια όταν αυτό που βλέπουν μπροστά τους είναι μόνο ένα βουνό.
Έφυγε και εγώ δεν μπόρεσα ποτέ να τον κάνω να καταλάβει τι σημαίνει προοπτική και ορίζοντας.
Ανέπνευσα βαθιά , κοίταξα το απέραντο γαλάζιο. θυμήθηκα τις εποχές που ερχόμουν εδώ στη μέση του πουθενά και αντίκριζα κι εγώ αυτό το θεόρατο βουνό. Θυμήθηκα ότι έκλαιγα απελπισμένα γιατί πίστευα ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να κοιτάξω παρά κάτω. Και εκείνο το βουνό μια όψη απειλητική και τελεσίδικη, που προδιέγραφε την κάθε μέρα της ζωής μου μέχρι το τέλος. Τι θάνατος η έλλειψη ορίζοντα. Και όμως, πίστεψα ότι υπάρχει κάτι άλλο και το πίστεψα τόσο μέχρι που το είδα με τα ίδια μου τα μάτια.
Εκεί στη μέση του πουθενά θα σταματήσουμε κάποτε όλοι και θα δούμε αυτό που πιστεύουμε.
Ξαφνικά ένοιωσα ένα απερίγραπτο συναίσθημα ελευθερίας,
Ίσως τώρα που βλέπω με άλλα μάτια, ίσως αυτό που βλέπω τελικά να είμαι εγώ
ΜΣ 24/1/2016